BenMelek
New member
Çocuk psikiyatrisine müracaatların en çok olduğu mevzular: Dikkat dağınıklığı, yerinde duramama, düşünmeden hareket etme, kendini durduramama, çabuk sinirlenme…
Başlangıçta çocukluğa mahsus bir durum üzere algılanan Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB), 20. yy itibariyle erişkinlikte de sürdüğü gözlenen yani ömür uzunluğu devam edebildiği kabul edilen bozukluklar içinde yerini aldı. bir daha de nörogelişimsel bir bozukluk olması, gelişimsel periyodunda olan çocuk beyninin esnekliği ve müdahalelere olumlu değişikliklerle yanıt verebilme kabiliyeti üzere niçinlerle DEHB’nin çocukluk periyoduna verilen kıymet korunmaktadır.
Yaşla bir arada hiperaktivite kısmı “koltuk doruklarında zıplayan çocuklardan “, erişkinlerde “oturması ve beklemesi gereken durumlarda yaşanan iç huzursuzluğuna “ dönüşmektedir . Koltuk doruğunda zıplayan hiperaktif bir yetişkin sık görülen bir olgu değil her neyse ki.
Durumun varlığını kabullenilse bile aileleri bozukluğun belirtileri haricinde en epey zorlayan konulardan biri ilaç kullanma konusundaki kaygıları. Fakat hâlihazırda en aktif müdahale tekniği farmakolojik müdahaledir.
Peki DEHB tedavisinde idmanın yeri var mı?
Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu nörogelişimsel bir bozukluk olarak kabul edilir. Kalıtımsal komponenti besbellidir. tıpkı vakitte, kimi hastalıklara genetik bir yatkınlığımız olsa bile bilhassa çocukluk devrinde genlerimizin yaşadığımız etraf şartları ile etkileşimi kimi şeyleri olumlu istikamette değiştirebilir. Çocuk beyninin gelişimsel açıdan esnek oluşu ve çocukluk periyodundaki müdahalelerin DEHB belirtileri üzerine olumlu tesiri başka taraftan antrenmanın nöronların büyümesi, esnekliği, gelişmesi , bilişsel işlevler ve davranışlar üzerine olumlu tesiri, antrenman ve DEHB bağlantısının incelenmesini sağlamıştır.
Egzersizin DEHB belirtileri üzerine etkisinin araştırıldığı 23 çalışmanın gözden geçirilmesiyle ortaya çıkan sonuç şu ki; idman daha sonrası hem dikkatsizlik/hiperaktivite/düşünmeden hareket etme hem duygusal sorunlar tıpkı vakitte davranış sıkıntıları alanlarında düzelmeler var. Kapalı ( motor) marifetlerin hiperaktivite/düşünmeden hareket etme ile ilgili sıkıntılara daha düzgün geldiği, açık( motor) hünerlerin dikkat sorunlarına -diğerine bakılırsa daha az olmakla birlikte- yeterli geldiği bulgulanmış.
Açık ve kapalı maharetler sporda yapılan aktivite esnasında etrafın kişi tarafınca iddia edilebilirlik durumuna bakılırsa yapılan sınıflandırmalardır. Açık marifet gerektiren aktivitelerde etrafta öbür beşerler, hava, rüzgar , yer üzere büyük ölçüde denetim edilemez değişkenler vardır ve kişi performansını çevresel faktörlere bakılırsa düzenlemelidir.
Buna göre dikkat meseleleri ile baş etmede katkısı olduğu gösterilen açık (motor) hünerler sınıfına verilebilecek örnekler; ormanlık alanda koşu, grup sporları (futbol, basketbol, voleybol..) tenis, sörf rafting üzere sporlar.
Kapalı maharetler olarak tanımlanan aktivitelerde etraf daha sabit, kişi tarafınca denetim edilebilir ve stabildir. Daha az değişkenin olduğu, başlama , bitiş ve performansa kişinin karar verebildiği sporlardır. Hiperaktivite ve dürtüsellik sıkıntılarına olumlu tesirleri olduğu tespit edilen kapalı marifetlere örnek olarak ; basketbolda özgür atışlar ,dart atmak, okçuluk, bowling, havuzda yalnız yüzme üzere kişisel yapılan sporlar gösterilebilir. Öğrenildikten daha sonra kendi başına müzik aleti çalmak da spor olmasa bile aktivite olarak bu kategoride sayılabilir.
Vurgulamak gerekir ki DEHB tedavisinde altın standart hala psikofarmakolojik müdahalelerdir ve hangi spor haftada kaç gün ve ne kadar müddetle yapıldığında belirtiler ne kadar azalır ve bu azalma ne kadar devam eder bununla ilgili geniş kapsamlı bir literatür bilgisi yok. Fakat her hâlükârda çocukları yaşlarına ve gelişimlerine uygun antrenmanlar yapmaya teşvik etmek DEHB’yi tedavi etmese bile; spor yapmak da “oyun oynamak” üzere duygusal, toplumsal ve davranışsal alanlarda çocuklara gözle görünür katkılarda bulunacaktır.
