Mete
Member
İncelemeye başlamadan evvel söylemeliyim ki ben bu oyuna başlamadan evvelden Psychonauts 2’ye pek ön yargılı yaklaşıyordum. Oyunu oynadığım süre boyunca bu ön yargımı kırmaya ve bir kenara bırakmaya mümkün mertebe çalıştım.
Oyun benim için beklentilerimin üzerinde bir iş çıkardı diyebilirim. Psychonauts 2 hakkında niyetlerim çoklukla daha karanlık atmosferli ve birbirini tekrar eden oynanış mekaniklerinden ibaret olur diye düşünüyordum. Lakin, bu niyetimin oyun hakkındaki cehaletimden kaynaklandığını epeyce geçmeden anladım. Dilerseniz lafı daha fazla uzatmadan alt başlıklar halinde spoiler vermeden mümkün olabildiğince detaylı biçimde sizlere Psychonauts 2’yi anlatmaya çalışayım.
Raz
Psychonauts 2 oynarken hayat verdiğimiz ana karakterimiz Raz. Yani Razputin. Gençlik yıllarının çabucak hemen başında olan bu ana karakterimiz ele avuca sığmayan, pek hareketli ve sevinçli bir karakter. Raz, oyun boyunca hayat öyküsünü göz önünde bulundurduğumuzda, çeşitli kusurlar yapan bir karakter. Bu durum onun karakter gelişmenini net bir biçimde oyuncunun gözleri önüne seriyor. Oyuna başlarken toy ve istekli olan karakterimiz yanlışlar yaptıkça ve bu yanılgılarından çıkarımlarda bulundukça, bakılırsavler yaptıkça bakılırsace daha oturaklı, daha kendinden emin ve olgun bir karakter olma yolunda ilerliyor.
Raz, Psychonauts 2’de bilhassa casusların olduğu ana üste stajyer olarak işe başladığında, birinci etapta kendi üzere olan arkadaşları tarafınca hor görülüyor ve ötekileştiriliyor. Oyunun çabucak hemen daha başında başka stajyer casuslar tarafınca sevilmediğinizi ve ötekileştirileceğinizi net bir biçimde hissediyorsunuz. Fakat vakit geçtikçe ve nazaranvlerde arkadaşlarımız ile vakit zaman iş birliği yaptıkça bu soğuk hava yerini espritüel dostça bir havaya bırakmaya başlıyor.
Raz, karakter tasarımı olaraksa pek şirin ve sempatik bir dizayna sahip. Bu durumda oyunu oynadığınız mühlet boyunca ana karakterimiz ile daha düzgün bağ kurmanıza imkan sağlıyor. Raz’ın kendi kendine konuşmaları ve o sempatik ufaklık halleri kimi birtakım ana karakteri kendinizle bağdaştırmanıza niye olurken, kimi bazı onu bir kardeşiniz, bir çocuğunuz üzere hissedebiliyorsunuz.
Karakterin benimsenmesi ve duyguyu oyuncuya geçirebilmesi pek başarılı biçimde işlenmiş. Oyunların içlerinin her geçen gün daha da boş hale gelmeye başladığı şu vakit içinderda, içi dolu ve bağ kurabildiğiniz ana karakterin olması sahiden pek sevindirici.
Psychonauts 2, yan karakterler açısından pek varlıklı. Hatta gereğinden biraz fazla diyebiliriz. Oyunda yakın sayıldığımız ya da sık sık gördüğümüz 14 kadar karakter bulunmakta. Lineer yapıda sayılabilecek bir macera, aksiyon ve platform oyunu için ben bu sayıyı biraz fazla buldum. Güya yan karakter sayısı 5 ila 8 ortası olsa, yan karakterlere daha fazla ısınabilir daha fazla bağlanabilirdim. Lakin ne yazık ki ben oyunda yer alan bir fazlaca yan karakter ile bağ kurmakta kuvvetlik çektim.
Yan karakter sayısının fazla olması bu karakterleri daha ender görmemize yol açtığından duygusal manada bağ kurma konusunda problemler ortaya çıkabiliyor. Bu kelam konusu durumu göz arkası edecek olursak, oyundaki her bir yan karakter, içi dolu sayılabilecek nitelikte.
Oyunun insanın ağzını açık bırakan en başarılı kısmı, kendi adıma burası diyebilirim. Muazzam bir görsel şölen sunan Psychonauts 2, olağan bir insanın ellerinden çıkabilecek bir üretim üzere durmuyor. Oyunda kullanılan renk paleti çok geniş. Oyunun her sahnesinde her kısmında bir fazlaca rengin bir fazlaca farklı tonlarında ve kontrast ayarlarında kullanıldığına tanıklık ediyorsunuz. Lakin ortaya çıkan imgeler o derece muazzam ki kendinizi çağdaş bir sanat müzesinde hissetmemeniz içten bile değil. Birtakım alanlar güya Salvador Kısmı tabloları üzere.
Işıklandırma konusu ise bir daha bir kısım hariç çok başarılı. Oyunda ışıklandırmalar başarılı bir biçimde kullanılmış ve göz yormuyor. Bu durumun oyuna ekstra bir atmosfer kattığı da su götürmez gerçek. Lakin bir daha de birtakım noktalarda ışık kullanması can sıkıcı hale gelebiliyor.
