İzmirliEfe
New member
Mert ELAM – AJANSSPOR
Vitor Pereira ile bir arada yeni bir yapılanmaya giden Fenerbahçe ulusal ortaya 19 puan toplayarak önder girmeyi başardı. Pekala sarı lacivertliler bu süreçte neler yaptı? Nasıl bir ekip olmak istiyor? Bu orta saha rotasyonundan sağlıklı bir pas tertibi çıkması mümkün mü? Yoksa aslında buna hiç gerek yok mu? Fenerbahçe hangi istatistiklerde şampiyonluk yolundaki rakiplerini geride bıraktı? Hangi oyunculara bu kadroda yer yok? İşte dolu dolu bir Fenerbahçe analizi…
Genç ve dinamik bir takım!
Vitor Pereira geldikten daha sonra net olarak dikkat çeken bir şey vardı. Transferlerde 25 yaş ve altındaki oyuncular tercih edildi. (Caulker (29) ve Serdar Dursun (29) ondan evvel gelmiş, hatta Ali Koç, Pereira’nın ikisini de istemediğini söylemişti) Bu, yeni dönemde oynanacak oyuna dair birinci sinyallerden bir tanesiydi. Osayi-Samuel, Ferdi Kadıoğlu, Muhammed Gümüşkaya üzere genç isimlerin grupta tutulup Gökhan Gönül, Caner Erkin, Perotti, Cisse, Zanka, Ademi, Thiam üzere temposuz oyuncuların kadrodan gönderilmesini ikinci sinyal olarak kıymetlendirebiliriz. Yani Portekizli, genç ve dinamik bir grup oluşturmak istiyordu.
Pereira’nın kaygısı pas kadrosu olmak değil!
Pekala genç ve dinamik bir grup oluşturan Pereira’nın pas oyunu oynamak istediğine dair kuvvetli emareler gördük mü bu süreçte? Karşılık hayli net bir halde hayır. Meyer hariç yapılan transferlerin hiç birini fazlaca âlâ bir pasör diye nitelendiremeyiz. (ki Meyer’in menajerlik şirketi transferi olduğunu düşünüyorum. Crespo’yu bile ondan önde görüyor) Rossi, Berisha, Crespo bu biçimde isimler değiller. Mevcut grupta ise Sosa, Zajc, İrfan Can ve Mesut bu özellikte futbolcular. Lakin Pereira’nın ana planında bu oyunculara pek yer yok. Bunu dönem ortasındaki tercihleriyle de fazlaca net biçimde gösterdi. Mesut Özil son Kasımpaşa maçında 20 dakika ısındıktan daha sonra oyuna bile alınmadı. Onun yerine Mert Hakan Yandaş ve Osayi-Samuel tercih edildi.
Pereira’nın kederi Emre Belözoğlu’nun geçen dönem oynatmaya çalıştığı oyun değil. O kadro tam bir pas ekibiydi. Hatta kenarlarda bile orta saha karakterli futbolcular tercih ediliyordu. Burada ise daha dikine oynamayı istek eden, önde basan, önde kaptığı toplarla direkt olarak rakip kaleye gitmeye çalışan bir kadro var. Fenerbahçe’nin bu anlayışı her maçta muntazam gerçekleştirdiği söylenemez. Fakat en rahat maçları topla oynama yüzdesinin ve pas isabet oranın nispeten düşük olduğu maçlar olduğu aşikar. Fenerbahçe’nin Hatayspor maçındaki pas isabet oranı yalnızca %71.6’ydı. Frankfurt maçında dönem rekoru kırıldı: %68.5. Altay maçı %70.7. Son Kasımpaşa maçında ise oran %76.7’ydi. Fenerbahçe pas isabet oranında %80’in, topla oynamada %60’ın üzerine çıktığı anda sorun yaşıyor. Bu dönem zorlandığı maçlarda istatistikler aşağı üst böyleydi.
Pereira riski minimuma indirmek istiyor!