Başlangıçta çocukluğa mahsus bir durum üzere algılanan Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB), 20. yy itibariyle erişkinlikte de sürdüğü gözlenen yani ömür uzunluğu devam edebildiği kabul edilen bozukluklar içinde yerini aldı. bir daha de nörogelişimsel bir bozukluk olması, gelişimsel periyodunda olan çocuk beyninin esnekliği ve müdahalelere olumlu değişikliklerle yanıt verebilme kabiliyeti üzere niçinlerle DEHB’nin çocukluk periyoduna verilen kıymet korunmaktadır.
Yaşla bir arada hiperaktivite kısmı “koltuk doruklarında zıplayan çocuklardan “, erişkinlerde “oturması ve beklemesi gereken durumlarda yaşanan iç huzursuzluğuna “ dönüşmektedir . Koltuk doruğunda zıplayan hiperaktif bir yetişkin sık görülen bir olgu değil her neyse ki.
Durumun varlığını kabullenilse bile aileleri bozukluğun belirtileri haricinde en epey zorlayan konulardan biri ilaç kullanma konusundaki kaygıları. Fakat hâlihazırda en aktif müdahale tekniği farmakolojik müdahaledir.
Peki DEHB tedavisinde idmanın yeri var mı?
Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu nörogelişimsel bir bozukluk olarak kabul edilir. Kalıtımsal komponenti besbellidir. tıpkı vakitte, kimi hastalıklara genetik bir yatkınlığımız olsa bile bilhassa çocukluk devrinde genlerimizin yaşadığımız etraf şartları ile etkileşimi kimi şeyleri olumlu istikamette değiştirebilir. Çocuk beyninin gelişimsel açıdan esnek oluşu ve çocukluk periyodundaki müdahalelerin DEHB belirtileri üzerine olumlu tesiri başka taraftan antrenmanın nöronların büyümesi, esnekliği, gelişmesi , bilişsel işlevler ve davranışlar üzerine olumlu tesiri, antrenman ve DEHB bağlantısının incelenmesini sağlamıştır.
Egzersizin DEHB belirtileri üzerine etkisinin araştırıldığı 23 çalışmanın gözden geçirilmesiyle ortaya çıkan sonuç şu ki; idman daha sonrası hem dikkatsizlik/hiperaktivite/düşünmeden hareket etme hem duygusal sorunlar tıpkı vakitte davranış sıkıntıları alanlarında düzelmeler var. Kapalı ( motor) marifetlerin hiperaktivite/düşünmeden hareket etme ile ilgili sıkıntılara daha düzgün geldiği, açık( motor) hünerlerin dikkat sorunlarına -diğerine bakılırsa daha az olmakla birlikte- yeterli geldiği bulgulanmış.
Açık ve kapalı maharetler sporda yapılan aktivite esnasında etrafın kişi tarafınca iddia edilebilirlik durumuna bakılırsa yapılan sınıflandırmalardır. Açık marifet gerektiren aktivitelerde etrafta öbür beşerler, hava, rüzgar , yer üzere büyük ölçüde denetim edilemez değişkenler vardır ve kişi performansını çevresel faktörlere bakılırsa düzenlemelidir.
Buna göre dikkat meseleleri ile baş etmede katkısı olduğu gösterilen açık (motor) hünerler sınıfına verilebilecek örnekler; ormanlık alanda koşu, grup sporları (futbol, basketbol, voleybol..) tenis, sörf rafting üzere sporlar.
Kapalı maharetler olarak tanımlanan aktivitelerde etraf daha sabit, kişi tarafınca denetim edilebilir ve stabildir. Daha az değişkenin olduğu, başlama , bitiş ve performansa kişinin karar verebildiği sporlardır. Hiperaktivite ve dürtüsellik sıkıntılarına olumlu tesirleri olduğu tespit edilen kapalı marifetlere örnek olarak ; basketbolda özgür atışlar ,dart atmak, okçuluk, bowling, havuzda yalnız yüzme üzere kişisel yapılan sporlar gösterilebilir. Öğrenildikten daha sonra kendi başına müzik aleti çalmak da spor olmasa bile aktivite olarak bu kategoride sayılabilir.
Vurgulamak gerekir ki DEHB tedavisinde altın standart hala psikofarmakolojik müdahalelerdir ve hangi spor haftada kaç gün ve ne kadar müddetle yapıldığında belirtiler ne kadar azalır ve bu azalma ne kadar devam eder bununla ilgili geniş kapsamlı bir literatür bilgisi yok. Fakat her hâlükârda çocukları yaşlarına ve gelişimlerine uygun antrenmanlar yapmaya teşvik etmek DEHB’yi tedavi etmese bile; spor yapmak da “oyun oynamak” üzere duygusal, toplumsal ve davranışsal alanlarda çocuklara gözle görünür katkılarda bulunacaktır.