BenMelek
New member
Bu gece, on milyonlarca Amerikalı iş yerinde veya okulda günlerini bir asır önce var olmayan bir eğlence ile sonlandıracak: video oyunları.
Yakın zamana kadar oyun oynamak, tipik olarak çocuklarla ilişkilendirilen niş bir hobi olarak görülüyordu. Ancak endüstri son birkaç on yılda önemli ölçüde büyüdü. Çoğu yetişkin olan Amerikalıların yaklaşık üçte ikisi video oyunları oynuyor. Video oyunu endüstrisi 2021’de yaklaşık 200 milyar dolar değerindeydi – müzik, ABD kitap yayıncılığı ve Kuzey Amerika sporlarının toplamından daha fazla. Yalnızca ABD’de yüzbinlerce kişiye istihdam sağlıyor.
Oyuncu olmayan bazılarınız muhtemelen neden umursamanız gerektiğini merak ediyordur. Cevabım, oyun endüstrisinin hikayesinin, yüz milyonlarca Amerikalının düzenli olarak etkileşimde bulunduğu, gelişen ve büyük bir kültür kurumu haline gelen yeni bir şirketten gelen evrensel bir hikaye olduğu. Geçen yüzyılda film endüstrisinin veya futbolun yükselişiyle karşılaştırılabilir. Bunlar artık niş eğlence biçimleri olarak başlayan Amerikan yaşamının temel taşlarıdır.
Film ve spor hayranlarının çok ötesinde yankı uyandıran Hollywood veya NFL’deki taciz ve trajedi türlerine çok benzer şekilde, oyun endüstrisi de acımasız çalışma koşulları, ayrımcılık ve taciz suçlamalarıyla karşı karşıya.
Koşullar, daha fazla işçinin örgütlenmesine yol açtı. Bu ay Microsoft, video oyunu testçilerinin organize etmesinden sonra ilk birliğini tanıdı. Bugünün haber bülteni, oyun geliştiricilerin Amazon ve Starbucks da dahil olmak üzere diğer şirketleri içine alan sorunlarla nasıl yüzleştiğini ve işçilerin nispeten yeni bir endüstriyi şekillendirmek için nasıl çalıştıklarını ele alıyor.
Ontario’daki Western Üniversitesi’nde oyun endüstrisi işlerinde uzman olan Johanna Weststar, “Oyun geliştiricileri bu konuda yalnız değiller” dedi. “Birçok farklı sektörde işçi aktivizmi arttı.”
Güvensiz işler
Video oyun endüstrisindeki yaygın bir nakarat, kimsenin bu işe para için girmemesidir; Diğer yazılım şirketlerinde benzer işlerle daha fazla kazanabilirlerdi ama bunun yerine oyun tutkuları onları harekete geçirdi. Sanayi işçileri, işverenleri kötü koşullarda gelişmek için bu bağımlılığı kullanmakla suçladılar.
Activision Blizzard’da oyun testçisi olan Amanda Laven, “Pek çok oyunun üzerimde yarattığı etkiyi başkasına vermek istiyorum,” dedi. “Yönetim, bize çok daha az ödeme yapabilmeleri için burada başka bir yazılım yerine bir video oyununu test etmeyi tercih ettiğimizi biliyor.”
Sektörün en çok eleştirilen uygulamalarından biri, çalışanların bir projede bir dönüm noktasına ulaşmak için birkaç aya kadar haftada 60 ila 100 saat çalışmaya zorlandıkları “çatlaklık”tır. Bir video oyunu muhabiri olan Jason Schreier, 2017 Times Opinion’da sorunu vurguladı. 2011’de The Elder Scrolls V: Skyrim üzerinde çalışan bir programcı şiddetli karın ağrısıyla üç kez acil servise gitti. Öğütmeyi bıraktıktan sonra ağrı geçti.
Video oyun şirketleri, projeleri zamanında ve bütçe dahilinde tamamlamak için bazen sıkıntıya ihtiyaç duyduklarını söylüyorlar, ancak kullanımlarını en aza indirmek için çalışıyorlar. Laven gibi çalışanlar, birçok şirketin çok az şey yaptığını ve krizi aşırı kullanmaya devam ettiğini savunuyor.
