İzmirliEfe
New member
AHMET UYKAN- MASKESİZ SÖYLEŞİLER
Beşiktaş formasıyla 4 lig şampiyonluğu ve 4 Türkiye Kupası kazanan ‘Şifo’ lakaplı Mehmet Özdilek, siyah beyaz günlerinden Fenerbahçe ve Galatasaray’a, unutulmaz jübilesinden tarihe kara leke olarak geçen İsviçre müsabakasına kadar biroldukça sorumuza ‘maskesiz’ karşılıklar verdi.
“BENİ MAHALLEDE GEÇ KEŞFETTİLER”
-Futbola 16 yaşında başladınız. Bu gecikmenin niçini neydi?
Devir ve jenerasyonla alakalı bir durum. Bizim vaktimizde sokak futbolu vardı. Ben orada yetiştim. Alt yapı eğitimi almadım. Bu süreci sokakta geçirdim. Buna karşılık eğitimle aram epey güzeldi. Futbola daha fazla vakit ayırma bahtım yoktu. Mahalle ortası turnuvalarda oynarken Samsun amatör ekiplerinden Ladiksporlu hocalar (Ömer ve Ekrem hoca) beni beğendi. 17 yaşında hem kulüp kadrosunda birebir vakitte okul grubunda oynamaya başladım. Lise biterken 18 yaşında Kahramanmaraşspor’a transfer oldum.
“HENTBOL KALECİLİĞİ YAPTIM”
-Bir idolünüz var mıydı?
Açıkçası yoktu. Futbolun yanında başka spor branşlarında da yetenekliydim. Masa tenisi, basketbol ve hentbolde de uygundum. Hatta hentbolde kaleciydim.
“ANNEMİ DİNLEDİM, EN YETERLİSİ OLDUM”
-Kahramanmaraşspor’da kısa müddette yıldızınız parladı. Bunu nasıl başardınız?
Kahramanmaraş’ta saha ve yer kaideleri zordu. hem de 18 yaşındaki bir çocuğun ailesinden başka birinci kez bu biçimde bir gayrete girmesi kolay değildi. Ancak asla pes etmedim. Gayem doğrultusunda emin adımlarla yoluma devam ettim. Burada anneme vermiş olduğum bir kelam vardı. Liseyi bitirdikten daha sonra üniversite imtihanlarına girmiştim. Birincisini kazanmıştım ikincisinde bir tercih yapmam gerekiyordu. Ya sporu ya da üniversiteyi seçecektim. Ben spora daha yatkın olduğumu düşünsem bile yalnızca ailem üzülmesin diye üniversite imtihanlarına girdim ve yarım puanla kaybettim. Bu gelişme benim yol haritamı belirledi. Annem de, ‘Evet, sen futbolcu olmayı epeyce istiyorsun. Olacaksan en düzgünü ol. Yoksa hakkımı helal etme’ biçiminde latifede bulundu. Ama bu kelam ömrüme istikamet veren değerli etkenlerden biri oldu diyebilirim.
“BEN BU BEŞİKTAŞ’TA OYNARIM ARKADAŞ”
-Kahramanmaraşspor’un Harika Lig’e çıkmasında değerli rol oynadınız ve akabinde büyük kulüplerin gözdesi oldunuz. Transferde tercihinizi niye Beşiktaş’tan yana kullandınız?
Beşiktaş’a karşı sempatim vardı. Şöyle ki; o periyot Samsunspor Muhteşem Lig’deydi. Ben hafta sonu Kahramanmaraş’tan Samsun’a gelmiştim. Samsunspor-Beşiktaş maçı vardı. Samsun açısından kıymetli bir karşılaşmaydı. Kaybetmemesi gereken bir maçtı. 2-2 bitmişti. Beşiktaş’ta Metin-Ali-Feyyazlar yeni yeni isimlerini duyurmaya başlamıştı. Ben arkadaşlarımla birlikte Samsun’u destekleme manasında o maça gittim. Maçı izlerken yanımdaki okul arkadaşıma gayri ihtiyari olarak, ‘Ben bu Beşiktaş’ta oynarım’ dedim. 3 sene daha sonra da o ekibin bir ferdi oldum. Bu tercihimde kamuoyunda Beşiktaş’a karşı büyük sempatinin olması, tıpkı biçimde Süleyman (Seba) abi üzere topluma örnek olan pahalı bir liderin yer alması değerli rol oynadı. Yöneticilerden Celal Soydan vasıtasıyla Beşiktaş’a transferim gerçekleşti.
