Mete
Member
Far Cry 6, Far Cry 3’ün müsaadeden giden bir öteki Ubisoft oyunu. Delicesine aksiyon, kapalılık temelli oynanışa takviye, çokça silah ve ekipman, araçlar, devasa ölçekli bir harita ve hatırlanabilir makûs adam.
Şayet Far Cry oyunlarını epeyce seviyorsanız ve oynarken keyif alıyorsanız altıncı oyunu da epeyce beğeneceğinizi şimdiden söyleyebilirim. Ben bilhassa beşinci oyunu uzun mühlet oynamış biri olarak yeni oyunu oynarken çok keyif aldım. Konseptin ilgi cazibeli olması ve mekaniklerin uzun müddet tazeliğini koruyor olması değerli bir artı. Yani şayet Far Cry’a karşı bir ön yargınız var ise, ne beklediğiniz ve ne bulduğunuz hayli değerli. Far Cry size yaklaşık 30 saatlik bir cümbüş sunuyor. kucak kucak düşman haklıyor, berbat adam tiradları dinliyor ve devrimcilerin içinde özgürlük gayreti veriyoruz.
Yeni oyunda macera bu defa kurgusal bir latin ülkesi olan (kesinlikle Küba değil) Yara’ya taşınıyor. Çok uzun yıllar süren yoksulluk ve iç savaş ülkenin bağlarını dünyanın kalanından koparırken, daha âlâ günler vaat eden bir başkan yükselir: Antón Castillo. Fakat onun kurtarıcı değil, insanları köleleştiren bir dikatatör olduğu ortaya çıktığında, artık öteki bir ihtilalin vakti gelir. Grup adadan oluşan bu kurgusal ülkenin yeni bir kahramana muhtaçlığı vardır. O kişi de bizim idaremizdeki Dani Rojas’tan oburu değildir.
Öncelikle bu değerli bir geri dönüş zira son Far Cry oyunlarında ana karakterimiz sessiz sakin bir FPS karakteriydi. Şimdiyse tıpkı Far Cry 3’te olduğu üzere olaylara ve yaşananlara kendi ağzından reaksiyonlar veren bir karakteri yönetiyoruz. Ayrıyeten kamp alanlarında bu sefer üçüncü şahısa geçiyor ve sinematiklerde de karakterimizi bakılırsabiliyoruz.
Ana karakterin karşısında bir daha bir Far Cry berbatı var ve ondan az evvel özetlemek gerekirse bahsettik. Giancarlo Esposito tarafınca canlandırılan Castillo, Yara’nın en son tiranı olarak tam manasıyla acımasız bir performans sunuyor. Yönettiği rejimi öbür oyunlardaki berbatlardan çok daha verimli ve stratejik bir orduyla yansıtıyor. Castillo’nun askerleri sahiden de birbirilerinin açıklarını tamamlayan sistemli bir ordu izlenimi verebiliyor. Arkadaşlarını canlandırabilen sıhhat nazaranvlilerinin yanı sıra, sabit silahlar dikmek yahut destek çağırmak için çabalayan askerler, çatışmaları epey daha eğlenceli ve iddia edilemez kılıyor.
Far Cry 6’daki çeşitilik yalnızca düşmanlarla karşımıza çıkmıyor. Ayrıyeten bir hayli özel yetenek, cephane çeşitleri, farklı özelliklere sahip sırt çantaları, silahlar ve eğlenceli hayvan yoldaşları ile seçenekler içinde boğuluyorsunuz ve bu muhakkak güzel bir şey. Değerli olan noktaysa bu çeşitliliğin oynanışa ne kadar yansıdığı olağan olarak. Susturucu taktığınız (evet, onu da siz üretiyorsunuz) bir tüfekle düşmanları sessiz bir biçimde indirebilir yahut önden evcil timsahınızı salarak düşmanın zirvesine binebilirsiniz. Helikopter geldiğinde sırtınızdan fırlattığınız nükleer özellikli roketleri mi yollayacaksınız yoksa atınıza binip kaçmaya mı çalışacaksınız. Tahminen de pilotu sükunet içinde avlamayı seçeneceksiniz.
