İzmirliEfe
New member
Mert ELAM – AJANSSPOR
Fenerbahçe, Ali Koç periyodunda bir kere daha kritik bir yol ayrımına geldi. Dördüncü yılında hiç olmadığı kadar yüksek bir sesle protesto edilmeye başlanan Koç, ulusal orta öncesi oynanacak Antwerp ve Kayserispor maçlarında alınacak mümkün makûs sonuçlar daha sonrası yeterliden güzele maksat tahtasına oturabilir. Pekala geçmişte iki farklı devirde yöneticilik deneyimi olan, üç yıllık bir başkanlık sürecini tamamlayan Ali Koç niye hala bir istikrar sağlayamadı, niye Fenerbahçe başarısız? Gelin bunun sebeplerini bulmaya çalışalım.
Futbol dünyasına uzak kaldı!
2006 ve 2009’daki seçimlerde Aziz Yıldırım’ın listesinden Fenerbahçe idaresine giren Koç, 2012’deki aile baskısıyla misyondan ayrılmıştı. Lakin Aziz Yıldırım daha sonrası devrin doğal adayı olması niçiniyle futbolla bağının kopmamış olması, hatta alakalarını bu istikamette geliştiriyor olması beklenirdi. Gelinen noktada ise Ali Koç’un bu bahiste üzerine koymadığını gördük.
Kendisinin birinci atağı sportif yönetici olarak Damien Comolli oldu. Bildiğim kadarıyla bir dernek toplantısındaki sunumundan etkilenmiş ve seçim öncesi süreci onunla geçirmeye karar vermiş. Olağan kaidelerde Fenerbahçe başkanlığı amacı olan birisinin bu usul çalışmaları hayli öncesinden yapıyor olması gerekirdi. Futbol dünyası ortasındaki münasebetlerinin daha uygun olması beklenirdi. Hele ki Koç ailesinin bir ferdi olarak bunun avantajını daha fazla kullanabilirdi. O, Comolli ile hudutlu kalmayı tercih etti ve 1.5 yıl sonunda onu pasifize ederek bakılırsavden aldı.
Yanlış sportif yönetici tercihi!
daha sonrasında yeni dönemle bir arada Emre Belözoğlu atılımı geldi. Bu atılımın de aslında ne kadar yanlış olduğunu imza merasiminden aşikardı. Çünkü futbolu bırakan Belözoğlu’nun hayali teknik yönetici olmaktı ve bunu o imza merasiminde net bir biçimde lisana getirmişti. Buradaki düşünce Emre Belözoğlu’nun sportif yönetici olarak transfer sürecinde başarısız olması değildi. (Ki yaptığı transferlerin kaçı randıman verdi tartışılabilir) Zahmet, Erol Bulut üzere gorece “zayıf” bir teknik yönetici getirerek mümkün makus sonuçlarda teknik yöneticilik için kendisinin isminin geçmesine müsaade vermek oldu. Daha evvel Daum – Aykut Kocaman’da bunu yaşayan Fenerbahçe dönem içerisinde benzeri tartışmaların içerisine girdi. Buna karşın birinci üç yılın şampiyonluğa en hayli yaklaşan grubu da bu gruptu.
Transferde daima strateji değişti!
Ali Koç devri denince yapılan 60’tan fazla transfere değinmeden geçmek olmaz. Burada da her yıl farklı bir yol denendi. Birinci senede ana iskeleti oluşturması beklenen transferler kiralama metoduyla yapıldı. İkinci yıl bundan vazgeçildi, bu sefer yurt içi ve haricinden yıldız isimler getirildi. Bakıldı bir daha olmuyor üçüncü sene “abicilik” sistemine dönüldü, Emre Belözoğlu’nun futbolu bırakmasının akabinde Caner Erkin, Gökhan Gönül üzere isimler transfer edildi. Hatta teknik ve idari takım Fenerbahçeli eski futbolculardan oluşturuldu. bir daha şampiyonluk gelmeyince bu sefer “abilerden” kimse kalmadı bu sefer. Emre Belözoğlu, Volkan Demiral, Mehmet Aurelio, Selçuk Şahin, Mehmet Yozgatlı, Caner Erkin, Gökhan Gönül hepsiyle yollar ayrıldı. 2021-22 döneminde ise, bilhassa Pereira’nın gelişinden daha sonra, 25 yaş altı futbolcular transfer edildi. Yani gördüğünüz üzere oradan oraya savrulan bir transfer siyaseti. bu biçimde bir anlayıştan bir muvaffakiyet beklemek pek makul değil haliyle.
