İzmirliEfe
New member
AHMET UYKAN- MASKESİZ SÖYLEŞİLER
Onu kuvvetli fiziği, uzun saçları, bandanası ve savaşçı kimliğiyle tanıdık.. Yalnızca saha ortasında değil saha haricinde da öbür oyunculardan ayrılan kişiliğiyle dikkat çekti. Deri pardesüsü, motosikleti ve Kızılderililere olan tutkusunun yanı sıra entellektüel kişiliğiyle uzunluk gösterdi. Hatta kısa sinema çekti, şiir kitapları çıkardı. Türk futbolseverler ise onu 1999/2000 döneminde Galatasaray ile 1-1 birliktee kalarak Beşiktaş’in şampiyonluk yarışından koptuğu derbide, kaleci Fevzi Tuncay’ın kusuru kararı kendi kalesine attığı gol niçiniyle unutmadı. Sead Dost Halilagic, sorularımıza ‘maskesiz’ karşılıklar verdi.
“FUTBOLUN YERİ BİR NUMARAYDI”
-Futbol tutkunuz ne vakit ve nasıl başladı?
Novi Pazar’da çabucak hemen 10 yaşındayken futbola merak sardım. Okulda futbolun yanı sıra basketbol, voleybol, hentbol ve atletizm de ilgi alanımdaydı. Ancak o periyot eski Yugoslavya’da futbol daha popülerdi. 16 yaşında FK Novi Pazar’ın A Grubu’nda oynamaya başladım.
“BABAM BİR MAÇIMI BİLE İZLEMEDİ”
-Ailenizden dayanak gördünüz mü?
Bizde spor her insanın sempati ile baktığı bir hobiydi. Ailem de spora sıcak bakardı. Lakin günün birinde illa futbolcu olmamı da beklemiyorlardı. Örneğin merhum babam benim nasıl top oynadığımı görmedi. hiç bir maçımı izlemedi. Kendisi terziydi. Yalnızca müşterilerden düzgün futbol oynadığımı öğrenmişti. Hatta bir gün, ‘Senin uygun bir futbolcu olduğunu söylüyorlar. Yanlışsız mu?’ diye sormuştu.
“16 YAŞINDA PARA KAZANMAK GÜZELDİ”
-Türkiye’de ekseriyetle babalar pek razı olmaz futbol oynamaya.
Bende o denli olmadı. Bununla ilgili bir öykü anlatayım. Novi Pazar ile profesyonel kontrat imzalamıştım. ondan sonrasında babamın İş yerine gittim. Babama ‘Bana biraz para lazım. Verir misin? Senden son kere para istiyorum.’ dedim. O da gülümseyerek, ‘niçin?’ diye sordu. ‘Az evvel sözleşme imzaladım. Bundan daha sonra her ay maaşım olacak’ dedim. Bu durum babama tuhaf gelmişti. Çünkü çabucak hemen 16 yaşında para kazanmaya başladım. O da fazlaca keyifli olmuştu.
“KAHRAMANLARIMIN HEPSİ GOLCÜYDÜ”
-İdolünüz var mıydı?
Doğal olarak her çocuk üzere benim de idolüm vardı. Yalnızca enteresan olan idollerim benim üzere defansif oyuncular değillerdi. Hepsi golcüydü. örneğin çocukken sempati duyduğum ekip olan Hajduk Split’in forveti İvica Surjak’a hayrandım. Onu Arjantinli Kempes’e benzetirdim. Keza Kempes’i de severdim. Birebir biçimde Yugoslavya’nın unutulmaz forvetlerinden Zlatko Vujovic’i de beğenirdim. Yabancı oyunculardan ise Ruud Gullit hoşuma giderdi. Bu şekil karizmatik ve iz bırakan oyuncular favorimdi. Hem alanda âlâ oynayan tıpkı vakitte fiziki olarak kendini ön plana çıkaran futbolcuları severim.
“DENENMEDİĞİM KADRO KALMADI”
-Türkiye maceranız başladı. özetlemek gerekirse anlatır mısınız?
1993-1996 yılları içinde Vojvodina’da banko oynadım. Son yılımda Vojvodina’da antrenör ile sorun yaşayınca kadroda forma giymemeye başladım. 1996’nın Kasım ayında Galatasaray’a denenmeye geldim. bu biçimde teknik yönetici Graeme Souness’ti. 1 ay egzersizlere çıktım. Lakin transferim olmadı. O süreçte Galatasaray’da oynayan ve beraberinde hemşerim olan Saffet Sancaklı ile tanıştım. O beni Kocaelispor’a götürmek istedi. Orada da 3 ay denendim. Akabinde Gençlerbirliği ile egzersizlere çıktım. Bir orta Sarıyer’le de görüştüm. ondan sonrasında Yıldırım Bosna’nın idmanlarına katıldım. Yani 1996 yılı provalarla geçti. Ama kimse beni almak istemedi.
“SONUNDA SUSİC’İN GÖZÜNE GİRDİM”
-İstanbulspor sizi nasıl keşfetti pekala?
Oraya da denenmeye gitmiştim. Saffet Susic teknik yöneticiydi. Gözüne girmeyi başarmıştım. Lakin o periyot hazırdım. Daha evvelki kadrolarda fizik olarak düzgün değildim. Kendimi gösterememiştim. Susic, İstanbulspor’da oynayacak kapasitede olduğumu gördü. Lakin Susic’in elinde 3 yabancı vardı. 1997’de ise Vojvodina’dan İstanbulspor’a çağırdı ve transferim gerçekleşti.
“İSTANBULSPOR’DA OYNAMAK KOLAYDI”
-İstanbulspor’daki atmosferden bahseder misiniz?
Cem Uzan üzere varlıklı bir liderimiz vardı. Kendisi günün birinde Galatasaray’a lider olma hayal ediyordu. Futbola büyük yatırımlar yaptı. Kıymetli Türk yıldızları İstanbulspor’a kazandırdı. Oğuz (Çetin), Aykut (Kocaman), Gökhan (Keskin), Sergen (Yalçın), Hamza Hamzaoğlu, Emre Aşık üzere…İyi bir takıma sahiptik. Bu kadroda oynamak kolaydı. Zira hayli sayıda kaliteli ayaklar vardı. Yalnızca kendi stadımız ve taraftarımız eksikti. Özellikle stat derdi grubu olumsuz etkiliyordu. Bayrampaşa Stadı’nda oynamaya mahkum edildiğimizde ise ekibin motivasyonu düştü. İstanbulspor yavaş yavaş eski tartısını kaybetti.
“CEM UZAN’DAN EGZERSİZE HELİKOPTERLİ ZİYARET”
-Stadınız olsaydı tıpkı Başakşehir üzere İstanbulspor şampiyon olurdu diyebilir miyiz?
-Evet…Cem Uzan’ın stat yapacak kadar finansal güce sahipti. Hatta Sportif Yönetici Adnan Sezgin’den stat üretimi için uygun bir alan bulunmasını istemişti. Lakin Adnan Sezgin, kent merkezine yakın bir yer bulamamıştı. Cem Uzan da sonundan çılgına dönmüştü. Cem Uzan sıradışı bir karakterdi. Vizyon sahibiydi. beraberinde gösterisi severdi. kimi vakit egzersiz alanına helikopteri ile inerdi.
“GALATASARAY’A ÜCRETSİZ DİĞERİNE 5 MİLYON DOLAR”
-Beşiktaş’a transferiniz nasıl gerçekleşti?