“FORMAYI ALANDA KAZANDIM”
-Beşiktaş’a da epey çabuk adapte oldunuz. Siyah beyazlı kulüpte sizi uygun karşıladılar diyebilir miyiz?
Beşiktaş, o devir transferleri daima bir alt ligden yaptı. Benim ismim İstanbul basınında hayli net bir biçimde lanse edilmişti. Bütün ekiplerin transfer listesinde birinci sıradaydım. Beşiktaş’a geldiğimde zorluk çekmedim. Zira şimdi tıpkı yaş aralığında oyunculardan heyeti bir takımdık. Yalnızca Ulvi (Güveneroğlu) abi ile Kadir (Akbulut) abi 5-6 yaş büyüktü. İstek (Çalımbay), Metin (Tekin), Ali (Gültiken), Feyyaz (Uçar), Zeki (Önatlı), Recep (Çetin)…Hep birbirimizle yaşıttık nerdeyse. Bu da benim adıma adaptasyonu kolaylaştırdı lakin realite alandaki performansınız. Saha ortasında kuvvetli şayet olmazsanız bu biçimde sizi ne kadar âlâ karşılasalar da büyük kadrolarda uzun müddet kalıcı olmak kolay değil.
“15 SENE BEŞİKTAŞ’TA OYNAMAK KOLAY DEĞİL”
– Biroldukça efsane futbolcunun tersine kulüp değiştirmek yerine yalnızca iki kadroda forma giyerek yeşil alanlara veda ettiniz. Bunun sırrı nedir?
Bizim devrimizde Amatör Lig, İkinci Lig ve Birinci (Süper) Lig vardı. Maraşspor İkinci Lig’e çıktığında onlarla yollarım kesişti. 4. senede benim de katkılarımla Muhteşem Lig’e çıktık. çabucak sonrasında Türkiye’nin en büyük kulüplerinden birine transfer oldum. Beşiktaş’taki serüven kolay değil tabi. 20 yaşında geliyorsunuz ve 35 yaşına kadar oynuyorsunuz. Büyük gruplarda rekabete açık olmak ve her sene saha performansınızı artırmak zorundasınız. Vakit zaman dalgalanma yaşasanız bile pes etmemelisiniz. Bir de bulunduğunuz ortamda memnunsanız epeyce fazla değişkenliği düşünmüyorsunuz. Bu süreçte ezeli rakiplerden önemli teklifler oldu. Ancak hiç bir vakit Beşiktaş’tan ayrılmayı düşünmedim. bu biçimde bir müddetçte yaşanmadı. Beşiktaş tarihinin en değerli 10-15 yılının ortasında en değerli oyuncu kümesinin ortasında yer aldım. Büyük başarılarımız oldu.
“BÖYLE JÜBİLE HERKESE NASİP OLMAZ”
-Türk futbolunun en görkemli jübilelerinden birini yaptınız. Hatta Feyyaz Uçar, ‘Şifo Mehmet’in jübilesinden daha sonra tekrar jübile yapılmamalı’ demişti. Bunun için ne yorumunuz nedir?
Türk futbol tarihinde değerli bir geceydi. Futbol ömründe emekliye ayrılan bir bireyin, son maçında o stadın 40 bin bireyle tam olarak dolması her futbolcunun hayalidir. Lakin bunun yanında sporla eğitimi yan yana getirme ismine ortaya koyulan efor değerliydi. Türkiye Eğitim Gönüllüleri Vakfı ile Beşiktaş’ın katkıları bir arada Milan üzere dev bir kulübün ve o periyot İtalya’da çalışan Fatih (Terim) Hoca’nın bu tertibe ortak olması manalıydı. Jübileden elde edilen tüm gelirin Türkiye Eğitim Gönüllüleri Vakfı’na yani ülkemizin geleceği olan çocuklara bağışlamak üzere bir tertibin ortasında oldum. Bunu da samimiyetle yaptım. Burada emeği geçen herkese senin vasıtanla bir kere daha teşekkür ediyorum. Gerçekten inanılmaz bir geceydi. Amatör ruhla yapılmış profesyonel bir jübilenin baş kahramanı olmak, taraftarla vedalaşırken statta yaşanan atmosfer tanım edilemezdi. Herkese nasip olmayan bir geceydi. yıllar geçmesine karşın 4 Ağustos 2001 gecesi her insanın hafızasında.
