Sezai55
New member
“Elimizi İtalyanların cebine sokmayacağız”: Sağın vergi kaçıranlara göz kırpan sloganlara olan tutkusu, akıllara durgunluk veren tuzaklardan birinde yer alıyor. Silvio Berlusconi. O, yani “herkes için daha az vergi”nin adamı olan ve vergi kaçakçılığından dolayı mahkûmiyet kararı nedeniyle siyasi hikâyesi kesintiye uğrayan Şövalye, aynı zamanda ölümünde, ödeme yükümlülüğünü atlatanlar lehine dolaylı bir kampanyanın ideal bayraktarıdır. vergiler. Sonuçta hükümet liderlerinin tutumlarının arkasında hâlâ haziran ayında vefat eden iş adamının silueti var. En azından şunun Giorgia Meloni, “zenginlik üretenleri rahatsız eden bir vergi sisteminin” riskleri konusunda uyarıda bulundu. Konsept daha geniş bir akıl yürütmeyle tahmin edilir, her zaman böyle gider, ancak mesaj her zaman yerine ulaşır. Ve bu, yılda 80 milyar avro vergi kaçakçılığı yapan bir ülkede kanunları ihlal edenler için bir güvence. Üstelik bizzat Başbakan, Mayıs 2023'te Sicilya'daki seçim kampanyasını kapatırken oldukça açık konuştu: “Küçük tüccardan devlet koruma parası isteyemezsiniz”. Cosa Nostra markasının damgasını vurduğu topraklarda muhalefet açısından bu pek de mutlu bir çıkış olmadı. Ama hepsi bu.
Aşırı vergi baskısının popüler etkisi olan bir konu olduğu kesindir. Ve yapılan ya da ilan edilen afların pek önemi yok çünkü etkilerinin kullanılması için yeterli oluyor – merkez sağın her zaman güçlü bir noktası oldu. Gerçekte tüm afların babası, sosyalistlerin başlattığı af sayılıyor Rino Formika 1982'de İtalya'da, iki yılda 11 bin milyar lira gibi bir gelir getiren Dünya Kupası zaferinin heyecanı hala devam ediyordu. Başbakan Berlusconi ve Bakan Berlusconi, İkinci Cumhuriyet'te 2002 Bütçesi'nde yer alan vergi affının başarı olarak değerlendirildiğini ifade etti. Giulio TremontiBu, 1996'dan 2002'ye kadar brüt vergi ödenmesine ve hazinedeki hesapların kesin olarak kapatılmasına olanak sağladı. Rekor kazançlar: 34 milyar euro. Beş yıl sonra Avrupa Adalet Divanı'nın, “İtalyanları herhangi bir değerlendirme veya yaptırımdan kaçınarak borçlu olunan borcun yalnızca bir kısmını beyan etmeye güçlü bir şekilde teşvik eden” bu yasa nedeniyle İtalya'yı mahkum etmesi pek önemli değil. Berlusconi not aldı ve ilerledi. 2008'de yeniden seçilen Şövalye, bazı videolarda iyi bir aile babası pozuyla yeniden ortaya çıktı: Yüksek vergi baskısına maruz kalanlardan “ahlaken kaçmaya yetkili olduğunu” söylüyordu.
Öte yandan merkez sağın seçim literatürü solun vergi getiren saldırılarıyla dolu. Ve eğer öyleyse boşver Matteo RenziDemokrat Parti'nin başbakanı ve sekreteri olarak, başlı başına bir af niteliği taşıyan gönüllü bir açıklamayı onayladı. Model, Silvio Berlusconi'nin “ellerini İtalyanların cebine sokmama” sözünü Renzi'nin kendisi ve hatta kendisi tarafından utanmadan kabul edildi. Luigi Di Maio'nun.
Bugün merkez sağ hükümetin vergi kaçıranlara yeniden göz kırpması sürpriz olur mu? Örneğin Salvini'nin “mali barışı”, mevcut yöneticinin hayatına eşlik eden bir slogandır ve Meloni ile hiçbir zaman mutlu olmayan ilişkilerde sürtüşme yaratmayı başarmıştır. Daha önce de belirtildiği gibi, af kelimesinden ve onun birçok eşanlamlısından (barış, kalkan, gönüllü açıklama) kaçınıyor, ancak kaçanlara güven vermekte tereddüt etmiyor. Sonra sayıları tırmananlar var. Gibi Armando SiriSalvini'nin ekonomi danışmanı, bir yıldan fazla bir süre önce Giorgetti'nin MEF'inin (yılda 80 milyar) yaptığı tahminde yer alan vergi kaçakçılığı rakamlarına itiraz edecek kadar ileri gitti ve bunları “tamamen güvenilmez” olarak tanımladı. bir üniversite profesörünün kitabında belirttiği sayıların esası, Pietro Boria, bazı Lig etkinliklerinin konuğu. Siri'ye (ve Boria'ya) göre vergi kaçakçılığı miktarı beş kat daha düşük olurdu, ancak bu tahminlerin dayandığı ve incelemeye tabi olmayan veriler hiçbir zaman yayınlanmadı. akran değerlendirmesiyani sektördeki diğer araştırmacılar tarafından ve kamuya açık veriler desteklenmeden doğrulanmıştır. Ancak önemi görecelidir: Siri'nin dürüstlüğü bile vergi ödemek isteyenlerin cesaretini kırabilir. Ve çirkin ve kötü bir vergi sistemine dair geniş sağcı anlatıyı detaylandırmak.