Doku kalitesi ise tipine nazaran standart sayılabilecek bir seviyede. Kaplamalara gerek yakın aradan gerek uzak uzaklıktan baktığınızda sahip oldukları kalite sırıtmıyor. esasen cartoon yapıda olan dokular, oyuncunun gözünü tırmalamadan yumuşak bir oynanış deneyimine eşlik ediyor.
Sanırım benim için rahatsızlıkların baş gösterdiği kısımlara yavaş yavaş geçmeye başlıyoruz. Oyunun senaryosunu birtakım beşerler çok beğenmiş olsa da ben ne yazık ki vasat buldum. Aslına bakacak olursak oyunun anlatmak istediği ve aktarmak istediği kıssa üzücü sayılmasa da bu öykünün sunuş biçimi benim kıssadan kopmama niye oldu ve senaryo ile bağ kurmama pürüz oldu.
Oyunun kesimli yapıda sunduğu kıssa anlatısı, bilhassa belirli bir noktadan daha sonra beni fazlaca yormaya ve sıkmaya başladı. Oyun ilerledikçe modüllü yapıdaki öykü anlatısı, kıssaya olan merakımı net bir biçimde eritti.
Tahminen de kuvvetli sayılabilecek bir sona sahip olan oyunda, bu derece kıssadan kopuk kopuk oynanışın olması ne yazık ki bende kuvvetli bir son hissiyatı yaratamadı.
Oyunun sahip olduğu kıssaya genel çerçeveden bakacak olursak, ortada hiç üzücü sayılmayacak bir iş var. Bütün olarak ya da modül kesim her bir öykü ustalıkla kaleme alınmış ve bir epeyce ayrıntıyla içi doldurulmuş. Oyun boyunca yalnızca öyküyü izlemiyor, kıssaya beraberinde eşlik ediyorsunuz. Oynanış kısmında yer alan küçük detaylar ile de oyunun kıssasına dair daha fazla bilgiye sıkılmadan ve uzun uzun metinler, kâğıt kesimleri okumadan ulaşabiliyorsunuz.
Oyunun kısım bölüm oluşu, öykünün bununla birlikte bahsetmiş olduğum modüllü yapıya sahip bulunmasına sebep oluyor. Tüm öyküler genel çerçevede kesinlikle bir biçimde birbirine bağlanıyor lakin her kısmın de kendi içerisinde başka öyküleri mevcut. Genel çerçeveden bakmaz da kısım bölüm bakacak olursak öyküler pek tatmin edici ve merak uyandırıcı.
Oyunda yeni bir kısma başladığınızda tıpkı bir kitapta olduğu üzere o kısmı bırakmak pek mümkün olmuyor. Ben her yeni kısma geçtiğimde şayet oyuna bir son vereceksem, şu kıssanın de bir sonunu nazaranyim, bakayım ne olmuş nasıl bağlanacak dedim. Eminim ki bir fazlaca oyuncu için de durum bu biçimde olmuştur.
Ne epeyce âlâ ne epey berbat diyebileceğim ve tahminen de uzun uzadıya en çok yazacağım kısım sanırım burası. Oyunun hem kendini parlattığı birebir vakitte bir fazlaca sorunun olduğu ya da benim beğenmediğim alt başlıklar bu başlık altında toplanmakta.
Oyunda yer alan platform ögelerinin kolaylığını biraz daha açmak gerekirse, bu kısımın sıradan zıplama mekaniklerinden oluştuğunu belirtebilirim. Ekseriyetle dikey ve paralel istikamette zıplamalar gerçekleştirerek yolunuza devam etmeye çalışıyorsunuz. Önünüze çıkan mahzurları de sahip olduğunuz yetenekleri kullanarak aşmanız bekleniyor. Bu noktada ne yazık ki ben platform ögelerini yetersiz buldum. Oyunun platform kısımlarında Ninja sıçrayışı, aşağı istikamette zıplamalar, refleks gerektiren sekanslar, kombolar yapmamızı gerektirecek oynanış ögelerinin de bulunmasını tercih ederdim.
Bu sekanslar bana pek zorlama ve oyunun müddetini uzatmak hedefli yapılmış üzere geldi. Psychonauts 2’de yer alan bulmaca mekanikleri, yeri geliyor ortasından çıkılmaz ve karmaşık bir hal alabiliyor. Olağanda hiç alışkanlığım olmasa da yer yer Youtube’dan oynanış kısımları izleyerek takıldığım bulmaca kısımlarının nasıl geçildiğine baktım. Bir objenin yerini bulmak, bir düşmanı farklı biçimde alt etmek bence bu kadar karmaşık olmamalı. Kelam konusu bu bulmaca yapıları oynanışa rastgele bir katkı da sağlamıyor.
Örneğin Brothers A Tale Two Sons üzere oyunlarda yer alan bulmaca yapıları oyunun oynanışına katkı sağlarken beraberinde cümbüş de sunuyor. Fakat ne yazık ki Psychonauts 2’de hiç bir bulmaca sekansı oynanışa ekstra katkı sağlamadığı üzere rastgele bir cümbüş de sunmuyor. Oyuncuyu büsbütün sıkan ve oynanış mühletini uzatmaya yönelik bu biçim bulmaca yapılarını oldum mümkün sevmedim. Bu oyunda da ne yazık ki kelam konusu bu durumdan haz edemedim.
Oyunda yer alan neredeyse tüm düşmanları tek tip atak usulü ile yenmek mümkün. Lakin her düşmanın zafiyetinin olduğu farklı hücum tipleri var. aslına bakarsanız savaş esnasında farklı yetenekleri kullanmak çok eğlenceli ve sıradan olduğundan tek tip savaşmayı tercih etmiyorsunuz. Lakin belirtmekte yarar var ki vuruş hissiyatı çok vasat. Vuruş hissiyatı meraklıları için bunu da belirtmeden geçmek istemedim.