Birtakım oyuncular İstanbulspor’dan tek tek ayrılmaya başladığında benim mukavelem devam ediyordu. O periyot ligin en yüksek bonservis bedeli olan oyunculardandım. Bedelim 5 milyon dolardı. Ama bu fiyat Galatasaray için geçerli değildi. Beni Galatasaray’a parasız vermek istiyordu. Ahmet Yıldırım, Mehmet Yozgatlı ve Saffet Akyüz’ü paket formunda bedelsiz Galatasaray’a gitti. Ben kabul etmedim.
“SAFFET SANCAKLI BENİ BEŞİKTAŞLI YAPTI”
-niçin Galatasaray’a gitmediniz?
Galatasaray’ın verdiği sayı İstanbulspor’dan daha düşüktü. Bana sağlam bir kontrat sunmadılar. 1 yıl daha İstanbulspor’da kalmam daha mantıklı geldi. Sonraki dönem İstanbulspor küçülmeye gitti. Maliyeti düşük oyuncuları tercih etmeye başladılar. Benim de maaşım yüksekti. O niçinle beni satmaya karar verdiler. Ligin 9. haftasında Saffet Sancaklı vasıtasıyla Beşiktaş ile kontrat imzaladım. Üç gün daha sonra Trabzonspor maçında birinci 11’de oynadım.
“TARAFTAR DAHA BİRİNCİ MAÇIMDA BÜYÜLEDİ”
-İstanbulspor’da taraftar dayanağından yoksundunuz. Beşiktaş’ta ise dolu tribünler önünde oynadınız. Bu sizde baskı oluşturdu mu?
Her futbolcu üzere ben de taraftarı olan ve dolu tribünlerde oynamayı seviyordum. Ancak birtakım oyuncular o baskıyı kaldıramıyor. Ben bu baskının üstesinden gelirdim. Coşkulu tribünler bana keyif verirdi. Allah’a şükür gittiğim her ekipte taraftarların sevgisini kazandım. Biliyorsun taraftarlar maç öncesi tek tek isimlerimizi söyleyip onları selamlamamızı isterdi. Ben yumruk gösteri yapmak yerine tek parmağımı havaya kaldırırdım. kuvvetli tezahüratı alana kadar parmağımı indirmezdim. Daha birinci maçımda taraftarlarla bu diyaloğu hayatıştım. Hâlâ aklımdan çıkaramadığım hoş anılardan bir tanesiydi.
“SAHADA DA KIZILDERİLİ ÜZERE OLMALIYDIM”
-Sizin de gerek saha ortasında gerekse özel yaşantınızda sıradışı bir çizginiz vardı. Uzun saçlarınız, bandananız, uzun deri pardesünüz, motosiklet ve Kızılderililere olan tutkunuz üzere…
Dediğin üzere kendime has bir tarzım vardı. Bandanayı Türkiye’de takan birinci futbolcuyum. Hatta bu yüzden Rock müziği sevenlerden övgü mektubu bile aldım. Çocukluk senelerımdan itibaren ideolojiye düşkündüm. Atları, hayvanları seven, teknolojiden uzak doğal yaşayan Kızılderililere hayrandım. Alanda da Kızılderili olduğum göstermek istedim. çabucak sonrasında motosiklet tutkum başladı. O benim atım üzereydi. İstanbul’un her yerini motorumla gezerdim.
“BENİM BİÇİMİM KİMSEDE YOK”
-Yöresel Kızılderili kıyafetleriniz de var sanırım.
Evet…Tüylerden oluşan başlık dahil Kızılderili kostümüm var. Tıpkı biçimde onların giydiği üzere deri yeleğim ve oklarım da var. Hatta kürk de giyiyordum. O benim ürettiğim bir moda şekliydi. (Gülüyor)
“SAÇLARIMI KESMEM İÇİN BİR SEBEP YOK”
-Saçlarınızı kestirmeyi düşünüyor musunuz?
Kısaltmayı düşünmüyorum. (Gülerek). Saçlarım benim imajım. İslami açıdan baktığımda da erkeklerde uzun saçın sünnet olduğunu söyleyebilirim. Bu açıdan benim bir sorunum yok. Uzun saça alıştım. Beni rahatsız etmiyor. Ayrıyeten saçlarım hâlâ iyi durumda. Dökülmeye başlamadı. Daha kel değilim. (Gülüyor). bu biçimde kalsın…
“ÖNCE OLGUNLAŞIP DANS ETTİM, daha sonra GARİP KALDIM”
-Tasavvuf ve ideoloji bahisli şiir kitapları da yazdınız. Buna ne vakit karar verdiniz?
Daha lisedeyken şiir yazma hevesim vardı. ondan sonrasında bunları kitap haline getirmeye karar verdim. Zrelajne-1 (Olgunlaşma) manasına gelen birinci kitabımı 1994’te çıkardım. 1995’te bir daha tıpkı başlık altında ikinci kitabımı yazdım. 2000’de bu kitapları Olgunlaşma ismi altında Türkçeye çevirdim. Üçünün de teması birebir. Ama şiirler ve yorumları farklı. 2006’da Ples (Dans) ve akabinde Garip isimli birer kitap daha çıkardım. Kitapların başlığına baktığımızda; evvel gençsin, daha sonra senelerca olgunlaşıyorsun akabinde adeta dans ederek yaşamaya başlıyorsun ve en sonunda tek başına kalıyorsun tıpkı garip üzere.
“ŞİİRLERİ KENDİMİ TABİR ETMEK İÇİN YAZDIM”
-Çıkardığınız bu 5 kitap eski Yugoslavya ülkelerinde ve Türkiye’de ilgi gördü mü?
Ben kitapları maddi kar elde etmek için çıkarmıyorum. Baskısın yapıyorum ve hepsini fiyatsız yani ikram olarak dağıtıyorum. Birçok kimse kitaplarımı okumadı. Lakin beni yakından tanıyanlar okudu. Ben kendimi şiirlerle tabir etmeye çalışıyorum. Bu şiirlerin hedefi o.
“HER SANİYE MEVTE YAKINIZ”
-Belgesel yapmayı planlıyor musunuz?
2003 yılında kısa metrajlı bir sinema yapmıştım. İsmi ‘Odbrojovajne’ (Geri Sayım) idi. Rusya’da bir sinema şenliğinde övgüye bedel bir ödül almıştık. Her bir adımla mevte yaklaşıldığını anlatan experimental (deher neysel) bir sinemaydı. Futbol mesleğimi de özetleyen farklı bir sinemaydı.
“HALİL DEMEK DOST DEMEK”
-Sizin gerçek isminiz Sead Halilagic. Bir de ikinci isim olarak Dost ismini kullanıyorsunuz. Bunun niçini nedir?
Türk vatandaşı olmaya hak kazandığım vakit Türkçe soyadımın olması gerekiyordu. Halilagic soy ismini seçmek isteseydim, soyadım ‘Haliloğlu’ olacaktı. Ben bunu uzun buldum. Onun yerine Dost soyadını uygun gördüm. Kısa ve vurgulu bir ismim oldu. sonrasındasındaları Dost ile Halil’in birebir manaya geldiğini öğrendim. Bu beni daha da memnun etti.
“TÜRKİYE’DE ALTYAPININ YALNIZCA İSMİ VAR”
-Beşiktaş’ta 1.5 sene alt yapı koordinatörlüğü yaptınız. Futbolculuk mu antrenörlük mü daha sıkıntı?