Gustavo’nun merkez orta alanda olduğu bir nizamdan düzgün bir pas kadrosu beklemek hayalcilik olurdu aslına bakarsan. Bunu fazlaca net bakılırsan Pereira mutlaka oyunu oradan kurmayı düşünmüyor. Çünkü Gustavo ve yanındaki partnerin o bölgede kaptıracağı toplar rakipler için en net gol fırsatlarına dönüşecektir. Bu dönem Galatasaray’da Taylan, Berkan ve Assunçao’nun o bölgede kaptırıp yedirdikleri gollere (veyahut verdikleri pozisyonlara) bakarsanız ne dediğimi daha düzgün anlayabilirsiniz. Fenerbahçe ya savunma üçlüsüyle uzun ve dikine pas deniyor ya da topu kanat beklerine aktararak oradan bir oyun kurmayı düşünüyor. Bu iki senaryoda da kaptırılan toplar, merkezde Gustavo ve partnerinin kaptıracağı toplardan daha tehlikeli değil.
Salzburg gibisi oyun ve seken topları toplamak!
Pekala burada soru şu: Fenerbahçe dönemde kaç sefer kendisine Hatayspor üzere topla oynamayı yahut topla çıkmayı seven bir kadro bulabilir? Muhtemelen çok az. Rakipleri genelde topu Fenerbahçe’ye bırakarak oynamaya çalışacaktır. Burada da ipler Fenerbahçe’nin elinde bir daha. Sonuçta üst üste yan pas yapmak bir tercih. Onun yerine daha riskli, daha dikine paslar denemeye devam etmesi lazım Fenerbahçe’nin. aslına bakarsan başta Szalai olmak üzere stoperler bu manada uzun pas sayılarını bir çok artırdı.
Salzburg geçen dönem Pereira’nın oynatmaya çalıştığı oyuna hayli misal bir oyun oynuyordu. Stoperlerden forvetlere sayısız uzun pas geliyordu. Yahut bekler devredeydi. Fakat hiç bir vakit merkezde uygun bir pas tertipleri olmadı. Bu uzun toplu ve dikine oyunda anahtar noktalardan biri seken topları toplamak. O yüzden Gustavo ve partnerinin bu hususta fazlaca uyanık olmaları koşul.
Mesut ve İrfan Can’a bu oyunda yer yok!
Önde baskının ne kadar kıymetli olduğunu Pereira’nın neredeyse her maçta ön taraftaki üçlüyü değiştirmesinden anlayabiliyorsunuz. Valencia, Berisha, Rossi, Pelkas, Muhammed ve Osayi-Samuel bu manada ön plana çıkan isimler. Pelkas form tuttuğu takdirde Pereira’nın gözdeleri ortasına girecektir. Mesut Özil ve İrfan Can Kahveci’nin ise bu oyunda yeri yok. Pereira’nın en büyük baş ağrısı bu iki oyuncu olacak muhtemelen. Bu sorunu çözmek Ali Koç’un elinde. Son maçtan daha sonra yapılan açıklamalara bakarsak şimdilik bu sorun halı altına süpürülüyor. Lakin bu biçimde devam ederse bir kriz kapıda, benden söylemesi.
Savunma metriklerine ligin zirvesinde!
Fenerbahçe birinci 8 hafta itibariyle kalesinde 6 gol gördü. Hatayspor’la birlikte bu alanda ligin en yeterlisi.
En düzgün olduğu bir öbür alan rakiplerine verdiği xG (beklenen gol). Sarı lacivertliler 0.97 ile bu alanda da başkan. (Beşiktaş 1.00 ile ikinci, Başakşehir 1.15 ile üçüncü).
Rakiplerini kendi ceza alanında topla buluşturmada da en düşük sayı Fenerbahçe’de. Yani rakipleri 8 maç sonunda Fenerbahçe ceza alanında yalnızca 105 kere topla (Bu 105’in 34’ü birinci Adana Demirspor maçı. daha sonra hiç bir kadro 15’in üzerine çıkamadı) buluşabilmiş. Beşiktaş için bu sayı 133, Galatasaray için 162, Trabzonspor için 207.
halbuki rakipler vakit zaman Fenerbahçe orta alanını çabuk geçip Fenerbahçe’nin 1. bölgesine rahat bir biçimde geçebiliyordu. Pekala nasıl oluyor da bu savunma istatistiklerinde dorukta Fenerbahçe? Birincisi savunmada Kim ve Szalai üzere iki canavara sahipler. Onların ferdî performansları standardın epey epeyce üzerinde. İkincisi ise gerideki beşli sınır ve önlerindeki ikili hiç bozulmuyor. Oradaki yedili blok, rakiplerin ceza alanında topla buluşma sayılarını bir çok azaltıyor.
