BenMelek
New member
Yüksek Fonksiyonlu Otizm klinik pratikte daha epey, Otizmi olup gerek zeka gerek toplumsal ahenk açısından düzgün durumda olan bireyler için kullanılmaktadır.
Asperger Sendromu is tıp Literatürüne 1944 yılında Viyanalı bir çocuk hekimi olan Hans Asperger tarafınca aktarıldı. çabucak sonrasında tanılama sistemine dahil olan bu bozukluk; toplumsal ve duygusal gelişmede nitelik bakımından yetersizliklere, kısıtlı ilgi alanlarına sahip olan ve bu niçinlerle günlük hayatlarını yaşıtları üzere sürdürmekte zorlanan çocukları tanımlamaktaydı. Asperger Sendromu olan çocukların genelinde lisan gelişimi olağan, olağana yakın ve bir daha genel olarak zeka seviyeleri uygun durumdaydı.
Peki Yüksek Fonksiyonlu Otizm ile Asperger içinde ne üzere farklılıklar bulunmaktadır?
Asperger Sendromu olan bireylerin başka otizmli çocuklara göre;
Arkadaşlık münasebeti kurmaya daha istekli oldukları fakat bunu “tuhaf” bir halde gerçekleştirmeye çalıştıkları,
Daha gelişmiş ve geniş ilgi alanlarına sahip oldukları,
Genellikle konuşma geriliklerinin olmadığı ancak daha epey kendi ilgi alanları doğrultusunda uzun konuşmayı tercih ettikleri,
Bilişsel (zeka) açısından daha yeterli durumda oldukları,
“Farklı olduklarının” öbür otizmli çocuklara göre daha geç yaşlarda fark edildiği,
Büyüdüklerinde bağımsız hayat sürdürebilme oranlarının daha yüksek olduğu
söylenebilir.
Aspergerli bireylerin iş ömürlerinde daha titiz, kuralcı ,ciddi davranmaları, sistematik düşünme marifetlerinin daha yeterli olması ve hoşlandıkları alanlarda âlâ odaklanabilmeleri avantajlı özellikler içinde sayılabilir. Yapılan işe bakılırsa katı ve kuralcı olmak dezavantaj da oluşturabilir. Öteki taraftan beşerler ortası bağlantılarda başkalarını de birebir kurallara uymaya zorladıklarında ya da sıradan toplumsal kurallara uy(a) madıklarında kuvvetlik yaşayabilirler.
Aralarındaki benzerlik ve farklılıkları bir kenara bırakacak olursak; teşhisin ne olduğuna odaklanmaktan fazlaca çocukların kuvvetlik yaşadığı ya da daha kâfi olduğu alanları değerlendirip onları desteklemek hayli daha kıymetlidir.
Asperger Sendromu is tıp Literatürüne 1944 yılında Viyanalı bir çocuk hekimi olan Hans Asperger tarafınca aktarıldı. çabucak sonrasında tanılama sistemine dahil olan bu bozukluk; toplumsal ve duygusal gelişmede nitelik bakımından yetersizliklere, kısıtlı ilgi alanlarına sahip olan ve bu niçinlerle günlük hayatlarını yaşıtları üzere sürdürmekte zorlanan çocukları tanımlamaktaydı. Asperger Sendromu olan çocukların genelinde lisan gelişimi olağan, olağana yakın ve bir daha genel olarak zeka seviyeleri uygun durumdaydı.
Peki Yüksek Fonksiyonlu Otizm ile Asperger içinde ne üzere farklılıklar bulunmaktadır?
Asperger Sendromu olan bireylerin başka otizmli çocuklara göre;
Arkadaşlık münasebeti kurmaya daha istekli oldukları fakat bunu “tuhaf” bir halde gerçekleştirmeye çalıştıkları,
Daha gelişmiş ve geniş ilgi alanlarına sahip oldukları,
Genellikle konuşma geriliklerinin olmadığı ancak daha epey kendi ilgi alanları doğrultusunda uzun konuşmayı tercih ettikleri,
Bilişsel (zeka) açısından daha yeterli durumda oldukları,
“Farklı olduklarının” öbür otizmli çocuklara göre daha geç yaşlarda fark edildiği,
Büyüdüklerinde bağımsız hayat sürdürebilme oranlarının daha yüksek olduğu
söylenebilir.
Aspergerli bireylerin iş ömürlerinde daha titiz, kuralcı ,ciddi davranmaları, sistematik düşünme marifetlerinin daha yeterli olması ve hoşlandıkları alanlarda âlâ odaklanabilmeleri avantajlı özellikler içinde sayılabilir. Yapılan işe bakılırsa katı ve kuralcı olmak dezavantaj da oluşturabilir. Öteki taraftan beşerler ortası bağlantılarda başkalarını de birebir kurallara uymaya zorladıklarında ya da sıradan toplumsal kurallara uy(a) madıklarında kuvvetlik yaşayabilirler.
Aralarındaki benzerlik ve farklılıkları bir kenara bırakacak olursak; teşhisin ne olduğuna odaklanmaktan fazlaca çocukların kuvvetlik yaşadığı ya da daha kâfi olduğu alanları değerlendirip onları desteklemek hayli daha kıymetlidir.