Activision Blizzard, çalışanlarına ortalama olarak rakiplerinden daha fazla ödeme yaptığını ve fazla mesai ödeyerek, saatleri ekip üyeleri arasında bölüştürerek ve yemek dağıtarak krizi hafifletmeye çalıştığını söylüyor. Activision Blizzard sözcüsü Joe Christinat, “Çalışanlarımızı derinden önemsiyoruz” dedi. “Hiçbirinin haksız fedakarlıklar yapmak zorunda olduklarını hissetmelerini istemiyoruz.”
Her yerde bulunan başka bir iddia: cinsiyet ayrımcılığı ve cinsel taciz. 2021’de California, Activision Blizzard’a eyaletin, kadınların düşük ücret aldığı ve cinsel tacize uğradığı şirketin “kardeş erkek” kültürü olarak adlandırdığı şey nedeniyle dava açtı. Activision Blizzard, iddiaların şirketin iç işleyişinin yanlış beyanı olduğunu ve son yıllarda kültürünü geliştirmek için adımlar attığını söyledi.
İddialar çok dikkat çekti, ancak sektör sorunların Activision Blizzard’ın ötesine geçtiğini söylüyor. Riot, Ubisoft ve Sony gibi diğer büyük şirketler de ayrımcılığa ve tacize uğradı. Bu şirketlerden gelen yanıtlar, daha kapsayıcı olmak için çalıştıklarını söylemekten bazı iddiaları reddetmeye kadar uzanıyordu.
Schreier, bu sorunların çoğunun endüstrinin ilk günlerine kadar uzandığını, oyun geliştiricilerin “bütün gece oyunlarını yapmaya giden, Diyet Kolaları ve pizzaları döven ve kolayca fotoğraflarını çeken adamların bağlantı benzeri bir imajını yarattığı” yazmıştır. “Masalarına giyinik kadınlar.” Ancak oyunlar büyüdükçe çalışanların beklentileri de arttı.
Düzenlemek için hareket
Koşullar, Activision Blizzard ve Microsoft’taki birkaç stüdyo da dahil olmak üzere daha fazla çalışanın sendikalaşmasına neden oldu. Organizatörler bana, çoğu henüz kamuoyuna açıklanmamış olsa da, ABD genelinde düzinelerce çabanın daha devam ettiğini söylediler. Son zamanlarda yapılan bir ankete göre, çoğu oyun geliştiricisi sendikalaşmayı destekliyor.
Şirketler bu çabaya farklı tepkiler verdi. Microsoft, çalışanları sendikalaştığında tarafsızlık taahhüdü verdi. Activision Blizzard (Microsoft’u satın almaya çalışan) sendika hareketlerini engellemeye çalıştı.
Sendikalaşma dürtüsü, teknoloji ve dijital medya da dahil olmak üzere nispeten yeni sektörlerdeki daha geniş bir eğilimin parçasıdır. Kötü koşullar olarak gördüklerinden cesaret alan bu sektörlerdeki birçok işçi, sendikaları kendilerini korumanın en iyi yolu olarak görüyor. Toplam sendika üyeliği geçen yıl ülke çapında yaklaşık 300.000 arttı, meslektaşım Noam Scheiber yazdı.
Bazı çalışanlar, oyun endüstrisinin oldukça yeni olması ve hâlâ artan sancılar ve profesyonelleşme sürecinden geçmesi nedeniyle bu dürtüyü bir sürecin parçası olarak tanımladı. İçinde bulunduğumuz andan yararlanarak sektörü sonsuza dek değiştirmeyi umuyorlar.
Laven, “Kendimize yardım etmeye çalışıyoruz,” dedi. Ama bizden sonra gelen herkese de yardımcı olmaya çalışıyoruz” dedi.
İlişkili: Oyun web sitesi Polygon’un bildirdiğine göre, evden çalışabilme, kolektif güç yaratma ve çalışanları destekleme yeteneği, oyun geliştiricilerin sendikalaşma için atıfta bulundukları diğer nedenler.
GÜNCEL HABERLER
Kaliforniya’daki silahlı çatışmalar
görüşler
Jacinda Ardern, Yeni Zelanda’yı jeopolitik haritaya yerleştirdi, ancak verdiği sözlerin çoğunu tutmadı. Josie Pagani diyor.
Meghan Markle’ın makyaj kusuru bir Amerikan gerçeğini yansıtıyor: Dudak parlatıcısını paylaşmak bir bağ kurma ritüelidir. jessica bennett yazar.
YARIN OKUMAK
Sorumlu moda: İki anne, kullanılmış çocuk giysileri satan bir dükkan açtı.
nakit inek: Bazı köpek gezdiriciler altı rakamlı maaş alıyor.
