Sezai55
New member
İşgal altındaki Torino Üniversitesi öğrencilerinin cihatçı bir imam tarafından nutuk çektiği görüntüler şok edici. Ancak bundan bahsetmeden önce 45 yıl öncesine gitmek istiyorum.
1979'da Autonomia Operaia'nın bir grup Romalı militanı Ortona, Abruzzo'da bir minibüste füze veya benzeri bir şey taşırken durduruldu, Filistin Halk Kurtuluş Cephesi'nin sahip olduğu teknik ayrıntılarla zaman kaybetmenin bir anlamı yok. . Bu olay çok fazla gürültüye neden oldu, çünkü o sırada seçilmiş bazı eyalet ve hükümet yetkilileri dışında hiç kimse Moro ödülünün varlığından haberdar değildi. Özünde, Moro ödülü bu görüş alışverişine dayanan gizli ve gayri resmi bir anlaşmaydı: Filistinli gruplar, İtalyan topraklarına saldırı düzenlemeyeceklerinin garantisi karşılığında, İtalyan topraklarını operasyonları için lojistik arka plan olarak kullanma konusunda yeşil ışık yaktı. . Post-faşist sağ, Ortona olayını uzun süre süsledi ve onu 1980'de Bolonya istasyonunda yaşanan katliamın kötü şöhretli ve gülünç Filistin izinin kökenine yerleştirmeye boşuna çalıştı. Ancak bugün konuşacağımız konu bu değil. Yedi yıl daha geriye gidin.
Torino'da Politeknik'te İslami namaz iptal edildi. İmam Baya: “Anayasaya aykırı”
1972'de – Moro ödülü henüz uygulamaya konmadı – Oriana Fallaci Röportaj yapmak için Ürdün Amman'a gidiyor George HabaşHalk Cephesi'nin başı. Gergin bir röportaj, bir yakın dövüş. Fallaci, Habash'ın siyasi yöntemlerine duyduğu tiksintiyi gizlemiyor; o da onu memnun etmek ya da fikrini değiştirmek için hiçbir şey yapmıyor. Fallaci, Filistin liderini terörizmi kullanması ve sivillere de saldırmayı planlarkenki vicdansızlığı nedeniyle eleştiriyor. Uçak kaçırma, uçaklara ve havalimanlarına saldırılar yapmaktan dolayı onu suçluyor. Habaş şöyle diyor: “Eğer İtalya, Araplara saldırmak için bir üsse, Arapların da İtalya'yı Yahudilere saldırmak için üs olarak kullanmaya her türlü hakkı vardır.” Fallaci soruyor: “Dr. Habash, terörizmin, bir yaşlılar evini ateşe vermenin, bir hastanenin oksijen rezervlerini yok etmenin, bir uçağı düşürmenin ya da bir süpermarketi yok etmenin kahramanlık nedir?” Habaş'ın yanıtı şu: “Gerilla savaşı, belirli bir tür gerilla savaşı. Peki gerilla savaşı yüzde yüz başarı sağlayan bir hedefin seçimi değilse nedir?”. Fallaci, Avrupa'da özgürlük için savaşanların çocukları ve savunmasız insanları öldürmediği konusunda Habaş'la tartışıyor. Fallaci, Habaş'ın tepkisini şöyle anlatıyor: “Öfkelenerek tepki vermedi. Aslında yanıldığımı kanıtlamak için bana teorisini açıkladı.”
İmam İbrahim Baya: “Namaz kılmak isteyen çocuklar vardı, işgalcilerden izin istedik”
1980'lere kadar İtalyan solunun önemli bir kısmı ile Filistinli gruplar arasındaki yakınlık ortak bir ideolojik vizyonla pekişiyordu. Habaş o röportajda şunları destekledi: “Mücadelemizin amacı yalnızca Filistin'e bir kimlik kazandırmak değil, aynı zamanda orada sosyalizmi kurmaktır.” FHKC adına füzeyi taşıyan özerk işçiler yalnızca Filistin davasının destekçileri değildi, aynı zamanda kendilerini Cephe'nin siyasi kardeşleri olarak görüyorlardı. En radikal İtalyan Filistin yanlısıların güdüsü kısaca şu şekilde ortaya çıkarılabilirdi: Filistin hareketlerini yalnızca topraklarını geri alma hakkına sahip olduklarını düşündüğümüz için değil, aynı zamanda o toprakları istedikleri için de destekliyoruz. burada istediğimiz şeyin aynısını yapmak. Devrim. Komünizm. Hatta bugün Pal yanlısı öğrencilerin sokaklarında yankılanan “Özgür Filistin!” çığlığının bir zamanlar ikinci bir mısrası vardı: “Kızıl Filistin!”, artık tarihten silindi. Tarih siler. Tarih her şeyi değiştirir ve biz de değişiriz.