Oyundaki ekipman bolluğunun yanı sıra bu ekipmanların hakikaten çok eğlenceli olması Far Cry 6 için bence kıymetli bir artı istikamet. Zira bir Ubisoft klasiği olarak yan misyonlarla, temizlenecek düşman kamplarıyla dolu bir haritada tekdüze bir oynanış basitçe sıkılmanıza yok açabilirdi.
Harita son derece büyük ve ayrıntılı tasarlanmış. Hatta Yara’nın kent merkezinde de ortada turlama ve vazife yapma imkanı bulabiliyorsunuz. Bu istikametiyle oyunu hayli beğendim. Ayrıyeten haritada izini sürebileceğiniz o kadar hayli şey var ki; Karar yorgunluğu baş gösterirse, diktatörler bir yana, Yara dinlenmek için hoş bir yer. İster düşman kamplarını temizleyin ve Castillo’nun kaynaklarını harcayın, ister balık tutuyor olun, ister efsanevi hayvanları takip ediyor yahut bir hazine avı yapıyor olun oyun size farklı sürprizler yapmayı seviyor. Diyelim ki bunların hepsinden sıkıldınız, bu biçimde horoz dövüşlerine katılarak oyunun absürtlüğünü tabanına kadar yaşabilirsiniz.
Oyunda en epey duyacağınız söz katiyetle “gerilla”. aslına bakarsanız bir gerilla takımının kesimi olduğunuz için kıssa ve ana bakılırsavlerde bu odakta ilerliyor. Yara tropik ekosistemi yardımıyla gerillaların gizlenerek ilerleyebilecekleri, kamplaşabilecekleri bir fazlaca alan sunuyor. Biz de bu kamplar içinde mekik dokuyarak direnişin üst düzey üyelerinin isteklerini yerine getiriyoruz. Her bir misyonla birlikte Castillo’ya daha fazla yaklaşıyor ve Yara’da tanınırlığımızı arttıyoruz. Artık oyunda bir düzey sistemi bulunmadığı için yaptığımız her şey bize rütbe olarak geri dönüyor. Ana ve yan bakılırsavleri yaptıkça rütbemizi arttırıyor ve fazlaca daha kuvvetli silahlara erişebiliyoruz.
Üst paragraflarda fazlaca az bahsettim fakat ayrıntılı değinilmesi gereken bir husus da yancılar. Far Cry 5’te olduğu üzere insan yancı yok lakin onun yerine Amigo’lar var. Chorizo, horoz Chicharrón ve timsah Guapo… Amigolar oyun alanında son derece tesirli ve duruma bakılırsa taktiksel istikameti derinleştirebiliyorlar. Ben bir epey sefer Guapo üzere gürültücü yancıları düşmanların üzerine salarak kendi işimi silaha bile başvurmadan basitçe hallettim. Aslında oyunlarda yapay zekalı yancıları seven bir oyuncu değilim ancak kelam konusu eğlenceli hayvanlar olduğunda işler benim için değişiyor.
Oyunun grafikleri ise ışıklı alanlarda son derece hoş ve kâfi görünüyor lakin yıllardır birebir oyun motoru kullanıldığı için ne yazık ki karakter animasyonları ve yüz tabirleri beklentilerimi karşılayamadı. Artık yeni bir oyun motoruna geçilmesi gerektiğini düşünüyorum. Genel olarak harita dokusu, kaplamalar ve yeşil alanlar hoş lakin dedim ya işin içine beşerler girdiğinde görsellik hatırı sayılır ölçüde düşüyor.
Far Cry 6’da başka oyunlarla karşılaştıramayacağınız kadar bol sinematik olsa da, oyunun genel mühletine yaydığımızda bir daha az kalıyor. bir epeyce ana ve yan nazaranvde sunum olabildiğince sıradan tutulmuş. Bu bahiste Ubisoft’un en yeterli oyunu hala Assassin’s Creed: Odyssey olmaya devam ediyor. İrili ufaklı bütün nazaranvlerde sinematik sunumla anlatıyı güçlendiren Odyssey öbür Ubisoft oyunları için örnek alınması gereken bir iş.
Sonuç olarak ben bilhassa 10 saatten daha sonra biraz yinea düşsem de Far Cry 6 oynarken çok eğlendim. Bol silah çeşitliliği ve bunları özelleştirebilmek, farklı durumlara farklı taktiklerle yaklaşabilmek ve Yara’yı dilediğimce dolaşabilmek oyunun en kuvvetli yanları oldu.