“ŞİFO, MEHMET’İN ÖNÜNE GEÇTİ”
-Size Şifo lakabını kim verdi?
Kahramanmaraş halkının bana layık gördüğü bir lakaptı.1986 Avrupa Şampiyonası’nda Belçika’da Enzo Scifo vardı. Maraş halkı, onun saha içi liderliğini , oyun zekasını, tekniğini benle bağdaştırırdı. Açıkçası lakap oluşturmak zordur, onu taşımak daha zordur. (Gülerek) Lakin Şifo lakabını toplum kabullendi. Hatta vakit zaman Mehmet’in önüne geçtiği süreçlerde fazlaca oldu.
-Bundan dolayı hoşnut musunuz?
Alışılmış….Ondan dolayı hiç bir vakit dert yaşamadım. kimi vakit tıkandığım noktalarda Şifo lakabı biroldukca sorunu çözdü diyebilirim. (Gülüyor)
“SCİFO’DAN DAHA İYİMİŞİM”
-Peki Enzo Scifo ile tanışma fırsatınız oldu mu?
Evet, oldu. Belçika ulusal maçında karşılıklı oynamıştık. ondan sonrasında da bir ortaya geldik. O 2000 yılında, ben 2001’de futbolu bıraktım. Scifo, 2000 yılının sonunda Anderlecht ile Antalya’ya kampa gelmişti. Biz de Beşiktaş ile Antalya’da kamptaydık. Ulusal medya bir tertip yaptı. Scifo ile beni yan yana getirdi. Basın toplantısı düzenledik. Hatta son soru hanginiz daha güzelsiniz halindeydi. Scifo, onare edici bir tabir kullandı. ‘Mehmet hala oynuyorsa benden daha yeterli oyuncu. Onun altını çizeyim’ dedi.
“SANTRAFORLARA TAŞ ÇIKARTTIM”
-Orta saha oynamanıza karşın bir santrafor kadar gol attınız. Sıkıntı oldu mu?
Valla santraforlardan fazla gol atmışımdır. (Gülüyor) Futbolun meyvesi gol olağan. Orta saha oyuncuları genelde oyunun her iki tarafında olmaya çalışır. Ben ofansif manada daha fazla zorlayan, forvet gerisi koşuları fazla deneyen bir oyuncuydum. Tahminen oyun içerisinde bunu 7-8 sefer yapıp bir sefer golle buluşurdum. Alt ligi de sayarsak 200’ün üzerinde golüm var. Ortalama her sene 15-16 gol bir orta saha oyuncusu için yüksek bir sayı. Golün her türlüsünü attım. Ayak içi, ayak dışı, sağ ayak, sol ayak, baş, röveşata birfazlaca gol var mesleğimde. Bunun istikrarlı bir oyun, iş ahlakı ve disiplini, yeterli çalışmanın karşılığı olduğunu düşünüyorum.
“MİLNE İLE BABA-OĞUL GİBİYDİK”
-Futbolculuk mesleğinizde olumlu ve olumsuz manada en çok etkilendiğiniz teknik adam hangisiydi?
Beşiktaş’a birinci geldiğim yıllar Gordon Milne’nin yaklaşımı, bakış açısı fazlaca olumluydu. Maraş’tan Türkiye’nin en büyük kulübüne geliyorsunuz, bocalayabilir misiniz? Evet, bocalayabilirsiniz. Oyunculuğunuzun yanında hocanızla ilgileriniz ve onun sizden ne istediğini bilmek işi biraz daha kolaylaştırıyor. O taraftan Gordon’un yeri beni epeyce başkadır. Onunla 6 sene çalıştım. Artık hoca-öğrencisi alakasından daha sonra baba-oğul üzere olduk. Hala ailece görüşürüz. Kendi ülkesinin pahalı isimleri ile çalıştım. Buna dünyanın en yeterli sol beklerinden Alman Brigel’den örnek verebilirim. Felkamp’ı,Toshack’ı Scala’yı sayabilirim. Türk olarak Rasim (Kara) hocayı sayabilirim. Bunların hepsinden bir şeyler almışımdır. Bunlardan aldıklarımı harmanlayıp şu anda teknik adam olarak öğrencilerime aktarmaya çalışıyorum.
“DAUM daha sonraDAN TAKTİĞİ UNUTTU”
-Christoph Daum’u saymadınız?