Torino'ya geri dönelim. İşgal altındaki üniversite sınıfında çömelmiş öğrenciler imamın cihadı yüceltmesini dinliyor. Kuran cihadı değil, dini saflığa yönelik ahlaki gerilim. Kesinlikle cihat kutsal savaşı, kafirlerin fiziksel olarak yok edilmesi. Bir sinek uçmaz. Cihatçı imamın sözlerini -neyse ki sadece sembolik olarak- büyülenmiş bir şekilde dinleyen Torino Üniversitesi öğrencilerinin Moro övgüsü, Habaş ve Ortona'daki füzeler hakkında ne kadar bilgi sahibi olduğunu bilmiyorum. Bilmeniz şart değil, onsuz da iyi yaşayabilirsiniz. Bununla birlikte, birkaç on yılda ve birkaç İntifada'da olup bitenlere dair kanıtlarla karşılaştığımda bunu merak ediyordum: Bir zamanlar Filistin yanlısı dayanışmanın siyasi nedeni hedeflerin ortaklığıyken, bugün bu, Filistin yanlısı dayanışmanın benimsenmesidir. başkalarının hedefleri. Dün ideolojik bağ galip geldi, bugün ise suçluluk duygusu, sözde ayrıcalıkların kefareti. Önceden daha iyi, şimdi daha kötüydü demiyorum, tam tersi. Elbette, önceden politik bir mantık vardı, şimdi ise mistik bir mantık: Kız ve oğlan çocukları, kendilerini potansiyel olarak gelecekte kurban olabilecekleri bir kutsal savaşa katan dindar bir adamın dudaklarında asılı duruyor. Bu yine de Batılı beyaz ayrıcalıkların kefaretini ödemenin mükemmel bir yolu olurdu. Muhtemelen düşündüklerine rağmen aynı hedefi paylaşmayan birinin sözlerini içen gençler, o kişi onlara din dersi veriyor. Onların isteği üzerine onlara boyun eğdiriyor. Teslim. Tıpkı Mekke'ye doğru dua etmek için eğilen Amerikalı öğrencilerin şok edici görüntüleri gibi (İşgal altındaki İtalyan üniversitelerinde bir rahibin nasıl karşılanacağına dair kolay tartışmayı kullanmayacağım, bu biraz iğrenç, her ne kadar tüm iğrenç şeyler gibi bunun da yadsınamaz bir etkisi olsa da). Teslim. Tuhaf, biraz gerici bir Fransız beyefendinin bu konuda bir roman yazmış olması, bunu dikkate almanın gerici olduğu anlamına gelmez (Fallaci-Habaş hakkında bir parantez: Röportajın yayınlanmasından sonra FHKC iletişim ofisi bunun bazı kısımlarına itiraz etti, Ancak Fallaci bunu kaydetmiş ve gazeteciyi “faşist” olarak damgalamıştı: “Bu kabalığa karşı yalnızca Dr. Habaş'ın anti-faşist olduğunu kanıtlamak için hiçbir şey yapmadığı ve halkının terörle çok iyi anlaştığı zamanları yanıtlıyorum. Naziler, ben Direniş'te faşizme karşı savaşan örgülü küçük bir kızdım”).
Hiç kimse Gazze'deki sivillerin kutsal savunmasını İsrail ordusunun misillemesinden cihada katılmayla değiştirecek kadar aptal olmamalıdır. O imamın ifadesinde de 7 Ekim iddiası var. Olası her 7 Ekim geçmişi, bugünü ve geleceği. Durumun böyle olduğunu inkar etmek, kanıtları inkar etmek anlamına gelir; her ne kadar artık bunu inkar etmeye çalışma zahmetine bile girmeyen daha fazla insan olsa da.