Transferde güvenilen şahıslar değişti!
Üstte bahsettim, Ali Koç başkanlığa hazırlık devrini pek düzgün geçirememiş. Bu 3.5 yıllık süreçte oradan oraya savrulan bir Fenerbahçe gördük. Evvel Comolli vardı. daha sonra Rogon Menajerlik şirketi çıktı meydana. Sportif yöneticilerinden habersiz (Comolli ve Emre Belözoğlu dönemleri) transferler yapılmaya başlandı. Szalai, Pelkas, Gustavo, Berisha üzere isimler kazandırıldı lakin yanlarında Frey, Falette, Meyer üzere isimler de verildi. 2020-21 döneminde Rogon’la bir arada Emre Belözoğlu’na güvendi. Burada da muvaffakiyet sağlanamayınca sportif yöneticiliği kaldırdı. Şu anda transferde Rogon Menajerlik Şirketi’nin yönlendirmesiyle hareket ediliyor. Yalnızca Kim Min Jae – Miguel Crespo transferleri Pereira’nın isteğiyle yapıldı. Bu sene de başarısız olursa kime sarılacağı muamma.
Saha dışına fazla çıktı!
Birinci iki yılında saha dışına pek fazla çıkmamaya çalışan Ali Koç, üçüncü yılıyla birlikte adeta taarruza geçti. Devre ortası gelmiş Szalai maç sonunda beIN’i eleştirmeye başladı, VAR operatörleriyle ilgili FETÖ imaları yapıldı, MHK ve TFF’ye savaş açıldı. Bu sene de bilhassa Trabzonspor maçından daha sonra yaptığı açıklamalarla birebir politikayı devam ettirdiğini gösterdi Ali Koç. Ancak bu grup bu üzere şeylerden motivasyon sağlayacak bir kadro değil. Mesut Özil’i, Vitor Pereira’yı, Altay Bayındır’ı eline megafon verip taraftara seslendirerek mi motive edersiniz yoksa onların saha içine konsantre olmalarını sağlayarak mı? Karşılık epey açık bence.
Beklentiye sokan açıklamalar!
Ali Koç vitesi yükseltmeye başladığı (yıldız transferlerle) son iki yılında camiayı beklentiye sokacak telaffuzlarda bulundu. Bilhassa bu dönemin başında gelecek yeni teknik yöneticisi tanım ederken “Bielsa seviyesi” demesi, dönemi sarı laciverte boyayacaklarını söylemesi taraftarı büyük bir beklentiye soktu. Bielsa düzeyi dedikten daha sonra gelen isim Vitor Pereira olunca taraftarlar da haliyle burun kıvırdı. Portekizli döneme 1-0 yenik başladı adeta. Durum süreç içerisinde 1-1’e gelse de üç maçlık yenilgi serisi Pereira’nın yeniden geriye düşmesine sebep oldu.
İstikrar sağlayamadı!
Ali Koç 3.5 yıllık devirde tam 5 farklı teknik adamla (Cocu, Koeman, Ersun Yanal, Erol Bulut ve Emre Belözoğlu. Tahir Karapınar periyodunda de grubu Emre Belözoğlu hazırlıyordu), 2 sportif yöneticiyle, 3 idari menajerle, 3 altyapı sorumlusuyla çalıştı. Haydi işler makus gittiğinde teknik adamla yolları ayırmak en kolayı. Sportif yönetici, idari menajer, altyapı sorumlularıyla bu kadar oynanmasına ne demeli? Bu nazaranvler istikrar isteyen vazifeler. Burada bile bir istikrar sağlanamaması büyük bir soruna işaret ediyor.
Son söz!
Ali Koç ikinci kere başkanlığa seçilmedilk evvel Divan Kurulu’nda şunları söylemişti: “Ben ve benimle devam edecek arkadaşlar seçildiğimiz takdirde gereken dersleri aldık. 3 yılın deneyimini kendimize en kıymetli ders olarak kabul ettik. İkinci periyot fazlaca daha farklı olacak.” Siz bir fark nazaranbiliyor musunuz?