Psychonauts 2, her ne kadar aksiyon, macera ve platform ögeleri ile ağır basan bir oyun olsa da hayli temel manada RPG ögelerini de içerisinde barındırmakta. Oyunda farklı yeteneklerinizi açabiliyor ve güçlendirebiliyorsunuz. Buna ek olarak, oyunda yer alan marketten yeteneklerinizi ya da taşıma kapasitenizi arttıran eşyalar üzere farklı özellikler satın alabiliyorsunuz.
Bu ufak mekanikler oynanışa direkt tesir etmese de oyuncuya farklı alternatifler olarak sunulmuş durumda. Yetenek düzeyinizi yükseltmek ve yeteneklerinizi güçlendirme yolunda düzey atlama üzere bahislere tartı verirseniz, oyunda bir noktadan daha sonra güç fantezisi yapabilecek noktaya ulaşabiliyorsunuz.
Psychonauts 2, hem de içerisinde düzey sistemi de barındırmakta. Oyunda marketten düzey satın alabileceğiniz üzere oyun boyunca karşınıza çıkan neon renkli işaretleri toplayarak da düzey atlayabiliyorsunuz. Düzey atladıkça da kazandığınız puanlar ile sahip olduğunuz yetenekleri geliştirebiliyorsunuz.
Oynanış kısmı hakkında sanıyorum ki bir hayli soruyu yanıtladım. Fakat sonuç olarak şunu belirtmem de yarar var. Tek tek ele aldığımda oynanış pek matah değilmiş üzere dursa da tüm bu mekanikler bir ortaya gelince ortaya oynaması zevkli bir oynanış çıkıyor.
Oyunun en nefret ettiğim yeri işte tam da burası. Tom Schafer, niye? Evet anlıyorum epey farklı başta ve inanılmaz yetenekli bir beşersin. Lakin niye bu biçimde bir sunum tercih ettin? Yazının başlarında da belirttiğim üzere Psychonauts 2 modüllü bir sunuma sahip. Modüllü sunum konusu biraz daha detaylandırayım.
Psychonauts 2’de bir kıssayı baştan sona ana odaklı biçimde oynamak ne yazık ki mümkün değil. Bunun yerine bir fazlaca farklı karakterin zihnine seyahat yapıyor, onların anılarında maceraya atılıyoruz. Zihnine girdiğimiz her bir karakterin farklı öyküleri mevcut. Her ne kadar bu öyküler bütünde birbirine bağlanıyor olsa da özerk olarak bakıldığında, her bir kıssa birbirinden pek farklı ve kopuk. Bu durum oyuncunun ana kıssaya odaklanmasına mani oluyor. Hatta bir noktadan daha sonra oyun içerisinde o kadar epeyce kayboluyorsunuz ki hedefinizi ve motivasyonunuzu kaybediyorsunuz.
Bir oyuncu olarak Psychonauts 2’de birtakım noktalarda ana kıssayı büsbütün unutabilmeniz bile kelam konusu olabilir. Oyunun sonlarına geldiğinizde bile bu durum birebir. Tam diyorsunuz artık oyunun sonu son 1-2 saat kesintisiz ağır bir biçimde ana kıssada ilerlerim, ancak ne yazık ki bir daha alakasız bir biçimde modüllü sunum devam ediyor. Evet bu anlatım biçimi ile üretimci bize oyunun dünyasını ve karakterlerini sindire sindire tüm bilgileri ile anlatabilmeyi başarıyor. Lakin, birtakım şeylere de bu kadar hâkim olmasak da olur. Bir oyuncu olarak ayrıntılarda boğulmaktansa daha sade ve ağır bir yapıyı tercih ederdim.
Psychonauts 2’de yer alan bakılırsav dizaynları çok farklı ve oyunu parlatan noktalardan bir tanesi. Bir bakılırsav ya da bir oyun ne kadar çılgın olabilir diye insan kendine soruyor. Psychonauts 2 tecrübem boyunca daima bunu kendime soruyordum sanki daha çılgın ne olabilir?
Evet oyunda yer alan bakılırsav tasarımı pek çılgın ve eğlenceli. Psychonauts 2, oyuncuyu bakılırsavler sırasında sahip olduğu her yeteneği kullanmaya itiyor hatta yeri gelince zorluyor. Daima olarak karşınıza çıkan yeni yetenekler ve oynanış mekanikleri ise oyun tecrübenizi çok taze tutuyor.
Oyunun öyküyü sunma biçiminin modüllü olması bu noktada işe yarıyor diyebiliriz. Şayet ana kıssadan uzaklaşmak sizin için sorun değilse oyunda yer alan her kısmı epeyce seveceksiniz. Zira hiç bir kısım bir başkasına benzemiyor. Tüm bakılırsavler üzerine çok düşünülmüş, kıssası içine âlâ yedirilmiş ve içi doldurulmuş yerlerde geçiyor.
Girdiğiniz her yeni bakılırsavde kendinizi değişik bir cihanda buluyorsunuz. Her seferinde sanki bu sefer nasıl bir deliliğin içerisinde kendimi bulacağım diyorsunuz. Kendimle çelişeceğim lakin bu muazzam bir his. Bir oyun her kısmında farklı oynanış dinamikleri, farklı cihanlar ve farklı düşman tiplerini nasıl bu kadar başarılı bir biçimde sunabilir hala aklım almıyor.