Orta saha yalnız kalıyor!
Yalnız istatistikler ne kadar yeterli olursa olsun işin savunma kısmında dikkatimi çeken bir bahis var. Hamlede 3-4-2-1 tertibiyle oynayan Fenerbahçe savunmaya geçişlerde 5-2-3’e dönüyor. Haliyle geri beşliyle ileri üçlü içinde büyük bir kopukluk meydana geliyor (Bu, genelde kaptırılan toplarda ya da sonlandırılamayan ataklar daha sonrası oluyor). Merkezdeki ikilinin yalnız kaldığı ve geçişlere mahzur olamadığını düşünüyorum. Bu bir tercih problemi olağan olarak. Kanat beklerinin merkezdeki ikiliye dayanak vermeleri (3-4-3) yahut forvet ardındaki ikilinin kanada kaymaları (5-4-1’e dönüş) rakipleri daha önde karşılama açısından daha faydalı kanımca. Ancak dediğim üzere, bu bir tercih sıkıntısı ve Pereira bu anlayışla da savunma manasında âlâ işler çıkardı.
Sonuç!
Sonuç olarak Vitor Pereira’nın başında fazlaca net bir oyun şablonu var. Transferler buna nazaran yapıldı. Bu ekip bir pas grubu olmayacak. Olmamalı da. Fenerbahçeli taraftarların maçları bu türlü izlemesinin daha uygun olacağını düşünüyorum. Hatta dönemin denklemini de vereyim: Topla oynama yüzdesi ve pas isabet oranı ne kadar düşük, performans o kadar yüksek. Eldeki takım için en ideali bu.
Vitor Pereira ile bir arada yeni bir yapılanmaya giden Fenerbahçe ulusal ortaya 19 puan toplayarak önder girmeyi başardı. Pekala sarı lacivertliler bu süreçte neler yaptı? Nasıl bir ekip olmak istiyor? Bu orta saha rotasyonundan sağlıklı bir pas tertibi çıkması mümkün mü? Yoksa aslında buna hiç gerek yok mu? Fenerbahçe hangi istatistiklerde şampiyonluk yolundaki rakiplerini geride bıraktı? Hangi oyunculara bu kadroda yer yok? İşte dolu dolu bir Fenerbahçe analizi…
Genç ve dinamik bir takım!
Vitor Pereira geldikten daha sonra net olarak dikkat çeken bir şey vardı. Transferlerde 25 yaş ve altındaki oyuncular tercih edildi. (Caulker (29) ve Serdar Dursun (29) ondan evvel gelmiş, hatta Ali Koç, Pereira’nın ikisini de istemediğini söylemişti) Bu, yeni dönemde oynanacak oyuna dair birinci sinyallerden bir tanesiydi. Osayi-Samuel, Ferdi Kadıoğlu, Muhammed Gümüşkaya üzere genç isimlerin grupta tutulup Gökhan Gönül, Caner Erkin, Perotti, Cisse, Zanka, Ademi, Thiam üzere temposuz oyuncuların kadrodan gönderilmesini ikinci sinyal olarak kıymetlendirebiliriz. Yani Portekizli, genç ve dinamik bir grup oluşturmak istiyordu.
Pereira’nın kaygısı pas kadrosu olmak değil!