Fenerbahçe, Ali Koç periyodunda bir kere daha kritik bir yol ayrımına geldi. Dördüncü yılında hiç olmadığı kadar yüksek bir sesle protesto edilmeye başlanan Koç, ulusal orta öncesi oynanacak Antwerp ve Kayserispor maçlarında alınacak mümkün makûs sonuçlar daha sonrası yeterliden güzele maksat tahtasına oturabilir. Pekala geçmişte iki farklı devirde yöneticilik deneyimi olan, üç yıllık bir başkanlık sürecini tamamlayan Ali Koç niye hala bir istikrar sağlayamadı, niye Fenerbahçe başarısız? Gelin bunun sebeplerini bulmaya çalışalım.
Futbol dünyasına uzak kaldı!
2006 ve 2009’daki seçimlerde Aziz Yıldırım’ın listesinden Fenerbahçe idaresine giren Koç, 2012’deki aile baskısıyla misyondan ayrılmıştı. Lakin Aziz Yıldırım daha sonrası devrin doğal adayı olması niçiniyle futbolla bağının kopmamış olması, hatta alakalarını bu istikamette geliştiriyor olması beklenirdi. Gelinen noktada ise Ali Koç’un bu bahiste üzerine koymadığını gördük.
Kendisinin birinci atağı sportif yönetici olarak Damien Comolli oldu. Bildiğim kadarıyla bir dernek toplantısındaki sunumundan etkilenmiş ve seçim öncesi süreci onunla geçirmeye karar vermiş. Olağan kaidelerde Fenerbahçe başkanlığı amacı olan birisinin bu usul çalışmaları hayli öncesinden yapıyor olması gerekirdi. Futbol dünyası ortasındaki münasebetlerinin daha uygun olması beklenirdi. Hele ki Koç ailesinin bir ferdi olarak bunun avantajını daha fazla kullanabilirdi. O, Comolli ile hudutlu kalmayı tercih etti ve 1.5 yıl sonunda onu pasifize ederek bakılırsavden aldı.
Yanlış sportif yönetici tercihi!
daha sonrasında yeni dönemle bir arada Emre Belözoğlu atılımı geldi. Bu atılımın de aslında ne kadar yanlış olduğunu imza merasiminden aşikardı. Çünkü futbolu bırakan Belözoğlu’nun hayali teknik yönetici olmaktı ve bunu o imza merasiminde net bir biçimde lisana getirmişti. Buradaki düşünce Emre Belözoğlu’nun sportif yönetici olarak transfer sürecinde başarısız olması değildi. (Ki yaptığı transferlerin kaçı randıman verdi tartışılabilir) Zahmet, Erol Bulut üzere gorece “zayıf” bir teknik yönetici getirerek mümkün makus sonuçlarda teknik yöneticilik için kendisinin isminin geçmesine müsaade vermek oldu. Daha evvel Daum – Aykut Kocaman’da bunu yaşayan Fenerbahçe dönem içerisinde benzeri tartışmaların içerisine girdi. Buna karşın birinci üç yılın şampiyonluğa en hayli yaklaşan grubu da bu gruptu.
Transferde daima strateji değişti!
Ali Koç devri denince yapılan 60’tan fazla transfere değinmeden geçmek olmaz. Burada da her yıl farklı bir yol denendi. Birinci senede ana iskeleti oluşturması beklenen transferler kiralama metoduyla yapıldı. İkinci yıl bundan vazgeçildi, bu sefer yurt içi ve haricinden yıldız isimler getirildi. Bakıldı bir daha olmuyor üçüncü sene “abicilik” sistemine dönüldü, Emre Belözoğlu’nun futbolu bırakmasının akabinde Caner Erkin, Gökhan Gönül üzere isimler transfer edildi. Hatta teknik ve idari takım Fenerbahçeli eski futbolculardan oluşturuldu. bir daha şampiyonluk gelmeyince bu sefer “abilerden” kimse kalmadı bu sefer. Emre Belözoğlu, Volkan Demiral, Mehmet Aurelio, Selçuk Şahin, Mehmet Yozgatlı, Caner Erkin, Gökhan Gönül hepsiyle yollar ayrıldı. 2021-22 döneminde ise, bilhassa Pereira’nın gelişinden daha sonra, 25 yaş altı futbolcular transfer edildi. Yani gördüğünüz üzere oradan oraya savrulan bir transfer siyaseti. bu biçimde bir anlayıştan bir muvaffakiyet beklemek pek makul değil haliyle.