Yan nazaranvler
Varlığından bile emin olamadığım ve ilgimi hiç çekmeyen oyuncuyu da bunlara mecbur bırakmayan bir yapı. Oyunda güçlenmek için yan nazaranvlere gitmenize ve grind yapmanıza gerek yok. Bu yüzden yan nazaranv yapmanız da zarurî değil. En hoşu ise yan vazifelerin oyuncunun gözüne sokulmuyor olması.
Oyunda bir noktadan daha sonra, ana üssün dışına çıkabiliyor ve farklı lokasyonlara gidebiliyoruz. Bu lokasyonlarda çeşitli küçük bakılırsavler yapabiliyoruz. Fakat bunları yapmak için farklı bir noktaya gitme gereksinimi beni yan bakılırsavlerden direk soğuttu. aslına bakarsan kesimli anlatım biçimi, benim ana öyküden uzaklaşmama gereğince niçiniyet verirken, oyunun içerisinde uygunca boğulup odak kıssadan daha fazla uzaklaşmamak için yan misyonları yapmadım.
Oyunda ayrıyeten dilerseniz daha evvel oynadığınız kısımlara gidip o kısımları yeniden oynayabiliyorsunuz. Bu sayede gözden kaçırdığınız ya da toplayamadığınız eşyaları toplayabiliyorsunuz. Lakin ben bir daha bu oynanış çeşitliliğine de hiç muhtaçlık duymadım.
Dünya
Rengarenk, olağan dışı ve olağandışı. Sanırım bu üç söz oyunun dünyasını özetlemek için kâfi olacaktır.
Oyunun dünyası en ince ayrıntısına kadar düşünülmüş ve içi doldurulmuş durumda. Buna ek olarak her bir kısım ve tüm dünya güya saykodelilik işi üzere. Kendinizi bir masal kitabının içerisinde ya da bir halüsinasyonun içeresinde hissetmemeniz elde değil. Ayrıyeten oyunun dünyasının sahip olduğu mizahi yapı da hiç de üzücü değil.
Müzik ve Ses Tasarımı
Oyunun müziklerini ben çok başarılı buldum. Hakikat vakitte gerçek biçimde devreye giren oyun müzikleri, oynanışı ve atmosferi kuvvetlendirmeye yetiyor. Tahminen bu husustaki tek yakınmam keşke daha fazla müziğin devrede olduğu oynanış sekansları olsaydı. Bilhassa oyunun sonlarında yer alan müzikler beni benden aldı.
Ses tasarımı noktasında ise Psychonauts 2, müzik kadar başarılı bir iş ne yazık ki ortaya koyamıyor. Oyunun atmosferini verme noktasında ses tasarımı ne yazık ki yetersiz kalıyor diyebilirim. Oyunları bilhassa kulaklıkla deneyimleyen bir oyuncu olmama karşın Psychonauts 2, ne yazık ki bu noktada beni tatmin etmeyi başarmadı
Düşman Çeşitliliği
Psychonauts 2, bu hususta tam sonucunda davranmış diyebilirim. Oyun tecrübeniz boyunca bir epeyce farklı düşmanla karşılaşıyorsunuz. Ve bu düşmanların gerek dizaynları gerekse bu düşmanlar ile savaşmak eğlenceli. olağan olarak oyunda yer alan düşmanlar bir noktadan daha sonra kendini tekrar etmeye başlıyor, ancak uzunca bir süre boyunca yeni düşmanlar ile karşı karşıya kalmak ve onlarla nasıl savaşacağını belirlemek oynanışı dinç tutuyor.
Oyundaki temel düşmanların yanı sıra boss dizaynları ve bir daha bu düşmanlar ile savaşmak da oyuna heyecan katıyor. Zorluk olarak oyunda yer alan hiç bir düşman sizi fazlaca zorlamıyor. Fakat düşmanlar orta ara sizi sıkıntı durumlara sokabiliyor. Ben Psychonauts 2’nin sunduğu düşman çeşitliliğini ve bu düşmanlar ile çaba etmeyi fazlaca sevdim.
Sonuç
Psychonauts 2’nin başına ön yargılı oturan bir oyuncu olarak, oyun tecrübemden keyifli ayrılıyorum. Oyunun öyküsü ve bulmaca ögelerinden ve hatta genel sınırlarından her ne kadar şikayetçi oluyor üzere görünsem de oyunu oynadığım her dakika zevk aldım.
Psychonauts 2, renkli dünyası, zevkli oynanışı ve güzel sayılabilecek öyküsü ile bir epeyce oyuncun göz atması gereken bir imal.
Psychonauts 2, niçinse bilhassa ülkemizde fazlaca bilinmeyen bir oyun. Lakin bu bilinmezliğin altında bir cevher yattığını söylemeliyim. Bilhassa Gamepass ile her oyuncunun ulaşıp oynayabileceği bir noktada olan Psychonauts 2, benden geçer not almayı başaran az oyunlardan olmayı başardı.
Kuşku yok ki vaktimin daha bol olduğu ve daha sakin bir periyotta bu oyuna yenidendan geri dönüp en baştan sindire sindire eğlene eğlene oyunu yenidendan oynayacağım. Şu sıralar çıkmasını beklediğiniz yakın tarihindeki bir oyun yoksa benim oynayışım ile yaklaşık 30 saatlik bir oyun tecrübesi sunan bu imal, oyun gereksiniminizi karşılayacak nadide bir oyun.