Evet… Daum da vardı. Daum, başkalarına nazaran daha taktikçiydi. Ancak o da vakit içerisinde Türkiye’ye alıştıkça buranın tertibiyle daha içli dışlı olmaya çalıştı.
“BEŞİKTAŞ’A HOCA OLMAK İSTERİM FAKAT…”
-Sizi ne vakit Beşiktaş’a teknik yönetici olarak bakılırsaceğiz?
Kısmet bu. Gerçek vakit, hakikat bireyler değerli hayat içerisinde. Beşiktaş’ın ortasından yetişen biri olarak kulübün rastgele ünitesinde bakılırsav almak epey büyük onurdur, gururdur. Bakacağız vakit neyi gösterecek?
-Hocalık için bugüne kadar teklif aldınız mı?
2005’ten beri teknik adamlık yapıyorum. Bu vakit zarfında dolaylı yollardan biroldukca şeyler oldu lakin resmiyet epey farklı bir şeydir. Beşiktaş’ta oynamış, emek vermiş, hizmet etmiş her arkadaşımın orada nazaranv yapması çok doğal. bir evvel biroldukça arkadaşım faal nazaranv aldı. Hepsi fazlaca başarılı oldu. Kulüplerin kurtuluşunda eski atletlerinin hizmetlerinin ne kadar ön planda olduğunu da Avrupa’dan da örnekleyebiliriz. Bu bizde daha geç oluşmaya başladı ancak eninde sonunda Beşiktaş’a hizmet etmiş insanların kulüpte faal nazaranv yapacağına inanıyorum. Biz de bakacağız. Hangi vakte geldiğine bakarak karar vereceğiz.
“FENERBAHÇE VE GALATASARAY’A GİTMEDİM”
-Günün birinde Fenerbahçe yahut Galatasaray’dan teknik yönetici olarak teklif alsanız kıymetlendirir misiniz?
Ben ömrümde hiç var iseyım üzerinde konuşmadım. Dediğim üzere futbolcuyken iki kulüpten de teklifler aldım. O günkü teklifleri de memnun olduğum yerden ayrılmak üzere bir niyetim yok diyerek kabul etmedim. Lakin gelen tekliflere de teşekkür etmiştim.
“SERGEN YALÇIN İLE GURUR DUYDUM”
-Eski kadro dostunuz Sergen Yalçın’ın Beşiktaş’taki performansını nasıl buluyorsunuz?
Çok başarılı buluyorum. Geçen dönem güç koşullara karşın düzgün bir teknik yöneticilik örneği, güzel bir Beşiktaşlılık duruşu gösterdi. Onunla gurur duyduk, keyifli olduk. Bu sene tabi beklenti biraz daha yükseğe çıktı. Transferlere bakıldığı vakit ligin en flaş ekiplerin başında Beşiktaş. Mevcut kadroyu koruyarak meslekli ve güzel oyuncular aldı. Bu harman gerçek olursa hem Türkiye’de tıpkı vakitte Şampiyonlar Ligi’nde muvaffakiyet gelir.
“HAYAL KURMADAN BÜYÜK MUVAFFAKİYETLER GELMEZ”
-Beşiktaş’tan Şampiyonlar Ligi için derece elde etme manasında bir beklentiniz var mı? Yarı final üzere…
Hayal kurmadan olmaz bu işler. Ben değil Sergen hocanın kendi ve Beşiktaş’ın geleceği için kesinlikle büyük amaçları vardır. Beşiktaş, her vakit ligde şampiyonluğu kovalayan grupların başında gelir. Avrupa arenasında başarılı olmak hayli farklı kategori. Bunu yapabilecek oyuncu takımı ve rotasyonun Beşiktaş’ta olduğunu düşünüyorum. Fakat şuna da katılmıyorum. Kuralar içerisinde en kolay küme burası. O denli bir kıymetlendirme futbolda yok. Futbolun realitesi alanda performansınız ve kadro beraberliğinizdir. Beşiktaş, bunu geçen sene epey düzgün yaptı. Döneme makus başlamasına karşın ikinci yarıda toparlandı ve şampiyon oldu. Bu sene daha oturmuş, daha kendini bilen, aldığı oyuncularla kalitesini artırmaya müsait bir Beşiktaş var. Ancak ulusal maç içinden daha sonra gerçekçi yorumu yapmak daha gerçek olur.