Aşırı vergi baskısının popüler etkisi olan bir konu olduğu kesindir. Ve yapılan ya da ilan edilen afların pek önemi yok çünkü etkilerinin kullanılması için yeterli oluyor – merkez sağın her zaman güçlü bir noktası oldu. Gerçekte tüm afların babası, sosyalistlerin başlattığı af sayılıyor Rino Formika 1982'de İtalya'da, iki yılda 11 bin milyar lira gibi bir gelir getiren Dünya Kupası zaferinin heyecanı hala devam ediyordu. Başbakan Berlusconi ve Bakan Berlusconi, İkinci Cumhuriyet'te 2002 Bütçesi'nde yer alan vergi affının başarı olarak değerlendirildiğini ifade etti. Giulio TremontiBu, 1996'dan 2002'ye kadar brüt vergi ödenmesine ve hazinedeki hesapların kesin olarak kapatılmasına olanak sağladı. Rekor kazançlar: 34 milyar euro. Beş yıl sonra Avrupa Adalet Divanı'nın, “İtalyanları herhangi bir değerlendirme veya yaptırımdan kaçınarak borçlu olunan borcun yalnızca bir kısmını beyan etmeye güçlü bir şekilde teşvik eden” bu yasa nedeniyle İtalya'yı mahkum etmesi pek önemli değil. Berlusconi not aldı ve ilerledi. 2008'de yeniden seçilen Şövalye, bazı videolarda iyi bir aile babası pozuyla yeniden ortaya çıktı: Yüksek vergi baskısına maruz kalanlardan “ahlaken kaçmaya yetkili olduğunu” söylüyordu.
Öte yandan merkez sağın seçim literatürü solun vergi getiren saldırılarıyla dolu. Ve eğer öyleyse boşver Matteo RenziDemokrat Parti'nin başbakanı ve sekreteri olarak, başlı başına bir af niteliği taşıyan gönüllü bir açıklamayı onayladı. Model, Silvio Berlusconi'nin “ellerini İtalyanların cebine sokmama” sözünü Renzi'nin kendisi ve hatta kendisi tarafından utanmadan kabul edildi. Luigi Di Maio'nun.
Bugün merkez sağ hükümetin vergi kaçıranlara yeniden göz kırpması sürpriz olur mu? Örneğin Salvini'nin “mali barışı”, mevcut yöneticinin hayatına eşlik eden bir slogandır ve Meloni ile hiçbir zaman mutlu olmayan ilişkilerde sürtüşme yaratmayı başarmıştır. Daha önce de belirtildiği gibi, af kelimesinden ve onun birçok eşanlamlısından (barış, kalkan, gönüllü açıklama) kaçınıyor, ancak kaçanlara güven vermekte tereddüt etmiyor. Sonra sayıları tırmananlar var. Gibi Armando SiriSalvini'nin ekonomi danışmanı, bir yıldan fazla bir süre önce Giorgetti'nin MEF'inin (yılda 80 milyar) yaptığı tahminde yer alan vergi kaçakçılığı rakamlarına itiraz edecek kadar ileri gitti ve bunları “tamamen güvenilmez” olarak tanımladı. bir üniversite profesörünün kitabında belirttiği sayıların esası, Pietro Boria, bazı Lig etkinliklerinin konuğu. Siri'ye (ve Boria'ya) göre vergi kaçakçılığı miktarı beş kat daha düşük olurdu, ancak bu tahminlerin dayandığı ve incelemeye tabi olmayan veriler hiçbir zaman yayınlanmadı. akran değerlendirmesiyani sektördeki diğer araştırmacılar tarafından ve kamuya açık veriler desteklenmeden doğrulanmıştır. Ancak önemi görecelidir: Siri'nin dürüstlüğü bile vergi ödemek isteyenlerin cesaretini kırabilir. Ve çirkin ve kötü bir vergi sistemine dair geniş sağcı anlatıyı detaylandırmak.