Oyun benim için beklentilerimin üzerinde bir iş çıkardı diyebilirim. Psychonauts 2 hakkında niyetlerim çoklukla daha karanlık atmosferli ve birbirini tekrar eden oynanış mekaniklerinden ibaret olur diye düşünüyordum. Lakin, bu niyetimin oyun hakkındaki cehaletimden kaynaklandığını epeyce geçmeden anladım. Dilerseniz lafı daha fazla uzatmadan alt başlıklar halinde spoiler vermeden mümkün olabildiğince detaylı biçimde sizlere Psychonauts 2’yi anlatmaya çalışayım.
Raz
Psychonauts 2 oynarken hayat verdiğimiz ana karakterimiz Raz. Yani Razputin. Gençlik yıllarının çabucak hemen başında olan bu ana karakterimiz ele avuca sığmayan, pek hareketli ve sevinçli bir karakter. Raz, oyun boyunca hayat öyküsünü göz önünde bulundurduğumuzda, çeşitli kusurlar yapan bir karakter. Bu durum onun karakter gelişmenini net bir biçimde oyuncunun gözleri önüne seriyor. Oyuna başlarken toy ve istekli olan karakterimiz yanlışlar yaptıkça ve bu yanılgılarından çıkarımlarda bulundukça, bakılırsavler yaptıkça bakılırsace daha oturaklı, daha kendinden emin ve olgun bir karakter olma yolunda ilerliyor.
Raz, Psychonauts 2’de bilhassa casusların olduğu ana üste stajyer olarak işe başladığında, birinci etapta kendi üzere olan arkadaşları tarafınca hor görülüyor ve ötekileştiriliyor. Oyunun çabucak hemen daha başında başka stajyer casuslar tarafınca sevilmediğinizi ve ötekileştirileceğinizi net bir biçimde hissediyorsunuz. Fakat vakit geçtikçe ve nazaranvlerde arkadaşlarımız ile vakit zaman iş birliği yaptıkça bu soğuk hava yerini espritüel dostça bir havaya bırakmaya başlıyor.
Raz, karakter tasarımı olaraksa pek şirin ve sempatik bir dizayna sahip. Bu durumda oyunu oynadığınız mühlet boyunca ana karakterimiz ile daha düzgün bağ kurmanıza imkan sağlıyor. Raz’ın kendi kendine konuşmaları ve o sempatik ufaklık halleri kimi birtakım ana karakteri kendinizle bağdaştırmanıza niye olurken, kimi bazı onu bir kardeşiniz, bir çocuğunuz üzere hissedebiliyorsunuz.
Karakterin benimsenmesi ve duyguyu oyuncuya geçirebilmesi pek başarılı biçimde işlenmiş. Oyunların içlerinin her geçen gün daha da boş hale gelmeye başladığı şu vakit içinderda, içi dolu ve bağ kurabildiğiniz ana karakterin olması sahiden pek sevindirici.
Psychonauts 2, yan karakterler açısından pek varlıklı. Hatta gereğinden biraz fazla diyebiliriz. Oyunda yakın sayıldığımız ya da sık sık gördüğümüz 14 kadar karakter bulunmakta. Lineer yapıda sayılabilecek bir macera, aksiyon ve platform oyunu için ben bu sayıyı biraz fazla buldum. Güya yan karakter sayısı 5 ila 8 ortası olsa, yan karakterlere daha fazla ısınabilir daha fazla bağlanabilirdim. Lakin ne yazık ki ben oyunda yer alan bir fazlaca yan karakter ile bağ kurmakta kuvvetlik çektim.
Yan karakter sayısının fazla olması bu karakterleri daha ender görmemize yol açtığından duygusal manada bağ kurma konusunda problemler ortaya çıkabiliyor. Bu kelam konusu durumu göz arkası edecek olursak, oyundaki her bir yan karakter, içi dolu sayılabilecek nitelikte.
- Stajyer Casuslar
- Casuslar
- Yan karakterler ve NPC’ler
Oyunun insanın ağzını açık bırakan en başarılı kısmı, kendi adıma burası diyebilirim. Muazzam bir görsel şölen sunan Psychonauts 2, olağan bir insanın ellerinden çıkabilecek bir üretim üzere durmuyor. Oyunda kullanılan renk paleti çok geniş. Oyunun her sahnesinde her kısmında bir fazlaca rengin bir fazlaca farklı tonlarında ve kontrast ayarlarında kullanıldığına tanıklık ediyorsunuz. Lakin ortaya çıkan imgeler o derece muazzam ki kendinizi çağdaş bir sanat müzesinde hissetmemeniz içten bile değil. Birtakım alanlar güya Salvador Kısmı tabloları üzere.
Işıklandırma konusu ise bir daha bir kısım hariç çok başarılı. Oyunda ışıklandırmalar başarılı bir biçimde kullanılmış ve göz yormuyor. Bu durumun oyuna ekstra bir atmosfer kattığı da su götürmez gerçek. Lakin bir daha de birtakım noktalarda ışık kullanması can sıkıcı hale gelebiliyor.
Doku kalitesi ise tipine nazaran standart sayılabilecek bir seviyede. Kaplamalara gerek yakın aradan gerek uzak uzaklıktan baktığınızda sahip oldukları kalite sırıtmıyor. esasen cartoon yapıda olan dokular, oyuncunun gözünü tırmalamadan yumuşak bir oynanış deneyimine eşlik ediyor.