2009 yılından 2016’ya kadar Novi Pazar’da Futbol Akademim vardı. 5 ve 9 yaş kümesini kapsayan büyük bir projeydi. Ben onlara futbolun savaşçıları diyordum. Bu çocuklar 19 yaşına geldiği vakit A Kadro’da banko oynamasını hedefliyorduk. Kısmen başarılı olduk. 2018 yılında ise lider Fikret Orman periyodunda Beşiktaş’ın alt yapı koordinatörlüğü nazaranvine getirildim. 1.5 sene nazaranv yaptım. Antrenörlük ile futbolculuk farklı şeyler. Ben Beşiktaş’a öz kaynağından en kısa müddette oyuncu kazandırmak için gelmiştim. Öteki kulüplerin de alt yapısını incelemiştim. Sonuçta Türkiye’de altyapıya ehemmiyet verilmediğini anladım. Euro 2020’de İngiltere’de 5-6 genç kaliteli oyuncuya sahip olduğunu herkes gördü. Bunu biroldukca kuvvetli Avrupa ülkesi yapmayı başardı. Türkiye maalesef bu mevzuda epeyce geride. Size yalnızca Beşiktaş’tan örnek vereyim; bütün altyapı kategorileri Fulya’da tek bir alanda çalışma yapıyor. Başka kulüpleri siz düşünün…
“ŞAMPİYONLUĞUN KAPALI KAHRAMANI KONDİSYONER MARRONE”
-Size nazaran İstanbulspor’dan eski kadro dostunuz Sergen Yalçın’ın Beşiktaş’ın şampiyonluğundaki hissesi ne kadardı?
Sergen Yalçın, futbol zekası yüksek bir teknik adam. Atak ideolojisini benimseyen biri. Tabi buna uygun oyuncu profiline sahip oyunculara da muhtaçlığı vardı. Sergen Yalçın da Josef, Rosier, Aboubakar ve Ghezzal’ı alarak fazlaca isabetli transferler yaptı. Bu oyuncuların gelişiyle oyun kalitesi arttı. Akabinde şampiyonluk çabasına girdi. Ayrıyeten daima tıpkı tempoda kalmanız için uygun bir kondisyonere gereksiniminiz vardır. Onu da deneyimli kondisyoner İtalyan Stefano Marrone’yi getirerek bu işi çözdü. Benim vaktimde da Beşiktaş’ta nazaranv yapmıştı. Onu Nevio Scala getirmişti. Sergen Yalçın üzere yüksek tempoda ve hamle oynamayı seven hocalar için Marrone biçilmiş bir kaftan.
“BEŞİKTAŞ’TAN AVRUPA’DA BEKLENTİM YOK”
-Beşiktaş bu takımla Avrupa’da başarılı olur mu?
Beşiktaş, geçen dönem Harika Lig’de öteki gruplardan üstün olduğunu kanıtladı. Lakin Galatasaray’ın PSV Eindhoven karşısında aldığı sonuçlar Türk gruplarının Avrupa’nın gerisinde olduğunu gösterdi. Açıkçası ben Beşiktaş’tan fazlaca bir şey beklemiyorum. Harika Lig’in pek kalitesiz bir lig olduğunu düşünüyorum. Vasat bir oyun kalitesi mevcut. Artık eskisi üzere Avrupa’dan yıldız oyuncular Türkiye’ye gelmiyor.
MESUT ÖZİL VE BALOTELLİ TÜRKİYE’YE niye GELDİ?
-Mesut Özil ve Balotelli’nin gelişi sizi tatmin etmedi mi?
Bunlardan iş çıkmaz. Her ikisi de mesleklerinin sonunda geldi. Onların farklı bir motivasyonu var. Onların daha yeterli bir reytingi olsaydı Avrupa’da kalırlardı. Orada popülaritelerini kaybettikleri için Türkiye’ye geldiler. İsimleri için burada biraz oynayama uğraş ederler. Ancak isimler hiçbir vakit alanda oynamaz. Senin gerçek halin geçerlidir. Mesut Özil, birkaç maç oynadı, daha sonra da sakatlandı. Balotelli’nin disiplinsiz olduğunu herkes biliyor. Adana Demirspor’da Balotelli’yi motive edecek neyin olduğunu bilmiyorum? Bunlar daha evvel de Türkiye’de gördüğümüz günü kurtarmak ismine yapılmış medyatik transferler. Onlardan futbol ismine bir beklentim yok.
“37’LİK ATİBA EN GÜZELİYSE BUNDA SORUN VAR”
-Beşiktaş’a hangi mevkilere destek lazım?
Buna en âlâ Beşiktaş’ın teknik heyeti bilir. Rosier imzaladı, Ghezzal imzaladı. Bunlar yeterli hoş de kâfi değil. Her mevkiye güzel bir alternatifiniz olmalı. Şayet Şampiyonlar Ligi’nde oynamak istiyorsanız iki tane kaliteli sağ bekiniz olmalı. Rotasyon yapacak bir takıma sahip olmalısınız. İki kulvarda çaba etmek dertlidir. 3 günde maç yapmayı her oyuncu kaldıramaz. Atiba daha fazla oynayamaz. O ziyadesiyle düzgündü ve 37 yaşında. Bu ilerlemiş yaşına karşın hâlâ ekibin en düzgün oyuncusu Atiba ise Beşiktaş için pek bir iç açıcı durum değil.
“VİDA DENEYİMİYLE OYNUYOR”
-Beşiktaş’lı Domagaj Vida için yorumunuzu merak ediyorum.
Benim hoşuma giden bir stoper değil. Şöyle ki; ağır bir oyuncu. Tekniği yetersiz. Hava ve yan toplarında gerektiği kadar tesirli değil. Düellolarda yani ikili çabalarda topu alamıyor. Öteki beklere kâfi dayanağı vermiyor. Vida deneyimiyle oynuyor. Konum almasını uygun biliyor.
“SÜPER LİG’DE ADAM ÜZERE STOPER YOK”
-Süper Lig’de beğendiğiniz en güzel tandem kimler?
Bana göre özel diyebileceğim bir stoper yok. Beşiktaş dahil Galatasaray ve Fenerbahçe’nin de tandemlerini beğenmiyorum. Galatasaray’ın stoperleri pek yavaş. Fenerbahçe’nin Macar stoperi Szalai nasıl oynamasını gerektiğini uygun biliyor ama ikili gayretlerde yetersiz. Fizik olarak kuvvetli değil. Şu anda model açısından İngiltere Ulusal Ekibi’nin stoperlerini söyleyebilirim.
“VİDA DENEYİMİYLE OYNUYOR”
-Beşiktaş’lı Domagaj Vida için yorumunuzu merak ediyorum.
Benim hoşuma giden bir stoper değil. Şöyle ki; ağır bir oyuncu. Tekniği yetersiz. Hava ve yan toplarında gerektiği kadar tesirli değil. Düellolarda yani ikili uğraşlarda topu alamıyor. Başka beklere kâfi dayanağı vermiyor. Vida deneyimiyle oynuyor. Durum almasını yeterli biliyor.
“UCHE-HÖGH GİBİSİ GELMEDİ”
-Türkiye’de oynayan en uygun tandem kimdi?
Benim dönemimde Fenerbahçeli Uche ve Högh en uygunuydu. Birbiriyle fazlaca uyumlulardı. Parreira periyodunda ligin en az gol yiyen grubu Fenerbahçe’ydi. Bunda da Uche-Högh ikilisinin hissesi büyüktü. Popescu-Bülent Korkmaz tandemi ile Galatasaray UEFA Kupası’nı kazandı. Popescu ferdi manada en uygunuydu. Lakin klasik bir stoper değildi. Ön liberoydu. Beşiktaş’ta Ronaldo-Zago ikilisi de yeterliydi. Ronaldo’nun eski model bir oyun üslubu vardı. Benim bu saydıklarımızın içinde farklı bir tarzım vardı. Hem geride birebir vakitte ileride oynamayı severdim. Bu isimler içinde hava toplarında en tesirli bendim diyebilirim.