Pekala genç ve dinamik bir grup oluşturan Pereira’nın pas oyunu oynamak istediğine dair kuvvetli emareler gördük mü bu süreçte? Karşılık hayli net bir halde hayır. Meyer hariç yapılan transferlerin hiç birini fazlaca âlâ bir pasör diye nitelendiremeyiz. (ki Meyer’in menajerlik şirketi transferi olduğunu düşünüyorum. Crespo’yu bile ondan önde görüyor) Rossi, Berisha, Crespo bu biçimde isimler değiller. Mevcut grupta ise Sosa, Zajc, İrfan Can ve Mesut bu özellikte futbolcular. Lakin Pereira’nın ana planında bu oyunculara pek yer yok. Bunu dönem ortasındaki tercihleriyle de fazlaca net biçimde gösterdi. Mesut Özil son Kasımpaşa maçında 20 dakika ısındıktan daha sonra oyuna bile alınmadı. Onun yerine Mert Hakan Yandaş ve Osayi-Samuel tercih edildi.
Pereira’nın kederi Emre Belözoğlu’nun geçen dönem oynatmaya çalıştığı oyun değil. O kadro tam bir pas ekibiydi. Hatta kenarlarda bile orta saha karakterli futbolcular tercih ediliyordu. Burada ise daha dikine oynamayı istek eden, önde basan, önde kaptığı toplarla direkt olarak rakip kaleye gitmeye çalışan bir kadro var. Fenerbahçe’nin bu anlayışı her maçta muntazam gerçekleştirdiği söylenemez. Fakat en rahat maçları topla oynama yüzdesinin ve pas isabet oranın nispeten düşük olduğu maçlar olduğu aşikar. Fenerbahçe’nin Hatayspor maçındaki pas isabet oranı yalnızca %71.6’ydı. Frankfurt maçında dönem rekoru kırıldı: %68.5. Altay maçı %70.7. Son Kasımpaşa maçında ise oran %76.7’ydi. Fenerbahçe pas isabet oranında %80’in, topla oynamada %60’ın üzerine çıktığı anda sorun yaşıyor. Bu dönem zorlandığı maçlarda istatistikler aşağı üst böyleydi.
Pereira riski minimuma indirmek istiyor!
Gustavo’nun merkez orta alanda olduğu bir nizamdan düzgün bir pas kadrosu beklemek hayalcilik olurdu aslına bakarsan. Bunu fazlaca net bakılırsan Pereira mutlaka oyunu oradan kurmayı düşünmüyor. Çünkü Gustavo ve yanındaki partnerin o bölgede kaptıracağı toplar rakipler için en net gol fırsatlarına dönüşecektir. Bu dönem Galatasaray’da Taylan, Berkan ve Assunçao’nun o bölgede kaptırıp yedirdikleri gollere (veyahut verdikleri pozisyonlara) bakarsanız ne dediğimi daha düzgün anlayabilirsiniz. Fenerbahçe ya savunma üçlüsüyle uzun ve dikine pas deniyor ya da topu kanat beklerine aktararak oradan bir oyun kurmayı düşünüyor. Bu iki senaryoda da kaptırılan toplar, merkezde Gustavo ve partnerinin kaptıracağı toplardan daha tehlikeli değil.
Salzburg gibisi oyun ve seken topları toplamak!
Pekala burada soru şu: Fenerbahçe dönemde kaç sefer kendisine Hatayspor üzere topla oynamayı yahut topla çıkmayı seven bir kadro bulabilir? Muhtemelen çok az. Rakipleri genelde topu Fenerbahçe’ye bırakarak oynamaya çalışacaktır. Burada da ipler Fenerbahçe’nin elinde bir daha. Sonuçta üst üste yan pas yapmak bir tercih. Onun yerine daha riskli, daha dikine paslar denemeye devam etmesi lazım Fenerbahçe’nin. aslına bakarsan başta Szalai olmak üzere stoperler bu manada uzun pas sayılarını bir çok artırdı.
Salzburg geçen dönem Pereira’nın oynatmaya çalıştığı oyuna hayli misal bir oyun oynuyordu. Stoperlerden forvetlere sayısız uzun pas geliyordu. Yahut bekler devredeydi. Fakat hiç bir vakit merkezde uygun bir pas tertipleri olmadı. Bu uzun toplu ve dikine oyunda anahtar noktalardan biri seken topları toplamak. O yüzden Gustavo ve partnerinin bu hususta fazlaca uyanık olmaları koşul.