“PJANİC İÇİN NE DESEM ANLAMSIZ”
-Miralem Pjanic transferini nasıl değerlendiriyorsunuz? Beşiktaş’ın muhtaçlığı olan bir oyuncu muydu?
Bunun planlamasını yapmadığım için görüş bildirmem yersiz. Kesinlikle ki Pjanic ile ilgili sonucu hoca vermiştir. Hoca bu biçimde bir oyuncuya gereksinimimiz var dediyse doğrudur. Alınan oyunculara bakıldığı vakit eksik olan yerler dolduruldu. Tahminen bir stoper daha bulabilirler. Medyada onun eksikliği tabir ediliyor. Bu sene büyük badirelerden biri 8+3. Yani 3 Türk oyuncuyu oynatırken 8 yabancının kombinasyonunu gerçek yapmak lazım. Yapmazsanız bu problem yaratabilir.
“TÜRKİYE’DE HER ŞEY 3-4 MAÇA BAĞLI”
-Yeni nesilden beğendiğiniz teknik adam var mı?
Şöyle söyleyeyim; teknik adamla yorum yapabilmek için o süreci takip etmek lazım. Türkiye’de çabucak şu oluştu; 3 maç, 5 maç, 10 maç…Aaa fazlaca uygun teknik yönetici…Aaa epey makûs teknik yönetici. Yani dünyanın üst seviye antrenörlerine baktığınız vakit gelişim süreci ve daha olgun devirlerinin olduğunu; ortalarda epey dalgalanmaların, hayal kırıklıklarının yaşandığını gorebilirsiniz. ötürüsı ile bir insanın yeterli teknik yönetici olması için sabır göstermek ve hakikat ortamı yaratmak gerekiyor. Fakat bu bizde daha kolaylaştı. 2-3 maçta güzel yahut berbat teknik yönetici oluyorsunuz. Bu yaklaşımı hakikat bulmuyorum.
“YAŞ DEĞİL İŞİNE SAHİP ÇIKMAK ÖNEMLİ”
-Türk futbolunun üç büyük emektar hocası Fatih Terim, Mustafa Denizli ve Şenol Güneş’in hala bakılırsav yapmalarını nasıl karşılıyorsunuz? Bilhassa son devirde Şenol Güneş için eski formunda değil biçiminde görüş bildirenler var.
Ben bu telaffuzlara katılmıyorum. Üç hoca da Türk futbol tarihinin mihenk taşları. Yaptıkları hizmetler ortada. Bunları tarihten silme talihimiz yok. Daima derler ya; bu yaşlı oyuncu, bu genç oyuncu diye…Futbolda artık yaşlısı genci yok artık. Güzel futbolcu var, berbat futbolcu var. Ayrımı bu biçimde yapmak lazım. Artık bu üç hocayla ilgili yaşları niçiniyle yorumlar yapılıyor. Dünyada 65 yaş ve onun üstünde çalışan fazlaca hoca var. Onların deneyimlerinden yararlanmak değerli. 30 yaşında olsan sana fazlaca genç diye ekip vermiyorlar. 68 yahut 70 yaşına geldiniz mi de yaşlısın bırak diyorlar. Bunun ortası nedir bilmiyorum. İşini yanlışsız yapan ve işine sahip çıkan her insan kendini sağlıklı hissettiği sürece bu işi yapabilir. Sen de ona inanıyorsan onu savunacaksın.
“O OLAY HARİÇ KEŞKEM YOK”
-Pişmanlık duyduğunuz bir olay var mı?
Ulusal Ekip’te (İsviçre maçı daha sonrası) yaşadığım bir müddetç var. O olay mesleğimde kıymetli bir yer teşkil ediyor. Ancak onda da hiç keşke demedim. Yaşanması gerekiyormuş. Her yaşanmış da beşere bir deneyim katıyor. Onun haricinde ömrümde hayli da şunu yapsaydım bunu yapmasaydım dediğim bir şey olmadı. Zira istediğim düşündüğüm her şeyi yapmaya çalıştım.
“HANGİ GOLÜMÜ ANLATSAM BİLMEM Kİ”
-Unutamadığınız gol yahut maç hangisi?