“GALATASARAY DERBİSİNDE DÜZGÜN OYNAMIŞTIM”
-Kariyerinizde unutamadığınız yahut yeterli oynadığınız maçlar hangisi?
Beşiktaş ile Avrupa’da oynadığımız Levski Sofya ve Lokomotif Moskova maçlarında aldığımız galibiyetler manalıydı. Galatasaray’a karşı kendi kalemize gol yediğimiz ve 1-1 birliktee kaldığımız derbide de düzgün oynamıştım. Ama bahtsız bir maçtı. bir daha İstanbulspor’da Lyon’a karşı da uygun bir maç çıkarmıştım.
“KADERİMİZDE O GOLÜ YEMEK VARMIŞ”
-Madem kelam 1999-2000 döneminde oynanan o tarihi Beşiktaş-Galatasaray derbisinden kelam açıldı. Sizden o maçta kaleci Fevzi Tuncay’a verdiğiniz ve gol olan geri pasın ilgili sorum olacak. Artık geriye dönüp baktığınızda o durumda kendinizi mi yoksa Fevzi’yi mi kusurlu buluyorsunuz?
Ben yalnızca bizim kısmetimde bu varmış diyorum. Artık tahlil yaparsak; illa o konumda geri pas verilir mi? O tartışılır. Şu an bakıyoruz herkes geri pas veriyor. Bence kaleciler bu biçimde konumlara hazır olması lazım. Bana nazaran Fevzi o konumda gerektiği üzere hazır değildi. Top da şansız bir biçimde sekmişti. O da var. Baktığınızda bir kazaydı. Fevzi de ben de o maçta düzgün oynamıştık. Anlık bir kusur oldu. Kimileri niye kaleye geri pas verdin diyorlar? Tamam, bunun kusur olduğunu kabul ediyorum.
“BENİM GERİ PASIM yıllarCE UNUTULMADI”
-Topu Fevzi’ye vermek yere öbür bir yere atamaz mıydınız?
O anda topu daha müsait bir yere atamazdım. Zira Hakan Şükür, solumu kapatmıştı. Öteki tarafa topu atamazdım. Beni eleştirenler o konumu ayrıntılı incelesin. Benim açımdan o anda en doğrusunu yaptım. Geri pastan gol olmasını ise bahta bağlıyorum. örneğin Beşiktaş’ta çabucak sonrasında buna misal biroldukca konum yaşandı. Dusko Tosic kaç tane yanılgılı geri pas verdi? En son Muslera, PSV maçında buna emsal yanılgılı bir gol yedi. Bu tahminen bir iki sene konuşulur lakin benimki yıllarce unutulmadı. O değişik. (Gülüyor)
“FEVZİ’NİN KUSURLARI SÜRÜNCE KISSA BİTMEDİ”
-Peki maç bitiminde yahut sonrasındasında Fevzi ile bu konum hakkında konuştunuz mu?
Hayır, hiç konuşmadım. İkimiz ismine üzücü bir hadise olduğu için yine olayı kaşımak istemedim. Dönem devam etti. aslına bakarsanız daha sonra Beşiktaş ile yollarımız ayrıldı. Ancak Fevzi’ye karşı negatif bir tavrım olmadı. O da o denli. O mevzu orda kapandı. Aslında Fevzi’nin o maçtan daha sonra yaptığı birtakım yanlışlar bu öykünün sürmesine sebep oldu. Şayet Fevzi, düzgün maçlar çıkarıp şampiyonluk yaşasaydı Galatasaray maçı unutulurdu. Ancak kusurlu maçlar oynadıkça gözler daima Fevzi’nin üzerindeydi. Ondan dolayı ben de olumsuz etkilendim. O gol bana yapıştı kaldı.
“BEŞİKTAŞ’I MAHKEMEYE VERDİM, KAHROLDUM”
-En büyük hayal kırıklığınız nedir?
Beşiktaş…sebebi de şu: Hastalandığım devir yeterli tedavi görmedim. Kendimi bir biçimde hastalıktan kurtardım. Beşiktaş mukavelemi uzatmadı. Bana para cezası verdiler. Ben de kulübü mahkemeye vermek zorunda kaldım. Bunun için fazlaca üzüldüm. En son altyapı sorumlusu olarak çalıştım. Hiç haber vermeden işime son verdiler. Yalnızca, ‘Yarın Halkla Bağlar Bölümü’ne git’ dediler. Ofise gittiğimde işime son verildiği söylendi. Beşiktaşlı yöneticiler bu düzeyde olmamalı. Bu stil davranışlar Beşiktaş üzere büyük bir kulübe yakışmıyor.
“TÜRKİYE’DE GERÇEKLER KONUŞULMUYOR”
-Genel olarak Türk futbolunun gidişatının nasıl buluyorsunuz?
Türkiye istatistiklerde en yaşlı ve en az koşan oyunculara sahip ülkelerin başında geliyor. İşte bu gerçekler Türkiye’de lisana getirilmiyor. Yalnızca gündem değiştirmek için birtakım şeyler yapılıyor. Şu geliyor bu gelecek üzere anlamsız bir gündem oluşturuluyor. Her spor programında birebir şeyler konuşuluyor. İnsanları futboldan soğutuyorlar.
“ANTRENÖRLER MAAŞ BİLE ALAMIYOR”
-Son olarak gelecekle ilgili planlarınızı sormak istiyorum?
Pandemiden dolayı bir plan yapmak sıkıntı. Biroldukça kulüp beni altyapı sorumlusu olarak görmeye başladı. A Grup hocası olarak yol vermiyorlar. Ayrıyeten pandemiden dolayı alt yapılar çalışamadı. Bu gençler için büyük darbe oldu. Kulüpler altyapı antrenörlerine de maaş bile veremiyor. Herkes diyor ya altyapıya kıymet veriyoruz. Palavra. Aşağıda hiç bir şeyin olduğu yok. Bizim çalışma motivasyonumuz da azaldı. Biraz daha bekleyip bakılırsaceğim. Natürel ki hocalık fırsatı yakalarsam devam etmek istiyorum. Hayatta futbolun haricinde farklı yollar da var. Futbolun haricinde kalmak benim için felaket değil. Lakin Türk futboluna katkı sağlayacak kapasiteye sahip olduğumu da söyleyebilirim.
“İNGİLTERE’DEN DİPLOMAYI YORUMCULUK YAPMAK İÇİN ALMADIM”
-Ekranlarda spor yorumculuğu yapmayı ister miydiniz?
Ona pek sıcak bakmıyorum. Futbolcuyken daha buna karar vermiştim. bu biçimde kendini yorumcu sananlara kızardım. Doğal her insanın kendi doğrusu var. Ama boş konuşan epey. Ben daha fazla alanda olmak istiyorum. Sonuçta 2007’de İngiltere’ye yorumculuk yapmak için değil antrenörlük eğitimi almak için gittim. A lisansım var. Fakat yıllar geçmesine karşın hâlâ A lisanstayım. Zira bana pro-lisans almamı sağlayacak puan artırıcı hiç bir nazaranv vermediler.