1979'da Autonomia Operaia'nın bir grup Romalı militanı Ortona, Abruzzo'da bir minibüste füze veya benzeri bir şey taşırken durduruldu, Filistin Halk Kurtuluş Cephesi'nin sahip olduğu teknik ayrıntılarla zaman kaybetmenin bir anlamı yok. . Bu olay çok fazla gürültüye neden oldu, çünkü o sırada seçilmiş bazı eyalet ve hükümet yetkilileri dışında hiç kimse Moro ödülünün varlığından haberdar değildi. Özünde, Moro ödülü bu görüş alışverişine dayanan gizli ve gayri resmi bir anlaşmaydı: Filistinli gruplar, İtalyan topraklarına saldırı düzenlemeyeceklerinin garantisi karşılığında, İtalyan topraklarını operasyonları için lojistik arka plan olarak kullanma konusunda yeşil ışık yaktı. . Post-faşist sağ, Ortona olayını uzun süre süsledi ve onu 1980'de Bolonya istasyonunda yaşanan katliamın kötü şöhretli ve gülünç Filistin izinin kökenine yerleştirmeye boşuna çalıştı. Ancak bugün konuşacağımız konu bu değil. Yedi yıl daha geriye gidin.
Torino'da Politeknik'te İslami namaz iptal edildi. İmam Baya: “Anayasaya aykırı”
1972'de – Moro ödülü henüz uygulamaya konmadı – Oriana Fallaci Röportaj yapmak için Ürdün Amman'a gidiyor George HabaşHalk Cephesi'nin başı. Gergin bir röportaj, bir yakın dövüş. Fallaci, Habash'ın siyasi yöntemlerine duyduğu tiksintiyi gizlemiyor; o da onu memnun etmek ya da fikrini değiştirmek için hiçbir şey yapmıyor. Fallaci, Filistin liderini terörizmi kullanması ve sivillere de saldırmayı planlarkenki vicdansızlığı nedeniyle eleştiriyor. Uçak kaçırma, uçaklara ve havalimanlarına saldırılar yapmaktan dolayı onu suçluyor. Habaş şöyle diyor: “Eğer İtalya, Araplara saldırmak için bir üsse, Arapların da İtalya'yı Yahudilere saldırmak için üs olarak kullanmaya her türlü hakkı vardır.” Fallaci soruyor: “Dr. Habash, terörizmin, bir yaşlılar evini ateşe vermenin, bir hastanenin oksijen rezervlerini yok etmenin, bir uçağı düşürmenin ya da bir süpermarketi yok etmenin kahramanlık nedir?” Habaş'ın yanıtı şu: “Gerilla savaşı, belirli bir tür gerilla savaşı. Peki gerilla savaşı yüzde yüz başarı sağlayan bir hedefin seçimi değilse nedir?”. Fallaci, Avrupa'da özgürlük için savaşanların çocukları ve savunmasız insanları öldürmediği konusunda Habaş'la tartışıyor. Fallaci, Habaş'ın tepkisini şöyle anlatıyor: “Öfkelenerek tepki vermedi. Aslında yanıldığımı kanıtlamak için bana teorisini açıkladı.”
İmam İbrahim Baya: “Namaz kılmak isteyen çocuklar vardı, işgalcilerden izin istedik”
1980'lere kadar İtalyan solunun önemli bir kısmı ile Filistinli gruplar arasındaki yakınlık ortak bir ideolojik vizyonla pekişiyordu. Habaş o röportajda şunları destekledi: “Mücadelemizin amacı yalnızca Filistin'e bir kimlik kazandırmak değil, aynı zamanda orada sosyalizmi kurmaktır.” FHKC adına füzeyi taşıyan özerk işçiler yalnızca Filistin davasının destekçileri değildi, aynı zamanda kendilerini Cephe'nin siyasi kardeşleri olarak görüyorlardı. En radikal İtalyan Filistin yanlısıların güdüsü kısaca şu şekilde ortaya çıkarılabilirdi: Filistin hareketlerini yalnızca topraklarını geri alma hakkına sahip olduklarını düşündüğümüz için değil, aynı zamanda o toprakları istedikleri için de destekliyoruz. burada istediğimiz şeyin aynısını yapmak. Devrim. Komünizm. Hatta bugün Pal yanlısı öğrencilerin sokaklarında yankılanan “Özgür Filistin!” çığlığının bir zamanlar ikinci bir mısrası vardı: “Kızıl Filistin!”, artık tarihten silindi. Tarih siler. Tarih her şeyi değiştirir ve biz de değişiriz.