Goller epeyce var. 135 gol olunca…1989-1990 döneminde Galatasaray’ı 4-3 yendiğimiz maçta son golle şampiyon olmamız değerliydi. bir daha Galatasaray ile 1-1 birliktee kalarak kupa kaldırdığımız maç manalıydı. Maribor’da Şampiyonlar Ligi ön eleme maçını 3-0 kazandık, birinci golü attım. Tarihimizde birinci kez Şampiyonlar Ligi’ne katıldık. Harika Lig’de Sakaryaspor’a attığım birinci gol de benim için değerlidir. Her golün kendine nazaran başka bir değeri, anısı ve öyküsü var.
“HAGİ, ALEX’TEN ÇOK DAHA KARİYERLİ”
-Son periyotta ‘Türkiye’de forma giymiş en güzel 10 numara kimdi?’ tartışması var. Bu mevzu hakkında sizin de tercihinizi merak ediyorum. Teknik yönetici gözüyle Hagi’yi mi yoksa Alex’i mi kadronuzda görmek isterdiniz?
İkisi de farklı meziyetlere sahip oyuncular. Kıymetli olan kurduğunuz kadroda Hagi’ye mi yoksa Alex’e mi gereksiniminiz var? Onu fazlaca âlâ etüt etmeniz lazım. O devirde Galatasaray, hayli dinamik ve fazlaca koşan Türk oyunculardan şurası bir kadroydu. Onun içine Hagi’yi koyduğunuzda Hagi farkındalık yarattı ve UEFA Kupası’nı kazanıldı. Mesleğine baktığınız vakit da Hagi, Alex’e bakılırsa bence hayli önde.
ULUSAL EKİP’TE niye AZ OYNADIM?
-Bir de A Ulusal Kadro’da performansa göre değil de oynadığı kadroya göre oyunculara forma verildiği tezleri günümüzde de devam ediyor. Hatta o kadar parlak mesleğinize karşın sizin yalnızca 31 kere ulusal formayı giymeniz hala tartışılıyor. Ulusal forma için kulüp lobisi kıymetli mi?
Ben bunlara inanmıyorum. Ulusal Kadro’da seçen ve seçilenlere hürmet duymak lazım. Zira elinizde geniş bir oyuncu havuzu var. Bu havuzdan istediğinizi takıma alabiliyorsunuz. Benim dönemimde bu kadar az ulusal olmamın niçini ise iki üç kuşakla bir arada oynayan bir oyuncuydum. Biz yılda 1 yahut 2 ulusal maç oynardık. bu biçimde ulusal sayınızın fazlaca fazla üste çıkma bahtınız yoktu. Genç ve ümit ekiplerinde oynamadığım için ulusal grup mesleğim direkt A Ulusal Kadro ile başladı. ötürüsıyla bu da bir handikap oldu.
MEHMET ÖZDİLEK İLE BİR SÖZ BİR YANIT
Futbol: Hayat
Aile: Her şey
Süleyman Seba: Büyük lider
Gol: Sevinç
Taraftar: şayet olmazsa olmaz
Çarşı: Her şeye karşı (Gülüyor)
Hakem: Pas geçelim
Şöhret: Taşınması güç bir his
Beşiktaş: Tarih
Samsun: Memleket
KİMLİK KARTI
İsmi Soyadı: Mehmet Özdilek
Doğum tarihi: 1 Nisan 1966 (55 yaşında)
Doğum yeri: Samsun,
Mevkii: Ofansif orta saha
Forma numarası : 10
Altyapı mesleği: 1981-1984 Samsun Ladik
Profesyonel mesleği: 1984-1988 Kahramanmaraşspor 107 maç (63 gol), 1988-2001 Beşiktaş 386 maç (131 gol). Toplam : 493 maç (194 gol)
Ulusal ekip mesleği: 31 kere A Ulusal
Teknik yöneticilik mesleği: 2004 Malatyaspor, 2005 Türkiye (yardımcı antrenör), 2008-2013 Antalyaspor, 2013-2014, Gençlerbirliği, 2014 Çaykur Rizespor, 2015 Kayseri Erciyesspor, 2015 Gençlerbirliği, 2017 Türkiye (yardımcı antrenör), 2017-2018 Konyaspor, 2018-2019 BB Erzurumspor, 2019-2020 Denizlispor, 2020 BB Erzurumspor.