HALİLAGİC İLE BİR SÖZ BİR KARŞILIK
Futbol: ömrüm
Aile: Evlenmedim hâlâ (Gülüyor)
Arkadaş: Eksikliğini hissediyorum
Çarşı: Hürmet duyduğum
Derbi: En büyük motivasyon
Hagi: Gelmiş geçmiş en uygun yabancı
Para: Gereksinimlerden bir tanesi
Novi Pazar: Hoş anılar, memleketim
İstanbul: Yaşama zevki
Onu kuvvetli fiziği, uzun saçları, bandanası ve savaşçı kimliğiyle tanıdık.. Yalnızca saha ortasında değil saha haricinde da öbür oyunculardan ayrılan kişiliğiyle dikkat çekti. Deri pardesüsü, motosikleti ve Kızılderililere olan tutkusunun yanı sıra entellektüel kişiliğiyle uzunluk gösterdi. Hatta kısa sinema çekti, şiir kitapları çıkardı. Türk futbolseverler ise onu 1999/2000 döneminde Galatasaray ile 1-1 birliktee kalarak Beşiktaş’in şampiyonluk yarışından koptuğu derbide, kaleci Fevzi Tuncay’ın kusuru kararı kendi kalesine attığı gol niçiniyle unutmadı. Sead Dost Halilagic, sorularımıza ‘maskesiz’ karşılıklar verdi.
“FUTBOLUN YERİ BİR NUMARAYDI”
-Futbol tutkunuz ne vakit ve nasıl başladı?
Novi Pazar’da çabucak hemen 10 yaşındayken futbola merak sardım. Okulda futbolun yanı sıra basketbol, voleybol, hentbol ve atletizm de ilgi alanımdaydı. Ancak o periyot eski Yugoslavya’da futbol daha popülerdi. 16 yaşında FK Novi Pazar’ın A Grubu’nda oynamaya başladım.
“BABAM BİR MAÇIMI BİLE İZLEMEDİ”
-Ailenizden dayanak gördünüz mü?
Bizde spor her insanın sempati ile baktığı bir hobiydi. Ailem de spora sıcak bakardı. Lakin günün birinde illa futbolcu olmamı da beklemiyorlardı. Örneğin merhum babam benim nasıl top oynadığımı görmedi. hiç bir maçımı izlemedi. Kendisi terziydi. Yalnızca müşterilerden düzgün futbol oynadığımı öğrenmişti. Hatta bir gün, ‘Senin uygun bir futbolcu olduğunu söylüyorlar. Yanlışsız mu?’ diye sormuştu.
“16 YAŞINDA PARA KAZANMAK GÜZELDİ”
-Türkiye’de ekseriyetle babalar pek razı olmaz futbol oynamaya.
Bende o denli olmadı. Bununla ilgili bir öykü anlatayım. Novi Pazar ile profesyonel kontrat imzalamıştım. ondan sonrasında babamın İş yerine gittim. Babama ‘Bana biraz para lazım. Verir misin? Senden son kere para istiyorum.’ dedim. O da gülümseyerek, ‘niçin?’ diye sordu. ‘Az evvel sözleşme imzaladım. Bundan daha sonra her ay maaşım olacak’ dedim. Bu durum babama tuhaf gelmişti. Çünkü çabucak hemen 16 yaşında para kazanmaya başladım. O da fazlaca keyifli olmuştu.
“KAHRAMANLARIMIN HEPSİ GOLCÜYDÜ”
-İdolünüz var mıydı?
Doğal olarak her çocuk üzere benim de idolüm vardı. Yalnızca enteresan olan idollerim benim üzere defansif oyuncular değillerdi. Hepsi golcüydü. örneğin çocukken sempati duyduğum ekip olan Hajduk Split’in forveti İvica Surjak’a hayrandım. Onu Arjantinli Kempes’e benzetirdim. Keza Kempes’i de severdim. Birebir biçimde Yugoslavya’nın unutulmaz forvetlerinden Zlatko Vujovic’i de beğenirdim. Yabancı oyunculardan ise Ruud Gullit hoşuma giderdi. Bu şekil karizmatik ve iz bırakan oyuncular favorimdi. Hem alanda âlâ oynayan tıpkı vakitte fiziki olarak kendini ön plana çıkaran futbolcuları severim.
“DENENMEDİĞİM KADRO KALMADI”
-Türkiye maceranız başladı. özetlemek gerekirse anlatır mısınız?
1993-1996 yılları içinde Vojvodina’da banko oynadım. Son yılımda Vojvodina’da antrenör ile sorun yaşayınca kadroda forma giymemeye başladım. 1996’nın Kasım ayında Galatasaray’a denenmeye geldim. bu biçimde teknik yönetici Graeme Souness’ti. 1 ay egzersizlere çıktım. Lakin transferim olmadı. O süreçte Galatasaray’da oynayan ve beraberinde hemşerim olan Saffet Sancaklı ile tanıştım. O beni Kocaelispor’a götürmek istedi. Orada da 3 ay denendim. Akabinde Gençlerbirliği ile egzersizlere çıktım. Bir orta Sarıyer’le de görüştüm. ondan sonrasında Yıldırım Bosna’nın idmanlarına katıldım. Yani 1996 yılı provalarla geçti. Ama kimse beni almak istemedi.
“SONUNDA SUSİC’İN GÖZÜNE GİRDİM”
-İstanbulspor sizi nasıl keşfetti pekala?
Oraya da denenmeye gitmiştim. Saffet Susic teknik yöneticiydi. Gözüne girmeyi başarmıştım. Lakin o periyot hazırdım. Daha evvelki kadrolarda fizik olarak düzgün değildim. Kendimi gösterememiştim. Susic, İstanbulspor’da oynayacak kapasitede olduğumu gördü. Lakin Susic’in elinde 3 yabancı vardı. 1997’de ise Vojvodina’dan İstanbulspor’a çağırdı ve transferim gerçekleşti.
“İSTANBULSPOR’DA OYNAMAK KOLAYDI”
-İstanbulspor’daki atmosferden bahseder misiniz?
Cem Uzan üzere varlıklı bir liderimiz vardı. Kendisi günün birinde Galatasaray’a lider olma hayal ediyordu. Futbola büyük yatırımlar yaptı. Kıymetli Türk yıldızları İstanbulspor’a kazandırdı. Oğuz (Çetin), Aykut (Kocaman), Gökhan (Keskin), Sergen (Yalçın), Hamza Hamzaoğlu, Emre Aşık üzere…İyi bir takıma sahiptik. Bu kadroda oynamak kolaydı. Zira hayli sayıda kaliteli ayaklar vardı. Yalnızca kendi stadımız ve taraftarımız eksikti. Özellikle stat derdi grubu olumsuz etkiliyordu. Bayrampaşa Stadı’nda oynamaya mahkum edildiğimizde ise ekibin motivasyonu düştü. İstanbulspor yavaş yavaş eski tartısını kaybetti.
“CEM UZAN’DAN EGZERSİZE HELİKOPTERLİ ZİYARET”
-Stadınız olsaydı tıpkı Başakşehir üzere İstanbulspor şampiyon olurdu diyebilir miyiz?
-Evet…Cem Uzan’ın stat yapacak kadar finansal güce sahipti. Hatta Sportif Yönetici Adnan Sezgin’den stat üretimi için uygun bir alan bulunmasını istemişti. Lakin Adnan Sezgin, kent merkezine yakın bir yer bulamamıştı. Cem Uzan da sonundan çılgına dönmüştü. Cem Uzan sıradışı bir karakterdi. Vizyon sahibiydi. beraberinde gösterisi severdi. kimi vakit egzersiz alanına helikopteri ile inerdi.
“GALATASARAY’A ÜCRETSİZ DİĞERİNE 5 MİLYON DOLAR”
-Beşiktaş’a transferiniz nasıl gerçekleşti?