Torino'ya geri dönelim. İşgal altındaki üniversite sınıfında çömelmiş öğrenciler imamın cihadı yüceltmesini dinliyor. Kuran cihadı değil, dini saflığa yönelik ahlaki gerilim. Kesinlikle cihat kutsal savaşı, kafirlerin fiziksel olarak yok edilmesi. Bir sinek uçmaz. Cihatçı imamın sözlerini -neyse ki sadece sembolik olarak- büyülenmiş bir şekilde dinleyen Torino Üniversitesi öğrencilerinin Moro övgüsü, Habaş ve Ortona'daki füzeler hakkında ne kadar bilgi sahibi olduğunu bilmiyorum. Bilmeniz şart değil, onsuz da iyi yaşayabilirsiniz. Bununla birlikte, birkaç on yılda ve birkaç İntifada'da olup bitenlere dair kanıtlarla karşılaştığımda bunu merak ediyordum: Bir zamanlar Filistin yanlısı dayanışmanın siyasi nedeni hedeflerin ortaklığıyken, bugün bu, Filistin yanlısı dayanışmanın benimsenmesidir. başkalarının hedefleri. Dün ideolojik bağ galip geldi, bugün ise suçluluk duygusu, sözde ayrıcalıkların kefareti. Önceden daha iyi, şimdi daha kötüydü demiyorum, tam tersi. Elbette, önceden politik bir mantık vardı, şimdi ise mistik bir mantık: Kız ve oğlan çocukları, kendilerini potansiyel olarak gelecekte kurban olabilecekleri bir kutsal savaşa katan dindar bir adamın dudaklarında asılı duruyor. Bu yine de Batılı beyaz ayrıcalıkların kefaretini ödemenin mükemmel bir yolu olurdu. Muhtemelen düşündüklerine rağmen aynı hedefi paylaşmayan birinin sözlerini içen gençler, o kişi onlara din dersi veriyor. Onların isteği üzerine onlara boyun eğdiriyor. Teslim. Tıpkı Mekke'ye doğru dua etmek için eğilen Amerikalı öğrencilerin şok edici görüntüleri gibi (İşgal altındaki İtalyan üniversitelerinde bir rahibin nasıl karşılanacağına dair kolay tartışmayı kullanmayacağım, bu biraz iğrenç, her ne kadar tüm iğrenç şeyler gibi bunun da yadsınamaz bir etkisi olsa da). Teslim. Tuhaf, biraz gerici bir Fransız beyefendinin bu konuda bir roman yazmış olması, bunu dikkate almanın gerici olduğu anlamına gelmez (Fallaci-Habaş hakkında bir parantez: Röportajın yayınlanmasından sonra FHKC iletişim ofisi bunun bazı kısımlarına itiraz etti, Ancak Fallaci bunu kaydetmiş ve gazeteciyi “faşist” olarak damgalamıştı: “Bu kabalığa karşı yalnızca Dr. Habaş'ın anti-faşist olduğunu kanıtlamak için hiçbir şey yapmadığı ve halkının terörle çok iyi anlaştığı zamanları yanıtlıyorum. Naziler, ben Direniş'te faşizme karşı savaşan örgülü küçük bir kızdım”).
Hiç kimse Gazze'deki sivillerin kutsal savunmasını İsrail ordusunun misillemesinden cihada katılmayla değiştirecek kadar aptal olmamalıdır. O imamın ifadesinde de 7 Ekim iddiası var. Olası her 7 Ekim geçmişi, bugünü ve geleceği. Durumun böyle olduğunu inkar etmek, kanıtları inkar etmek anlamına gelir; her ne kadar artık bunu inkar etmeye çalışma zahmetine bile girmeyen daha fazla insan olsa da.