Şayet Far Cry oyunlarını epeyce seviyorsanız ve oynarken keyif alıyorsanız altıncı oyunu da epeyce beğeneceğinizi şimdiden söyleyebilirim. Ben bilhassa beşinci oyunu uzun mühlet oynamış biri olarak yeni oyunu oynarken çok keyif aldım. Konseptin ilgi cazibeli olması ve mekaniklerin uzun müddet tazeliğini koruyor olması değerli bir artı. Yani şayet Far Cry’a karşı bir ön yargınız var ise, ne beklediğiniz ve ne bulduğunuz hayli değerli. Far Cry size yaklaşık 30 saatlik bir cümbüş sunuyor. kucak kucak düşman haklıyor, berbat adam tiradları dinliyor ve devrimcilerin içinde özgürlük gayreti veriyoruz.
Yeni oyunda macera bu defa kurgusal bir latin ülkesi olan (kesinlikle Küba değil) Yara’ya taşınıyor. Çok uzun yıllar süren yoksulluk ve iç savaş ülkenin bağlarını dünyanın kalanından koparırken, daha âlâ günler vaat eden bir başkan yükselir: Antón Castillo. Fakat onun kurtarıcı değil, insanları köleleştiren bir dikatatör olduğu ortaya çıktığında, artık öteki bir ihtilalin vakti gelir. Grup adadan oluşan bu kurgusal ülkenin yeni bir kahramana muhtaçlığı vardır. O kişi de bizim idaremizdeki Dani Rojas’tan oburu değildir.
Öncelikle bu değerli bir geri dönüş zira son Far Cry oyunlarında ana karakterimiz sessiz sakin bir FPS karakteriydi. Şimdiyse tıpkı Far Cry 3’te olduğu üzere olaylara ve yaşananlara kendi ağzından reaksiyonlar veren bir karakteri yönetiyoruz. Ayrıyeten kamp alanlarında bu sefer üçüncü şahısa geçiyor ve sinematiklerde de karakterimizi bakılırsabiliyoruz.
Ana karakterin karşısında bir daha bir Far Cry berbatı var ve ondan az evvel özetlemek gerekirse bahsettik. Giancarlo Esposito tarafınca canlandırılan Castillo, Yara’nın en son tiranı olarak tam manasıyla acımasız bir performans sunuyor. Yönettiği rejimi öbür oyunlardaki berbatlardan çok daha verimli ve stratejik bir orduyla yansıtıyor. Castillo’nun askerleri sahiden de birbirilerinin açıklarını tamamlayan sistemli bir ordu izlenimi verebiliyor. Arkadaşlarını canlandırabilen sıhhat nazaranvlilerinin yanı sıra, sabit silahlar dikmek yahut destek çağırmak için çabalayan askerler, çatışmaları epey daha eğlenceli ve iddia edilemez kılıyor.
Far Cry 6’daki çeşitilik yalnızca düşmanlarla karşımıza çıkmıyor. Ayrıyeten bir hayli özel yetenek, cephane çeşitleri, farklı özelliklere sahip sırt çantaları, silahlar ve eğlenceli hayvan yoldaşları ile seçenekler içinde boğuluyorsunuz ve bu muhakkak güzel bir şey. Değerli olan noktaysa bu çeşitliliğin oynanışa ne kadar yansıdığı olağan olarak. Susturucu taktığınız (evet, onu da siz üretiyorsunuz) bir tüfekle düşmanları sessiz bir biçimde indirebilir yahut önden evcil timsahınızı salarak düşmanın zirvesine binebilirsiniz. Helikopter geldiğinde sırtınızdan fırlattığınız nükleer özellikli roketleri mi yollayacaksınız yoksa atınıza binip kaçmaya mı çalışacaksınız. Tahminen de pilotu sükunet içinde avlamayı seçeneceksiniz.
Oyundaki ekipman bolluğunun yanı sıra bu ekipmanların hakikaten çok eğlenceli olması Far Cry 6 için bence kıymetli bir artı istikamet. Zira bir Ubisoft klasiği olarak yan misyonlarla, temizlenecek düşman kamplarıyla dolu bir haritada tekdüze bir oynanış basitçe sıkılmanıza yok açabilirdi.