Birtakım oyuncular İstanbulspor’dan tek tek ayrılmaya başladığında benim mukavelem devam ediyordu. O periyot ligin en yüksek bonservis bedeli olan oyunculardandım. Bedelim 5 milyon dolardı. Ama bu fiyat Galatasaray için geçerli değildi. Beni Galatasaray’a parasız vermek istiyordu. Ahmet Yıldırım, Mehmet Yozgatlı ve Saffet Akyüz’ü paket formunda bedelsiz Galatasaray’a gitti. Ben kabul etmedim.
“SAFFET SANCAKLI BENİ BEŞİKTAŞLI YAPTI”
-niçin Galatasaray’a gitmediniz?
Galatasaray’ın verdiği sayı İstanbulspor’dan daha düşüktü. Bana sağlam bir kontrat sunmadılar. 1 yıl daha İstanbulspor’da kalmam daha mantıklı geldi. Sonraki dönem İstanbulspor küçülmeye gitti. Maliyeti düşük oyuncuları tercih etmeye başladılar. Benim de maaşım yüksekti. O niçinle beni satmaya karar verdiler. Ligin 9. haftasında Saffet Sancaklı vasıtasıyla Beşiktaş ile kontrat imzaladım. Üç gün daha sonra Trabzonspor maçında birinci 11’de oynadım.
“TARAFTAR DAHA BİRİNCİ MAÇIMDA BÜYÜLEDİ”
-İstanbulspor’da taraftar dayanağından yoksundunuz. Beşiktaş’ta ise dolu tribünler önünde oynadınız. Bu sizde baskı oluşturdu mu?
Her futbolcu üzere ben de taraftarı olan ve dolu tribünlerde oynamayı seviyordum. Ancak birtakım oyuncular o baskıyı kaldıramıyor. Ben bu baskının üstesinden gelirdim. Coşkulu tribünler bana keyif verirdi. Allah’a şükür gittiğim her ekipte taraftarların sevgisini kazandım. Biliyorsun taraftarlar maç öncesi tek tek isimlerimizi söyleyip onları selamlamamızı isterdi. Ben yumruk gösteri yapmak yerine tek parmağımı havaya kaldırırdım. kuvvetli tezahüratı alana kadar parmağımı indirmezdim. Daha birinci maçımda taraftarlarla bu diyaloğu hayatıştım. Hâlâ aklımdan çıkaramadığım hoş anılardan bir tanesiydi.
“SAHADA DA KIZILDERİLİ ÜZERE OLMALIYDIM”
-Sizin de gerek saha ortasında gerekse özel yaşantınızda sıradışı bir çizginiz vardı. Uzun saçlarınız, bandananız, uzun deri pardesünüz, motosiklet ve Kızılderililere olan tutkunuz üzere…
Dediğin üzere kendime has bir tarzım vardı. Bandanayı Türkiye’de takan birinci futbolcuyum. Hatta bu yüzden Rock müziği sevenlerden övgü mektubu bile aldım. Çocukluk senelerımdan itibaren ideolojiye düşkündüm. Atları, hayvanları seven, teknolojiden uzak doğal yaşayan Kızılderililere hayrandım. Alanda da Kızılderili olduğum göstermek istedim. çabucak sonrasında motosiklet tutkum başladı. O benim atım üzereydi. İstanbul’un her yerini motorumla gezerdim.
“BENİM BİÇİMİM KİMSEDE YOK”
-Yöresel Kızılderili kıyafetleriniz de var sanırım.
Evet…Tüylerden oluşan başlık dahil Kızılderili kostümüm var. Tıpkı biçimde onların giydiği üzere deri yeleğim ve oklarım da var. Hatta kürk de giyiyordum. O benim ürettiğim bir moda şekliydi. (Gülüyor)
“SAÇLARIMI KESMEM İÇİN BİR SEBEP YOK”
-Saçlarınızı kestirmeyi düşünüyor musunuz?
Kısaltmayı düşünmüyorum. (Gülerek). Saçlarım benim imajım. İslami açıdan baktığımda da erkeklerde uzun saçın sünnet olduğunu söyleyebilirim. Bu açıdan benim bir sorunum yok. Uzun saça alıştım. Beni rahatsız etmiyor. Ayrıyeten saçlarım hâlâ iyi durumda. Dökülmeye başlamadı. Daha kel değilim. (Gülüyor). bu biçimde kalsın…
“ÖNCE OLGUNLAŞIP DANS ETTİM, daha sonra GARİP KALDIM”
-Tasavvuf ve ideoloji bahisli şiir kitapları da yazdınız. Buna ne vakit karar verdiniz?
Daha lisedeyken şiir yazma hevesim vardı. ondan sonrasında bunları kitap haline getirmeye karar verdim. Zrelajne-1 (Olgunlaşma) manasına gelen birinci kitabımı 1994’te çıkardım. 1995’te bir daha tıpkı başlık altında ikinci kitabımı yazdım. 2000’de bu kitapları Olgunlaşma ismi altında Türkçeye çevirdim. Üçünün de teması birebir. Ama şiirler ve yorumları farklı. 2006’da Ples (Dans) ve akabinde Garip isimli birer kitap daha çıkardım. Kitapların başlığına baktığımızda; evvel gençsin, daha sonra senelerca olgunlaşıyorsun akabinde adeta dans ederek yaşamaya başlıyorsun ve en sonunda tek başına kalıyorsun tıpkı garip üzere.
“ŞİİRLERİ KENDİMİ TABİR ETMEK İÇİN YAZDIM”
-Çıkardığınız bu 5 kitap eski Yugoslavya ülkelerinde ve Türkiye’de ilgi gördü mü?
Ben kitapları maddi kar elde etmek için çıkarmıyorum. Baskısın yapıyorum ve hepsini fiyatsız yani ikram olarak dağıtıyorum. Birçok kimse kitaplarımı okumadı. Lakin beni yakından tanıyanlar okudu. Ben kendimi şiirlerle tabir etmeye çalışıyorum. Bu şiirlerin hedefi o.
“HER SANİYE MEVTE YAKINIZ”
-Belgesel yapmayı planlıyor musunuz?
2003 yılında kısa metrajlı bir sinema yapmıştım. İsmi ‘Odbrojovajne’ (Geri Sayım) idi. Rusya’da bir sinema şenliğinde övgüye bedel bir ödül almıştık. Her bir adımla mevte yaklaşıldığını anlatan experimental (deher neysel) bir sinemaydı. Futbol mesleğimi de özetleyen farklı bir sinemaydı.
“HALİL DEMEK DOST DEMEK”
-Sizin gerçek isminiz Sead Halilagic. Bir de ikinci isim olarak Dost ismini kullanıyorsunuz. Bunun niçini nedir?
Türk vatandaşı olmaya hak kazandığım vakit Türkçe soyadımın olması gerekiyordu. Halilagic soy ismini seçmek isteseydim, soyadım ‘Haliloğlu’ olacaktı. Ben bunu uzun buldum. Onun yerine Dost soyadını uygun gördüm. Kısa ve vurgulu bir ismim oldu. sonrasındasındaları Dost ile Halil’in birebir manaya geldiğini öğrendim. Bu beni daha da memnun etti.
“TÜRKİYE’DE ALTYAPININ YALNIZCA İSMİ VAR”
-Beşiktaş’ta 1.5 sene alt yapı koordinatörlüğü yaptınız. Futbolculuk mu antrenörlük mü daha sıkıntı?