Sauvignon Dilekleri ve Sashimi Düşleri: Yeni Zelanda üzerinden bir yolculuk.
Wirecutter’dan tavsiye: Bulaşık makinenizin filtresini temizleyin.
yaşanan hayatlar: Marion Meade’nin kendini beğenmiş eleştirmen Dorothy Parker’ın 1988 biyografisi, Parker’ın çalışmasına olan ilgiyi canlandırdı. Meade 88 yaşında öldü.
ATHLETIC’TEN SPOR HABERLERİ
Sahada: Chiefs koçu Andy Reid, Patrick Mahomes’in yüksek ayak bileği burkulmasına rağmen bu hafta sonu AFC şampiyonluk maçında oynayacağını söyledi.
ticaret: Los Angeles, zor durumdaki bir Lakers takımına destek sağlayabilecek olan Wizards guardı Rui Hachimura şeklinde kanat yardımı aldı.
Boş masalarda boş sandalyeler
The Times’da Kim Severson, uzun süredir haftanın beş günü ofiste çalışan çalışanlar için bir ikramiye olarak görülen şirket kantinlerinin hibrit çalışma saatleri çağında hayatta kalma mücadelesi verdiğini yazıyor.
Bazı şirketler gıda dağıtımını sübvanse etmek için kantinlerden vazgeçti. Diğerleri onları daha küçük, daha esnek alanlar halinde yeniden düzenleyerek, bazı çalışanların ofise gitmenin temel faydası olarak gördüğü resmi olmayan toplantıları teşvik etti.
Eski okul kurumsal yemek bile bir darbe aldı. Hallmark’ın Kansas City, Missouri merkezindeki Crown Room, ülkedeki en eski ve en popüler ofis kafeteryalarından biridir. Şimdi haftada sadece üç gün açık.
OYNA, İZLE, YE
ne pişirilir
Yakın zamana kadar oyun oynamak, tipik olarak çocuklarla ilişkilendirilen niş bir hobi olarak görülüyordu. Ancak endüstri son birkaç on yılda önemli ölçüde büyüdü. Çoğu yetişkin olan Amerikalıların yaklaşık üçte ikisi video oyunları oynuyor. Video oyunu endüstrisi 2021’de yaklaşık 200 milyar dolar değerindeydi – müzik, ABD kitap yayıncılığı ve Kuzey Amerika sporlarının toplamından daha fazla. Yalnızca ABD’de yüzbinlerce kişiye istihdam sağlıyor.
Oyuncu olmayan bazılarınız muhtemelen neden umursamanız gerektiğini merak ediyordur. Cevabım, oyun endüstrisinin hikayesinin, yüz milyonlarca Amerikalının düzenli olarak etkileşimde bulunduğu, gelişen ve büyük bir kültür kurumu haline gelen yeni bir şirketten gelen evrensel bir hikaye olduğu. Geçen yüzyılda film endüstrisinin veya futbolun yükselişiyle karşılaştırılabilir. Bunlar artık niş eğlence biçimleri olarak başlayan Amerikan yaşamının temel taşlarıdır.
Film ve spor hayranlarının çok ötesinde yankı uyandıran Hollywood veya NFL’deki taciz ve trajedi türlerine çok benzer şekilde, oyun endüstrisi de acımasız çalışma koşulları, ayrımcılık ve taciz suçlamalarıyla karşı karşıya.
Koşullar, daha fazla işçinin örgütlenmesine yol açtı. Bu ay Microsoft, video oyunu testçilerinin organize etmesinden sonra ilk birliğini tanıdı. Bugünün haber bülteni, oyun geliştiricilerin Amazon ve Starbucks da dahil olmak üzere diğer şirketleri içine alan sorunlarla nasıl yüzleştiğini ve işçilerin nispeten yeni bir endüstriyi şekillendirmek için nasıl çalıştıklarını ele alıyor.
Ontario’daki Western Üniversitesi’nde oyun endüstrisi işlerinde uzman olan Johanna Weststar, “Oyun geliştiricileri bu konuda yalnız değiller” dedi. “Birçok farklı sektörde işçi aktivizmi arttı.”