Mesut ve İrfan Can’a bu oyunda yer yok!
Önde baskının ne kadar kıymetli olduğunu Pereira’nın neredeyse her maçta ön taraftaki üçlüyü değiştirmesinden anlayabiliyorsunuz. Valencia, Berisha, Rossi, Pelkas, Muhammed ve Osayi-Samuel bu manada ön plana çıkan isimler. Pelkas form tuttuğu takdirde Pereira’nın gözdeleri ortasına girecektir. Mesut Özil ve İrfan Can Kahveci’nin ise bu oyunda yeri yok. Pereira’nın en büyük baş ağrısı bu iki oyuncu olacak muhtemelen. Bu sorunu çözmek Ali Koç’un elinde. Son maçtan daha sonra yapılan açıklamalara bakarsak şimdilik bu sorun halı altına süpürülüyor. Lakin bu biçimde devam ederse bir kriz kapıda, benden söylemesi.
Savunma metriklerine ligin zirvesinde!
Fenerbahçe birinci 8 hafta itibariyle kalesinde 6 gol gördü. Hatayspor’la birlikte bu alanda ligin en yeterlisi.
En düzgün olduğu bir öbür alan rakiplerine verdiği xG (beklenen gol). Sarı lacivertliler 0.97 ile bu alanda da başkan. (Beşiktaş 1.00 ile ikinci, Başakşehir 1.15 ile üçüncü).
Rakiplerini kendi ceza alanında topla buluşturmada da en düşük sayı Fenerbahçe’de. Yani rakipleri 8 maç sonunda Fenerbahçe ceza alanında yalnızca 105 kere topla (Bu 105’in 34’ü birinci Adana Demirspor maçı. daha sonra hiç bir kadro 15’in üzerine çıkamadı) buluşabilmiş. Beşiktaş için bu sayı 133, Galatasaray için 162, Trabzonspor için 207.
halbuki rakipler vakit zaman Fenerbahçe orta alanını çabuk geçip Fenerbahçe’nin 1. bölgesine rahat bir biçimde geçebiliyordu. Pekala nasıl oluyor da bu savunma istatistiklerinde dorukta Fenerbahçe? Birincisi savunmada Kim ve Szalai üzere iki canavara sahipler. Onların ferdî performansları standardın epey epeyce üzerinde. İkincisi ise gerideki beşli sınır ve önlerindeki ikili hiç bozulmuyor. Oradaki yedili blok, rakiplerin ceza alanında topla buluşma sayılarını bir çok azaltıyor.
Orta saha yalnız kalıyor!
Yalnız istatistikler ne kadar yeterli olursa olsun işin savunma kısmında dikkatimi çeken bir bahis var. Hamlede 3-4-2-1 tertibiyle oynayan Fenerbahçe savunmaya geçişlerde 5-2-3’e dönüyor. Haliyle geri beşliyle ileri üçlü içinde büyük bir kopukluk meydana geliyor (Bu, genelde kaptırılan toplarda ya da sonlandırılamayan ataklar daha sonrası oluyor). Merkezdeki ikilinin yalnız kaldığı ve geçişlere mahzur olamadığını düşünüyorum. Bu bir tercih problemi olağan olarak. Kanat beklerinin merkezdeki ikiliye dayanak vermeleri (3-4-3) yahut forvet ardındaki ikilinin kanada kaymaları (5-4-1’e dönüş) rakipleri daha önde karşılama açısından daha faydalı kanımca. Ancak dediğim üzere, bu bir tercih sıkıntısı ve Pereira bu anlayışla da savunma manasında âlâ işler çıkardı.
Sonuç!
Sonuç olarak Vitor Pereira’nın başında fazlaca net bir oyun şablonu var. Transferler buna nazaran yapıldı. Bu ekip bir pas grubu olmayacak. Olmamalı da. Fenerbahçeli taraftarların maçları bu türlü izlemesinin daha uygun olacağını düşünüyorum. Hatta dönemin denklemini de vereyim: Topla oynama yüzdesi ve pas isabet oranı ne kadar düşük, performans o kadar yüksek. Eldeki takım için en ideali bu.