2009 yılından 2016’ya kadar Novi Pazar’da Futbol Akademim vardı. 5 ve 9 yaş kümesini kapsayan büyük bir projeydi. Ben onlara futbolun savaşçıları diyordum. Bu çocuklar 19 yaşına geldiği vakit A Kadro’da banko oynamasını hedefliyorduk. Kısmen başarılı olduk. 2018 yılında ise lider Fikret Orman periyodunda Beşiktaş’ın alt yapı koordinatörlüğü nazaranvine getirildim. 1.5 sene nazaranv yaptım. Antrenörlük ile futbolculuk farklı şeyler. Ben Beşiktaş’a öz kaynağından en kısa müddette oyuncu kazandırmak için gelmiştim. Öteki kulüplerin de alt yapısını incelemiştim. Sonuçta Türkiye’de altyapıya ehemmiyet verilmediğini anladım. Euro 2020’de İngiltere’de 5-6 genç kaliteli oyuncuya sahip olduğunu herkes gördü. Bunu biroldukca kuvvetli Avrupa ülkesi yapmayı başardı. Türkiye maalesef bu mevzuda epeyce geride. Size yalnızca Beşiktaş’tan örnek vereyim; bütün altyapı kategorileri Fulya’da tek bir alanda çalışma yapıyor. Başka kulüpleri siz düşünün…
“ŞAMPİYONLUĞUN KAPALI KAHRAMANI KONDİSYONER MARRONE”
-Size nazaran İstanbulspor’dan eski kadro dostunuz Sergen Yalçın’ın Beşiktaş’ın şampiyonluğundaki hissesi ne kadardı?
Sergen Yalçın, futbol zekası yüksek bir teknik adam. Atak ideolojisini benimseyen biri. Tabi buna uygun oyuncu profiline sahip oyunculara da muhtaçlığı vardı. Sergen Yalçın da Josef, Rosier, Aboubakar ve Ghezzal’ı alarak fazlaca isabetli transferler yaptı. Bu oyuncuların gelişiyle oyun kalitesi arttı. Akabinde şampiyonluk çabasına girdi. Ayrıyeten daima tıpkı tempoda kalmanız için uygun bir kondisyonere gereksiniminiz vardır. Onu da deneyimli kondisyoner İtalyan Stefano Marrone’yi getirerek bu işi çözdü. Benim vaktimde da Beşiktaş’ta nazaranv yapmıştı. Onu Nevio Scala getirmişti. Sergen Yalçın üzere yüksek tempoda ve hamle oynamayı seven hocalar için Marrone biçilmiş bir kaftan.
“BEŞİKTAŞ’TAN AVRUPA’DA BEKLENTİM YOK”
-Beşiktaş bu takımla Avrupa’da başarılı olur mu?
Beşiktaş, geçen dönem Harika Lig’de öteki gruplardan üstün olduğunu kanıtladı. Lakin Galatasaray’ın PSV Eindhoven karşısında aldığı sonuçlar Türk gruplarının Avrupa’nın gerisinde olduğunu gösterdi. Açıkçası ben Beşiktaş’tan fazlaca bir şey beklemiyorum. Harika Lig’in pek kalitesiz bir lig olduğunu düşünüyorum. Vasat bir oyun kalitesi mevcut. Artık eskisi üzere Avrupa’dan yıldız oyuncular Türkiye’ye gelmiyor.
MESUT ÖZİL VE BALOTELLİ TÜRKİYE’YE niye GELDİ?
-Mesut Özil ve Balotelli’nin gelişi sizi tatmin etmedi mi?
Bunlardan iş çıkmaz. Her ikisi de mesleklerinin sonunda geldi. Onların farklı bir motivasyonu var. Onların daha yeterli bir reytingi olsaydı Avrupa’da kalırlardı. Orada popülaritelerini kaybettikleri için Türkiye’ye geldiler. İsimleri için burada biraz oynayama uğraş ederler. Ancak isimler hiçbir vakit alanda oynamaz. Senin gerçek halin geçerlidir. Mesut Özil, birkaç maç oynadı, daha sonra da sakatlandı. Balotelli’nin disiplinsiz olduğunu herkes biliyor. Adana Demirspor’da Balotelli’yi motive edecek neyin olduğunu bilmiyorum? Bunlar daha evvel de Türkiye’de gördüğümüz günü kurtarmak ismine yapılmış medyatik transferler. Onlardan futbol ismine bir beklentim yok.
“37’LİK ATİBA EN GÜZELİYSE BUNDA SORUN VAR”
-Beşiktaş’a hangi mevkilere destek lazım?
Buna en âlâ Beşiktaş’ın teknik heyeti bilir. Rosier imzaladı, Ghezzal imzaladı. Bunlar yeterli hoş de kâfi değil. Her mevkiye güzel bir alternatifiniz olmalı. Şayet Şampiyonlar Ligi’nde oynamak istiyorsanız iki tane kaliteli sağ bekiniz olmalı. Rotasyon yapacak bir takıma sahip olmalısınız. İki kulvarda çaba etmek dertlidir. 3 günde maç yapmayı her oyuncu kaldıramaz. Atiba daha fazla oynayamaz. O ziyadesiyle düzgündü ve 37 yaşında. Bu ilerlemiş yaşına karşın hâlâ ekibin en düzgün oyuncusu Atiba ise Beşiktaş için pek bir iç açıcı durum değil.
“VİDA DENEYİMİYLE OYNUYOR”
-Beşiktaş’lı Domagaj Vida için yorumunuzu merak ediyorum.
Benim hoşuma giden bir stoper değil. Şöyle ki; ağır bir oyuncu. Tekniği yetersiz. Hava ve yan toplarında gerektiği kadar tesirli değil. Düellolarda yani ikili çabalarda topu alamıyor. Öteki beklere kâfi dayanağı vermiyor. Vida deneyimiyle oynuyor. Konum almasını uygun biliyor.
“SÜPER LİG’DE ADAM ÜZERE STOPER YOK”
-Süper Lig’de beğendiğiniz en güzel tandem kimler?
Bana göre özel diyebileceğim bir stoper yok. Beşiktaş dahil Galatasaray ve Fenerbahçe’nin de tandemlerini beğenmiyorum. Galatasaray’ın stoperleri pek yavaş. Fenerbahçe’nin Macar stoperi Szalai nasıl oynamasını gerektiğini uygun biliyor ama ikili gayretlerde yetersiz. Fizik olarak kuvvetli değil. Şu anda model açısından İngiltere Ulusal Ekibi’nin stoperlerini söyleyebilirim.
“VİDA DENEYİMİYLE OYNUYOR”
-Beşiktaş’lı Domagaj Vida için yorumunuzu merak ediyorum.
Benim hoşuma giden bir stoper değil. Şöyle ki; ağır bir oyuncu. Tekniği yetersiz. Hava ve yan toplarında gerektiği kadar tesirli değil. Düellolarda yani ikili uğraşlarda topu alamıyor. Başka beklere kâfi dayanağı vermiyor. Vida deneyimiyle oynuyor. Durum almasını yeterli biliyor.
“UCHE-HÖGH GİBİSİ GELMEDİ”
-Türkiye’de oynayan en uygun tandem kimdi?
Benim dönemimde Fenerbahçeli Uche ve Högh en uygunuydu. Birbiriyle fazlaca uyumlulardı. Parreira periyodunda ligin en az gol yiyen grubu Fenerbahçe’ydi. Bunda da Uche-Högh ikilisinin hissesi büyüktü. Popescu-Bülent Korkmaz tandemi ile Galatasaray UEFA Kupası’nı kazandı. Popescu ferdi manada en uygunuydu. Lakin klasik bir stoper değildi. Ön liberoydu. Beşiktaş’ta Ronaldo-Zago ikilisi de yeterliydi. Ronaldo’nun eski model bir oyun üslubu vardı. Benim bu saydıklarımızın içinde farklı bir tarzım vardı. Hem geride birebir vakitte ileride oynamayı severdim. Bu isimler içinde hava toplarında en tesirli bendim diyebilirim.