Sanırım benim için rahatsızlıkların baş gösterdiği kısımlara yavaş yavaş geçmeye başlıyoruz. Oyunun senaryosunu birtakım beşerler çok beğenmiş olsa da ben ne yazık ki vasat buldum. Aslına bakacak olursak oyunun anlatmak istediği ve aktarmak istediği kıssa üzücü sayılmasa da bu öykünün sunuş biçimi benim kıssadan kopmama niye oldu ve senaryo ile bağ kurmama pürüz oldu.
Oyunun kesimli yapıda sunduğu kıssa anlatısı, bilhassa belirli bir noktadan daha sonra beni fazlaca yormaya ve sıkmaya başladı. Oyun ilerledikçe modüllü yapıdaki öykü anlatısı, kıssaya olan merakımı net bir biçimde eritti.
Tahminen de kuvvetli sayılabilecek bir sona sahip olan oyunda, bu derece kıssadan kopuk kopuk oynanışın olması ne yazık ki bende kuvvetli bir son hissiyatı yaratamadı.
Oyunun sahip olduğu kıssaya genel çerçeveden bakacak olursak, ortada hiç üzücü sayılmayacak bir iş var. Bütün olarak ya da modül kesim her bir öykü ustalıkla kaleme alınmış ve bir epeyce ayrıntıyla içi doldurulmuş. Oyun boyunca yalnızca öyküyü izlemiyor, kıssaya beraberinde eşlik ediyorsunuz. Oynanış kısmında yer alan küçük detaylar ile de oyunun kıssasına dair daha fazla bilgiye sıkılmadan ve uzun uzun metinler, kâğıt kesimleri okumadan ulaşabiliyorsunuz.
Oyunun kısım bölüm oluşu, öykünün bununla birlikte bahsetmiş olduğum modüllü yapıya sahip bulunmasına sebep oluyor. Tüm öyküler genel çerçevede kesinlikle bir biçimde birbirine bağlanıyor lakin her kısmın de kendi içerisinde başka öyküleri mevcut. Genel çerçeveden bakmaz da kısım bölüm bakacak olursak öyküler pek tatmin edici ve merak uyandırıcı.
Oyunda yeni bir kısma başladığınızda tıpkı bir kitapta olduğu üzere o kısmı bırakmak pek mümkün olmuyor. Ben her yeni kısma geçtiğimde şayet oyuna bir son vereceksem, şu kıssanın de bir sonunu nazaranyim, bakayım ne olmuş nasıl bağlanacak dedim. Eminim ki bir fazlaca oyuncu için de durum bu biçimde olmuştur.
Ne epeyce âlâ ne epey berbat diyebileceğim ve tahminen de uzun uzadıya en çok yazacağım kısım sanırım burası. Oyunun hem kendini parlattığı birebir vakitte bir fazlaca sorunun olduğu ya da benim beğenmediğim alt başlıklar bu başlık altında toplanmakta.
- Platform
Oyunda yer alan platform ögelerinin kolaylığını biraz daha açmak gerekirse, bu kısımın sıradan zıplama mekaniklerinden oluştuğunu belirtebilirim. Ekseriyetle dikey ve paralel istikamette zıplamalar gerçekleştirerek yolunuza devam etmeye çalışıyorsunuz. Önünüze çıkan mahzurları de sahip olduğunuz yetenekleri kullanarak aşmanız bekleniyor. Bu noktada ne yazık ki ben platform ögelerini yetersiz buldum. Oyunun platform kısımlarında Ninja sıçrayışı, aşağı istikamette zıplamalar, refleks gerektiren sekanslar, kombolar yapmamızı gerektirecek oynanış ögelerinin de bulunmasını tercih ederdim.
- Bulmaca
Bu sekanslar bana pek zorlama ve oyunun müddetini uzatmak hedefli yapılmış üzere geldi. Psychonauts 2’de yer alan bulmaca mekanikleri, yeri geliyor ortasından çıkılmaz ve karmaşık bir hal alabiliyor. Olağanda hiç alışkanlığım olmasa da yer yer Youtube’dan oynanış kısımları izleyerek takıldığım bulmaca kısımlarının nasıl geçildiğine baktım. Bir objenin yerini bulmak, bir düşmanı farklı biçimde alt etmek bence bu kadar karmaşık olmamalı. Kelam konusu bu bulmaca yapıları oynanışa rastgele bir katkı da sağlamıyor.
Örneğin Brothers A Tale Two Sons üzere oyunlarda yer alan bulmaca yapıları oyunun oynanışına katkı sağlarken beraberinde cümbüş de sunuyor. Fakat ne yazık ki Psychonauts 2’de hiç bir bulmaca sekansı oynanışa ekstra katkı sağlamadığı üzere rastgele bir cümbüş de sunmuyor. Oyuncuyu büsbütün sıkan ve oynanış mühletini uzatmaya yönelik bu biçim bulmaca yapılarını oldum mümkün sevmedim. Bu oyunda da ne yazık ki kelam konusu bu durumdan haz edemedim.
- Savaş mekanikleri
Oyunda yer alan neredeyse tüm düşmanları tek tip atak usulü ile yenmek mümkün. Lakin her düşmanın zafiyetinin olduğu farklı hücum tipleri var. aslına bakarsanız savaş esnasında farklı yetenekleri kullanmak çok eğlenceli ve sıradan olduğundan tek tip savaşmayı tercih etmiyorsunuz. Lakin belirtmekte yarar var ki vuruş hissiyatı çok vasat. Vuruş hissiyatı meraklıları için bunu da belirtmeden geçmek istemedim.