Transferde güvenilen şahıslar değişti!
Üstte bahsettim, Ali Koç başkanlığa hazırlık devrini pek düzgün geçirememiş. Bu 3.5 yıllık süreçte oradan oraya savrulan bir Fenerbahçe gördük. Evvel Comolli vardı. daha sonra Rogon Menajerlik şirketi çıktı meydana. Sportif yöneticilerinden habersiz (Comolli ve Emre Belözoğlu dönemleri) transferler yapılmaya başlandı. Szalai, Pelkas, Gustavo, Berisha üzere isimler kazandırıldı lakin yanlarında Frey, Falette, Meyer üzere isimler de verildi. 2020-21 döneminde Rogon’la bir arada Emre Belözoğlu’na güvendi. Burada da muvaffakiyet sağlanamayınca sportif yöneticiliği kaldırdı. Şu anda transferde Rogon Menajerlik Şirketi’nin yönlendirmesiyle hareket ediliyor. Yalnızca Kim Min Jae – Miguel Crespo transferleri Pereira’nın isteğiyle yapıldı. Bu sene de başarısız olursa kime sarılacağı muamma.
Saha dışına fazla çıktı!
Birinci iki yılında saha dışına pek fazla çıkmamaya çalışan Ali Koç, üçüncü yılıyla birlikte adeta taarruza geçti. Devre ortası gelmiş Szalai maç sonunda beIN’i eleştirmeye başladı, VAR operatörleriyle ilgili FETÖ imaları yapıldı, MHK ve TFF’ye savaş açıldı. Bu sene de bilhassa Trabzonspor maçından daha sonra yaptığı açıklamalarla birebir politikayı devam ettirdiğini gösterdi Ali Koç. Ancak bu grup bu üzere şeylerden motivasyon sağlayacak bir kadro değil. Mesut Özil’i, Vitor Pereira’yı, Altay Bayındır’ı eline megafon verip taraftara seslendirerek mi motive edersiniz yoksa onların saha içine konsantre olmalarını sağlayarak mı? Karşılık epey açık bence.
Beklentiye sokan açıklamalar!
Ali Koç vitesi yükseltmeye başladığı (yıldız transferlerle) son iki yılında camiayı beklentiye sokacak telaffuzlarda bulundu. Bilhassa bu dönemin başında gelecek yeni teknik yöneticisi tanım ederken “Bielsa seviyesi” demesi, dönemi sarı laciverte boyayacaklarını söylemesi taraftarı büyük bir beklentiye soktu. Bielsa düzeyi dedikten daha sonra gelen isim Vitor Pereira olunca taraftarlar da haliyle burun kıvırdı. Portekizli döneme 1-0 yenik başladı adeta. Durum süreç içerisinde 1-1’e gelse de üç maçlık yenilgi serisi Pereira’nın yeniden geriye düşmesine sebep oldu.
İstikrar sağlayamadı!
Ali Koç 3.5 yıllık devirde tam 5 farklı teknik adamla (Cocu, Koeman, Ersun Yanal, Erol Bulut ve Emre Belözoğlu. Tahir Karapınar periyodunda de grubu Emre Belözoğlu hazırlıyordu), 2 sportif yöneticiyle, 3 idari menajerle, 3 altyapı sorumlusuyla çalıştı. Haydi işler makus gittiğinde teknik adamla yolları ayırmak en kolayı. Sportif yönetici, idari menajer, altyapı sorumlularıyla bu kadar oynanmasına ne demeli? Bu nazaranvler istikrar isteyen vazifeler. Burada bile bir istikrar sağlanamaması büyük bir soruna işaret ediyor.
Son söz!
Ali Koç ikinci kere başkanlığa seçilmedilk evvel Divan Kurulu’nda şunları söylemişti: “Ben ve benimle devam edecek arkadaşlar seçildiğimiz takdirde gereken dersleri aldık. 3 yılın deneyimini kendimize en kıymetli ders olarak kabul ettik. İkinci periyot fazlaca daha farklı olacak.” Siz bir fark nazaranbiliyor musunuz?