“GALATASARAY DERBİSİNDE DÜZGÜN OYNAMIŞTIM”
-Kariyerinizde unutamadığınız yahut yeterli oynadığınız maçlar hangisi?
Beşiktaş ile Avrupa’da oynadığımız Levski Sofya ve Lokomotif Moskova maçlarında aldığımız galibiyetler manalıydı. Galatasaray’a karşı kendi kalemize gol yediğimiz ve 1-1 birliktee kaldığımız derbide de düzgün oynamıştım. Ama bahtsız bir maçtı. bir daha İstanbulspor’da Lyon’a karşı da uygun bir maç çıkarmıştım.
“KADERİMİZDE O GOLÜ YEMEK VARMIŞ”
-Madem kelam 1999-2000 döneminde oynanan o tarihi Beşiktaş-Galatasaray derbisinden kelam açıldı. Sizden o maçta kaleci Fevzi Tuncay’a verdiğiniz ve gol olan geri pasın ilgili sorum olacak. Artık geriye dönüp baktığınızda o durumda kendinizi mi yoksa Fevzi’yi mi kusurlu buluyorsunuz?
Ben yalnızca bizim kısmetimde bu varmış diyorum. Artık tahlil yaparsak; illa o konumda geri pas verilir mi? O tartışılır. Şu an bakıyoruz herkes geri pas veriyor. Bence kaleciler bu biçimde konumlara hazır olması lazım. Bana nazaran Fevzi o konumda gerektiği üzere hazır değildi. Top da şansız bir biçimde sekmişti. O da var. Baktığınızda bir kazaydı. Fevzi de ben de o maçta düzgün oynamıştık. Anlık bir kusur oldu. Kimileri niye kaleye geri pas verdin diyorlar? Tamam, bunun kusur olduğunu kabul ediyorum.
“BENİM GERİ PASIM yıllarCE UNUTULMADI”
-Topu Fevzi’ye vermek yere öbür bir yere atamaz mıydınız?
O anda topu daha müsait bir yere atamazdım. Zira Hakan Şükür, solumu kapatmıştı. Öteki tarafa topu atamazdım. Beni eleştirenler o konumu ayrıntılı incelesin. Benim açımdan o anda en doğrusunu yaptım. Geri pastan gol olmasını ise bahta bağlıyorum. örneğin Beşiktaş’ta çabucak sonrasında buna misal biroldukca konum yaşandı. Dusko Tosic kaç tane yanılgılı geri pas verdi? En son Muslera, PSV maçında buna emsal yanılgılı bir gol yedi. Bu tahminen bir iki sene konuşulur lakin benimki yıllarce unutulmadı. O değişik. (Gülüyor)
“FEVZİ’NİN KUSURLARI SÜRÜNCE KISSA BİTMEDİ”
-Peki maç bitiminde yahut sonrasındasında Fevzi ile bu konum hakkında konuştunuz mu?
Hayır, hiç konuşmadım. İkimiz ismine üzücü bir hadise olduğu için yine olayı kaşımak istemedim. Dönem devam etti. aslına bakarsanız daha sonra Beşiktaş ile yollarımız ayrıldı. Ancak Fevzi’ye karşı negatif bir tavrım olmadı. O da o denli. O mevzu orda kapandı. Aslında Fevzi’nin o maçtan daha sonra yaptığı birtakım yanlışlar bu öykünün sürmesine sebep oldu. Şayet Fevzi, düzgün maçlar çıkarıp şampiyonluk yaşasaydı Galatasaray maçı unutulurdu. Ancak kusurlu maçlar oynadıkça gözler daima Fevzi’nin üzerindeydi. Ondan dolayı ben de olumsuz etkilendim. O gol bana yapıştı kaldı.
“BEŞİKTAŞ’I MAHKEMEYE VERDİM, KAHROLDUM”
-En büyük hayal kırıklığınız nedir?
Beşiktaş…sebebi de şu: Hastalandığım devir yeterli tedavi görmedim. Kendimi bir biçimde hastalıktan kurtardım. Beşiktaş mukavelemi uzatmadı. Bana para cezası verdiler. Ben de kulübü mahkemeye vermek zorunda kaldım. Bunun için fazlaca üzüldüm. En son altyapı sorumlusu olarak çalıştım. Hiç haber vermeden işime son verdiler. Yalnızca, ‘Yarın Halkla Bağlar Bölümü’ne git’ dediler. Ofise gittiğimde işime son verildiği söylendi. Beşiktaşlı yöneticiler bu düzeyde olmamalı. Bu stil davranışlar Beşiktaş üzere büyük bir kulübe yakışmıyor.
“TÜRKİYE’DE GERÇEKLER KONUŞULMUYOR”
-Genel olarak Türk futbolunun gidişatının nasıl buluyorsunuz?
Türkiye istatistiklerde en yaşlı ve en az koşan oyunculara sahip ülkelerin başında geliyor. İşte bu gerçekler Türkiye’de lisana getirilmiyor. Yalnızca gündem değiştirmek için birtakım şeyler yapılıyor. Şu geliyor bu gelecek üzere anlamsız bir gündem oluşturuluyor. Her spor programında birebir şeyler konuşuluyor. İnsanları futboldan soğutuyorlar.
“ANTRENÖRLER MAAŞ BİLE ALAMIYOR”
-Son olarak gelecekle ilgili planlarınızı sormak istiyorum?
Pandemiden dolayı bir plan yapmak sıkıntı. Biroldukça kulüp beni altyapı sorumlusu olarak görmeye başladı. A Grup hocası olarak yol vermiyorlar. Ayrıyeten pandemiden dolayı alt yapılar çalışamadı. Bu gençler için büyük darbe oldu. Kulüpler altyapı antrenörlerine de maaş bile veremiyor. Herkes diyor ya altyapıya kıymet veriyoruz. Palavra. Aşağıda hiç bir şeyin olduğu yok. Bizim çalışma motivasyonumuz da azaldı. Biraz daha bekleyip bakılırsaceğim. Natürel ki hocalık fırsatı yakalarsam devam etmek istiyorum. Hayatta futbolun haricinde farklı yollar da var. Futbolun haricinde kalmak benim için felaket değil. Lakin Türk futboluna katkı sağlayacak kapasiteye sahip olduğumu da söyleyebilirim.
“İNGİLTERE’DEN DİPLOMAYI YORUMCULUK YAPMAK İÇİN ALMADIM”
-Ekranlarda spor yorumculuğu yapmayı ister miydiniz?
Ona pek sıcak bakmıyorum. Futbolcuyken daha buna karar vermiştim. bu biçimde kendini yorumcu sananlara kızardım. Doğal her insanın kendi doğrusu var. Ama boş konuşan epey. Ben daha fazla alanda olmak istiyorum. Sonuçta 2007’de İngiltere’ye yorumculuk yapmak için değil antrenörlük eğitimi almak için gittim. A lisansım var. Fakat yıllar geçmesine karşın hâlâ A lisanstayım. Zira bana pro-lisans almamı sağlayacak puan artırıcı hiç bir nazaranv vermediler.
HALİLAGİC İLE BİR SÖZ BİR KARŞILIK
Futbol: ömrüm
Aile: Evlenmedim hâlâ (Gülüyor)
Arkadaş: Eksikliğini hissediyorum
Çarşı: Hürmet duyduğum
Derbi: En büyük motivasyon
Hagi: Gelmiş geçmiş en uygun yabancı
Para: Gereksinimlerden bir tanesi
Novi Pazar: Hoş anılar, memleketim
İstanbul: Yaşama zevki