- Kamera
- Renk ve ışık kullanması
- RPG
Psychonauts 2, her ne kadar aksiyon, macera ve platform ögeleri ile ağır basan bir oyun olsa da hayli temel manada RPG ögelerini de içerisinde barındırmakta. Oyunda farklı yeteneklerinizi açabiliyor ve güçlendirebiliyorsunuz. Buna ek olarak, oyunda yer alan marketten yeteneklerinizi ya da taşıma kapasitenizi arttıran eşyalar üzere farklı özellikler satın alabiliyorsunuz.
Bu ufak mekanikler oynanışa direkt tesir etmese de oyuncuya farklı alternatifler olarak sunulmuş durumda. Yetenek düzeyinizi yükseltmek ve yeteneklerinizi güçlendirme yolunda düzey atlama üzere bahislere tartı verirseniz, oyunda bir noktadan daha sonra güç fantezisi yapabilecek noktaya ulaşabiliyorsunuz.
Psychonauts 2, hem de içerisinde düzey sistemi de barındırmakta. Oyunda marketten düzey satın alabileceğiniz üzere oyun boyunca karşınıza çıkan neon renkli işaretleri toplayarak da düzey atlayabiliyorsunuz. Düzey atladıkça da kazandığınız puanlar ile sahip olduğunuz yetenekleri geliştirebiliyorsunuz.
Oynanış kısmı hakkında sanıyorum ki bir hayli soruyu yanıtladım. Fakat sonuç olarak şunu belirtmem de yarar var. Tek tek ele aldığımda oynanış pek matah değilmiş üzere dursa da tüm bu mekanikler bir ortaya gelince ortaya oynaması zevkli bir oynanış çıkıyor.
Oyunun en nefret ettiğim yeri işte tam da burası. Tom Schafer, niye? Evet anlıyorum epey farklı başta ve inanılmaz yetenekli bir beşersin. Lakin niye bu biçimde bir sunum tercih ettin? Yazının başlarında da belirttiğim üzere Psychonauts 2 modüllü bir sunuma sahip. Modüllü sunum konusu biraz daha detaylandırayım.
Psychonauts 2’de bir kıssayı baştan sona ana odaklı biçimde oynamak ne yazık ki mümkün değil. Bunun yerine bir fazlaca farklı karakterin zihnine seyahat yapıyor, onların anılarında maceraya atılıyoruz. Zihnine girdiğimiz her bir karakterin farklı öyküleri mevcut. Her ne kadar bu öyküler bütünde birbirine bağlanıyor olsa da özerk olarak bakıldığında, her bir kıssa birbirinden pek farklı ve kopuk. Bu durum oyuncunun ana kıssaya odaklanmasına mani oluyor. Hatta bir noktadan daha sonra oyun içerisinde o kadar epeyce kayboluyorsunuz ki hedefinizi ve motivasyonunuzu kaybediyorsunuz.
Bir oyuncu olarak Psychonauts 2’de birtakım noktalarda ana kıssayı büsbütün unutabilmeniz bile kelam konusu olabilir. Oyunun sonlarına geldiğinizde bile bu durum birebir. Tam diyorsunuz artık oyunun sonu son 1-2 saat kesintisiz ağır bir biçimde ana kıssada ilerlerim, ancak ne yazık ki bir daha alakasız bir biçimde modüllü sunum devam ediyor. Evet bu anlatım biçimi ile üretimci bize oyunun dünyasını ve karakterlerini sindire sindire tüm bilgileri ile anlatabilmeyi başarıyor. Lakin, birtakım şeylere de bu kadar hâkim olmasak da olur. Bir oyuncu olarak ayrıntılarda boğulmaktansa daha sade ve ağır bir yapıyı tercih ederdim.
Psychonauts 2’de yer alan bakılırsav dizaynları çok farklı ve oyunu parlatan noktalardan bir tanesi. Bir bakılırsav ya da bir oyun ne kadar çılgın olabilir diye insan kendine soruyor. Psychonauts 2 tecrübem boyunca daima bunu kendime soruyordum sanki daha çılgın ne olabilir?
Evet oyunda yer alan bakılırsav tasarımı pek çılgın ve eğlenceli. Psychonauts 2, oyuncuyu bakılırsavler sırasında sahip olduğu her yeteneği kullanmaya itiyor hatta yeri gelince zorluyor. Daima olarak karşınıza çıkan yeni yetenekler ve oynanış mekanikleri ise oyun tecrübenizi çok taze tutuyor.
Oyunun öyküyü sunma biçiminin modüllü olması bu noktada işe yarıyor diyebiliriz. Şayet ana kıssadan uzaklaşmak sizin için sorun değilse oyunda yer alan her kısmı epeyce seveceksiniz. Zira hiç bir kısım bir başkasına benzemiyor. Tüm bakılırsavler üzerine çok düşünülmüş, kıssası içine âlâ yedirilmiş ve içi doldurulmuş yerlerde geçiyor.
Girdiğiniz her yeni bakılırsavde kendinizi değişik bir cihanda buluyorsunuz. Her seferinde sanki bu sefer nasıl bir deliliğin içerisinde kendimi bulacağım diyorsunuz. Kendimle çelişeceğim lakin bu muazzam bir his. Bir oyun her kısmında farklı oynanış dinamikleri, farklı cihanlar ve farklı düşman tiplerini nasıl bu kadar başarılı bir biçimde sunabilir hala aklım almıyor.