Harita son derece büyük ve ayrıntılı tasarlanmış. Hatta Yara’nın kent merkezinde de ortada turlama ve vazife yapma imkanı bulabiliyorsunuz. Bu istikametiyle oyunu hayli beğendim. Ayrıyeten haritada izini sürebileceğiniz o kadar hayli şey var ki; Karar yorgunluğu baş gösterirse, diktatörler bir yana, Yara dinlenmek için hoş bir yer. İster düşman kamplarını temizleyin ve Castillo’nun kaynaklarını harcayın, ister balık tutuyor olun, ister efsanevi hayvanları takip ediyor yahut bir hazine avı yapıyor olun oyun size farklı sürprizler yapmayı seviyor. Diyelim ki bunların hepsinden sıkıldınız, bu biçimde horoz dövüşlerine katılarak oyunun absürtlüğünü tabanına kadar yaşabilirsiniz.
Oyunda en epey duyacağınız söz katiyetle “gerilla”. aslına bakarsanız bir gerilla takımının kesimi olduğunuz için kıssa ve ana bakılırsavlerde bu odakta ilerliyor. Yara tropik ekosistemi yardımıyla gerillaların gizlenerek ilerleyebilecekleri, kamplaşabilecekleri bir fazlaca alan sunuyor. Biz de bu kamplar içinde mekik dokuyarak direnişin üst düzey üyelerinin isteklerini yerine getiriyoruz. Her bir misyonla birlikte Castillo’ya daha fazla yaklaşıyor ve Yara’da tanınırlığımızı arttıyoruz. Artık oyunda bir düzey sistemi bulunmadığı için yaptığımız her şey bize rütbe olarak geri dönüyor. Ana ve yan bakılırsavleri yaptıkça rütbemizi arttırıyor ve fazlaca daha kuvvetli silahlara erişebiliyoruz.
Üst paragraflarda fazlaca az bahsettim fakat ayrıntılı değinilmesi gereken bir husus da yancılar. Far Cry 5’te olduğu üzere insan yancı yok lakin onun yerine Amigo’lar var. Chorizo, horoz Chicharrón ve timsah Guapo… Amigolar oyun alanında son derece tesirli ve duruma bakılırsa taktiksel istikameti derinleştirebiliyorlar. Ben bir epey sefer Guapo üzere gürültücü yancıları düşmanların üzerine salarak kendi işimi silaha bile başvurmadan basitçe hallettim. Aslında oyunlarda yapay zekalı yancıları seven bir oyuncu değilim ancak kelam konusu eğlenceli hayvanlar olduğunda işler benim için değişiyor.
Oyunun grafikleri ise ışıklı alanlarda son derece hoş ve kâfi görünüyor lakin yıllardır birebir oyun motoru kullanıldığı için ne yazık ki karakter animasyonları ve yüz tabirleri beklentilerimi karşılayamadı. Artık yeni bir oyun motoruna geçilmesi gerektiğini düşünüyorum. Genel olarak harita dokusu, kaplamalar ve yeşil alanlar hoş lakin dedim ya işin içine beşerler girdiğinde görsellik hatırı sayılır ölçüde düşüyor.
Far Cry 6’da başka oyunlarla karşılaştıramayacağınız kadar bol sinematik olsa da, oyunun genel mühletine yaydığımızda bir daha az kalıyor. bir epeyce ana ve yan nazaranvde sunum olabildiğince sıradan tutulmuş. Bu bahiste Ubisoft’un en yeterli oyunu hala Assassin’s Creed: Odyssey olmaya devam ediyor. İrili ufaklı bütün nazaranvlerde sinematik sunumla anlatıyı güçlendiren Odyssey öbür Ubisoft oyunları için örnek alınması gereken bir iş.
Sonuç olarak ben bilhassa 10 saatten daha sonra biraz yinea düşsem de Far Cry 6 oynarken çok eğlendim. Bol silah çeşitliliği ve bunları özelleştirebilmek, farklı durumlara farklı taktiklerle yaklaşabilmek ve Yara’yı dilediğimce dolaşabilmek oyunun en kuvvetli yanları oldu.