Güvensiz işler
Video oyun endüstrisindeki yaygın bir nakarat, kimsenin bu işe para için girmemesidir; Diğer yazılım şirketlerinde benzer işlerle daha fazla kazanabilirlerdi ama bunun yerine oyun tutkuları onları harekete geçirdi. Sanayi işçileri, işverenleri kötü koşullarda gelişmek için bu bağımlılığı kullanmakla suçladılar.
Activision Blizzard’da oyun testçisi olan Amanda Laven, “Pek çok oyunun üzerimde yarattığı etkiyi başkasına vermek istiyorum,” dedi. “Yönetim, bize çok daha az ödeme yapabilmeleri için burada başka bir yazılım yerine bir video oyununu test etmeyi tercih ettiğimizi biliyor.”
Sektörün en çok eleştirilen uygulamalarından biri, çalışanların bir projede bir dönüm noktasına ulaşmak için birkaç aya kadar haftada 60 ila 100 saat çalışmaya zorlandıkları “çatlaklık”tır. Bir video oyunu muhabiri olan Jason Schreier, 2017 Times Opinion’da sorunu vurguladı. 2011’de The Elder Scrolls V: Skyrim üzerinde çalışan bir programcı şiddetli karın ağrısıyla üç kez acil servise gitti. Öğütmeyi bıraktıktan sonra ağrı geçti.
Video oyun şirketleri, projeleri zamanında ve bütçe dahilinde tamamlamak için bazen sıkıntıya ihtiyaç duyduklarını söylüyorlar, ancak kullanımlarını en aza indirmek için çalışıyorlar. Laven gibi çalışanlar, birçok şirketin çok az şey yaptığını ve krizi aşırı kullanmaya devam ettiğini savunuyor.
Activision Blizzard, çalışanlarına ortalama olarak rakiplerinden daha fazla ödeme yaptığını ve fazla mesai ödeyerek, saatleri ekip üyeleri arasında bölüştürerek ve yemek dağıtarak krizi hafifletmeye çalıştığını söylüyor. Activision Blizzard sözcüsü Joe Christinat, “Çalışanlarımızı derinden önemsiyoruz” dedi. “Hiçbirinin haksız fedakarlıklar yapmak zorunda olduklarını hissetmelerini istemiyoruz.”
Her yerde bulunan başka bir iddia: cinsiyet ayrımcılığı ve cinsel taciz. 2021’de California, Activision Blizzard’a eyaletin, kadınların düşük ücret aldığı ve cinsel tacize uğradığı şirketin “kardeş erkek” kültürü olarak adlandırdığı şey nedeniyle dava açtı. Activision Blizzard, iddiaların şirketin iç işleyişinin yanlış beyanı olduğunu ve son yıllarda kültürünü geliştirmek için adımlar attığını söyledi.
İddialar çok dikkat çekti, ancak sektör sorunların Activision Blizzard’ın ötesine geçtiğini söylüyor. Riot, Ubisoft ve Sony gibi diğer büyük şirketler de ayrımcılığa ve tacize uğradı. Bu şirketlerden gelen yanıtlar, daha kapsayıcı olmak için çalıştıklarını söylemekten bazı iddiaları reddetmeye kadar uzanıyordu.
Schreier, bu sorunların çoğunun endüstrinin ilk günlerine kadar uzandığını, oyun geliştiricilerin “bütün gece oyunlarını yapmaya giden, Diyet Kolaları ve pizzaları döven ve kolayca fotoğraflarını çeken adamların bağlantı benzeri bir imajını yarattığı” yazmıştır. “Masalarına giyinik kadınlar.” Ancak oyunlar büyüdükçe çalışanların beklentileri de arttı.
Düzenlemek için hareket
Koşullar, Activision Blizzard ve Microsoft’taki birkaç stüdyo da dahil olmak üzere daha fazla çalışanın sendikalaşmasına neden oldu. Organizatörler bana, çoğu henüz kamuoyuna açıklanmamış olsa da, ABD genelinde düzinelerce çabanın daha devam ettiğini söylediler. Son zamanlarda yapılan bir ankete göre, çoğu oyun geliştiricisi sendikalaşmayı destekliyor.
Şirketler bu çabaya farklı tepkiler verdi. Microsoft, çalışanları sendikalaştığında tarafsızlık taahhüdü verdi. Activision Blizzard (Microsoft’u satın almaya çalışan) sendika hareketlerini engellemeye çalıştı.