Yan nazaranvler
Varlığından bile emin olamadığım ve ilgimi hiç çekmeyen oyuncuyu da bunlara mecbur bırakmayan bir yapı. Oyunda güçlenmek için yan nazaranvlere gitmenize ve grind yapmanıza gerek yok. Bu yüzden yan nazaranv yapmanız da zarurî değil. En hoşu ise yan vazifelerin oyuncunun gözüne sokulmuyor olması.
Oyunda bir noktadan daha sonra, ana üssün dışına çıkabiliyor ve farklı lokasyonlara gidebiliyoruz. Bu lokasyonlarda çeşitli küçük bakılırsavler yapabiliyoruz. Fakat bunları yapmak için farklı bir noktaya gitme gereksinimi beni yan bakılırsavlerden direk soğuttu. aslına bakarsan kesimli anlatım biçimi, benim ana öyküden uzaklaşmama gereğince niçiniyet verirken, oyunun içerisinde uygunca boğulup odak kıssadan daha fazla uzaklaşmamak için yan misyonları yapmadım.
Oyunda ayrıyeten dilerseniz daha evvel oynadığınız kısımlara gidip o kısımları yeniden oynayabiliyorsunuz. Bu sayede gözden kaçırdığınız ya da toplayamadığınız eşyaları toplayabiliyorsunuz. Lakin ben bir daha bu oynanış çeşitliliğine de hiç muhtaçlık duymadım.
Dünya
Rengarenk, olağan dışı ve olağandışı. Sanırım bu üç söz oyunun dünyasını özetlemek için kâfi olacaktır.
Oyunun dünyası en ince ayrıntısına kadar düşünülmüş ve içi doldurulmuş durumda. Buna ek olarak her bir kısım ve tüm dünya güya saykodelilik işi üzere. Kendinizi bir masal kitabının içerisinde ya da bir halüsinasyonun içeresinde hissetmemeniz elde değil. Ayrıyeten oyunun dünyasının sahip olduğu mizahi yapı da hiç de üzücü değil.
Müzik ve Ses Tasarımı
Oyunun müziklerini ben çok başarılı buldum. Hakikat vakitte gerçek biçimde devreye giren oyun müzikleri, oynanışı ve atmosferi kuvvetlendirmeye yetiyor. Tahminen bu husustaki tek yakınmam keşke daha fazla müziğin devrede olduğu oynanış sekansları olsaydı. Bilhassa oyunun sonlarında yer alan müzikler beni benden aldı.
Ses tasarımı noktasında ise Psychonauts 2, müzik kadar başarılı bir iş ne yazık ki ortaya koyamıyor. Oyunun atmosferini verme noktasında ses tasarımı ne yazık ki yetersiz kalıyor diyebilirim. Oyunları bilhassa kulaklıkla deneyimleyen bir oyuncu olmama karşın Psychonauts 2, ne yazık ki bu noktada beni tatmin etmeyi başarmadı
Düşman Çeşitliliği
Psychonauts 2, bu hususta tam sonucunda davranmış diyebilirim. Oyun tecrübeniz boyunca bir epeyce farklı düşmanla karşılaşıyorsunuz. Ve bu düşmanların gerek dizaynları gerekse bu düşmanlar ile savaşmak eğlenceli. olağan olarak oyunda yer alan düşmanlar bir noktadan daha sonra kendini tekrar etmeye başlıyor, ancak uzunca bir süre boyunca yeni düşmanlar ile karşı karşıya kalmak ve onlarla nasıl savaşacağını belirlemek oynanışı dinç tutuyor.
Oyundaki temel düşmanların yanı sıra boss dizaynları ve bir daha bu düşmanlar ile savaşmak da oyuna heyecan katıyor. Zorluk olarak oyunda yer alan hiç bir düşman sizi fazlaca zorlamıyor. Fakat düşmanlar orta ara sizi sıkıntı durumlara sokabiliyor. Ben Psychonauts 2’nin sunduğu düşman çeşitliliğini ve bu düşmanlar ile çaba etmeyi fazlaca sevdim.
Sonuç
Psychonauts 2’nin başına ön yargılı oturan bir oyuncu olarak, oyun tecrübemden keyifli ayrılıyorum. Oyunun öyküsü ve bulmaca ögelerinden ve hatta genel sınırlarından her ne kadar şikayetçi oluyor üzere görünsem de oyunu oynadığım her dakika zevk aldım.
Psychonauts 2, renkli dünyası, zevkli oynanışı ve güzel sayılabilecek öyküsü ile bir epeyce oyuncun göz atması gereken bir imal.
Psychonauts 2, niçinse bilhassa ülkemizde fazlaca bilinmeyen bir oyun. Lakin bu bilinmezliğin altında bir cevher yattığını söylemeliyim. Bilhassa Gamepass ile her oyuncunun ulaşıp oynayabileceği bir noktada olan Psychonauts 2, benden geçer not almayı başaran az oyunlardan olmayı başardı.
Kuşku yok ki vaktimin daha bol olduğu ve daha sakin bir periyotta bu oyuna yenidendan geri dönüp en baştan sindire sindire eğlene eğlene oyunu yenidendan oynayacağım. Şu sıralar çıkmasını beklediğiniz yakın tarihindeki bir oyun yoksa benim oynayışım ile yaklaşık 30 saatlik bir oyun tecrübesi sunan bu imal, oyun gereksiniminizi karşılayacak nadide bir oyun.