Sendikalaşma dürtüsü, teknoloji ve dijital medya da dahil olmak üzere nispeten yeni sektörlerdeki daha geniş bir eğilimin parçasıdır. Kötü koşullar olarak gördüklerinden cesaret alan bu sektörlerdeki birçok işçi, sendikaları kendilerini korumanın en iyi yolu olarak görüyor. Toplam sendika üyeliği geçen yıl ülke çapında yaklaşık 300.000 arttı, meslektaşım Noam Scheiber yazdı.
Bazı çalışanlar, oyun endüstrisinin oldukça yeni olması ve hâlâ artan sancılar ve profesyonelleşme sürecinden geçmesi nedeniyle bu dürtüyü bir sürecin parçası olarak tanımladı. İçinde bulunduğumuz andan yararlanarak sektörü sonsuza dek değiştirmeyi umuyorlar.
Laven, “Kendimize yardım etmeye çalışıyoruz,” dedi. Ama bizden sonra gelen herkese de yardımcı olmaya çalışıyoruz” dedi.
İlişkili: Oyun web sitesi Polygon’un bildirdiğine göre, evden çalışabilme, kolektif güç yaratma ve çalışanları destekleme yeteneği, oyun geliştiricilerin sendikalaşma için atıfta bulundukları diğer nedenler.
GÜNCEL HABERLER
Kaliforniya’daki silahlı çatışmalar
Half Moon Bay’de bir silahlı adam en az yedi kişiyi öldürdü, California’da üç gün içinde ikinci toplu silahlı saldırı gerçekleşti.
Tarım fidanlığında işçi olduğu tahmin edilen bir zanlı, kıyı kentindeki bir şerifin trafo merkezinin otoparkında arabasının içinde bulundu.
Cumartesi günü çok iyi tanıdığı bir dans salonunda silahlı bir kişinin 11 kişiyi öldürdüğü Monterey Park’ta yetkililer, onun kişisel şikayetlerden kaynaklandığı teorisine odaklanıyor.
“Her gece parti yaptılar”: Dans salonu, göçmenler için rüya gibi bir sığınaktı.
görüşler
Jacinda Ardern, Yeni Zelanda’yı jeopolitik haritaya yerleştirdi, ancak verdiği sözlerin çoğunu tutmadı. Josie Pagani diyor.
Meghan Markle’ın makyaj kusuru bir Amerikan gerçeğini yansıtıyor: Dudak parlatıcısını paylaşmak bir bağ kurma ritüelidir. jessica bennett yazar.
YARIN OKUMAK
Sorumlu moda: İki anne, kullanılmış çocuk giysileri satan bir dükkan açtı.
nakit inek: Bazı köpek gezdiriciler altı rakamlı maaş alıyor.
Sauvignon Dilekleri ve Sashimi Düşleri: Yeni Zelanda üzerinden bir yolculuk.
Wirecutter’dan tavsiye: Bulaşık makinenizin filtresini temizleyin.
yaşanan hayatlar: Marion Meade’nin kendini beğenmiş eleştirmen Dorothy Parker’ın 1988 biyografisi, Parker’ın çalışmasına olan ilgiyi canlandırdı. Meade 88 yaşında öldü.
ATHLETIC’TEN SPOR HABERLERİ
Sahada: Chiefs koçu Andy Reid, Patrick Mahomes’in yüksek ayak bileği burkulmasına rağmen bu hafta sonu AFC şampiyonluk maçında oynayacağını söyledi.
ticaret: Los Angeles, zor durumdaki bir Lakers takımına destek sağlayabilecek olan Wizards guardı Rui Hachimura şeklinde kanat yardımı aldı.
Boş masalarda boş sandalyeler
The Times’da Kim Severson, uzun süredir haftanın beş günü ofiste çalışan çalışanlar için bir ikramiye olarak görülen şirket kantinlerinin hibrit çalışma saatleri çağında hayatta kalma mücadelesi verdiğini yazıyor.
Bazı şirketler gıda dağıtımını sübvanse etmek için kantinlerden vazgeçti. Diğerleri onları daha küçük, daha esnek alanlar halinde yeniden düzenleyerek, bazı çalışanların ofise gitmenin temel faydası olarak gördüğü resmi olmayan toplantıları teşvik etti.
Eski okul kurumsal yemek bile bir darbe aldı. Hallmark’ın Kansas City, Missouri merkezindeki Crown Room, ülkedeki en eski ve en popüler ofis kafeteryalarından biridir. Şimdi haftada sadece üç gün açık.
OYNA, İZLE, YE
ne pişirilir