Muvaffakiyetleri
Beşiktaş: 1989-1990, 1990-1991, 1991-1992 ve 1994-1995 dönemlerinde Muhteşem Lig şampiyonlukları. (4 kez)
1988-1989, 1989-1990, 1993-1994 ve 1997-1998 dönemlerinde Türkiye Kupası şampiyonlukları. (4 kez)
1989, 1992, 1994 ve 1998’de Muhteşem Kupa şampiyonlukları.(4 kez)
1997 Başbakanlık Kupası şampiyonluğu.
2000 Atatürk Kupası şampiyonluğu.
1988, 1989, 1990, 1993, 1996’da Türkiye Spor Muharrirleri Derneği Kupası şampiyonlukları. (5 kez)
Beşiktaş formasıyla 4 lig şampiyonluğu ve 4 Türkiye Kupası kazanan ‘Şifo’ lakaplı Mehmet Özdilek, siyah beyaz günlerinden Fenerbahçe ve Galatasaray’a, unutulmaz jübilesinden tarihe kara leke olarak geçen İsviçre müsabakasına kadar biroldukça sorumuza ‘maskesiz’ karşılıklar verdi.
“BENİ MAHALLEDE GEÇ KEŞFETTİLER”
-Futbola 16 yaşında başladınız. Bu gecikmenin niçini neydi?
Devir ve jenerasyonla alakalı bir durum. Bizim vaktimizde sokak futbolu vardı. Ben orada yetiştim. Alt yapı eğitimi almadım. Bu süreci sokakta geçirdim. Buna karşılık eğitimle aram epey güzeldi. Futbola daha fazla vakit ayırma bahtım yoktu. Mahalle ortası turnuvalarda oynarken Samsun amatör ekiplerinden Ladiksporlu hocalar (Ömer ve Ekrem hoca) beni beğendi. 17 yaşında hem kulüp kadrosunda birebir vakitte okul grubunda oynamaya başladım. Lise biterken 18 yaşında Kahramanmaraşspor’a transfer oldum.
“HENTBOL KALECİLİĞİ YAPTIM”
-Bir idolünüz var mıydı?
Açıkçası yoktu. Futbolun yanında başka spor branşlarında da yetenekliydim. Masa tenisi, basketbol ve hentbolde de uygundum. Hatta hentbolde kaleciydim.
“ANNEMİ DİNLEDİM, EN YETERLİSİ OLDUM”
-Kahramanmaraşspor’da kısa müddette yıldızınız parladı. Bunu nasıl başardınız?
Kahramanmaraş’ta saha ve yer kaideleri zordu. hem de 18 yaşındaki bir çocuğun ailesinden başka birinci kez bu biçimde bir gayrete girmesi kolay değildi. Ancak asla pes etmedim. Gayem doğrultusunda emin adımlarla yoluma devam ettim. Burada anneme vermiş olduğum bir kelam vardı. Liseyi bitirdikten daha sonra üniversite imtihanlarına girmiştim. Birincisini kazanmıştım ikincisinde bir tercih yapmam gerekiyordu. Ya sporu ya da üniversiteyi seçecektim. Ben spora daha yatkın olduğumu düşünsem bile yalnızca ailem üzülmesin diye üniversite imtihanlarına girdim ve yarım puanla kaybettim. Bu gelişme benim yol haritamı belirledi. Annem de, ‘Evet, sen futbolcu olmayı epeyce istiyorsun. Olacaksan en düzgünü ol. Yoksa hakkımı helal etme’ biçiminde latifede bulundu. Ama bu kelam ömrüme istikamet veren değerli etkenlerden biri oldu diyebilirim.
“BEN BU BEŞİKTAŞ’TA OYNARIM ARKADAŞ”
-Kahramanmaraşspor’un Harika Lig’e çıkmasında değerli rol oynadınız ve akabinde büyük kulüplerin gözdesi oldunuz. Transferde tercihinizi niye Beşiktaş’tan yana kullandınız?
Beşiktaş’a karşı sempatim vardı. Şöyle ki; o periyot Samsunspor Muhteşem Lig’deydi. Ben hafta sonu Kahramanmaraş’tan Samsun’a gelmiştim. Samsunspor-Beşiktaş maçı vardı. Samsun açısından kıymetli bir karşılaşmaydı. Kaybetmemesi gereken bir maçtı. 2-2 bitmişti. Beşiktaş’ta Metin-Ali-Feyyazlar yeni yeni isimlerini duyurmaya başlamıştı. Ben arkadaşlarımla birlikte Samsun’u destekleme manasında o maça gittim. Maçı izlerken yanımdaki okul arkadaşıma gayri ihtiyari olarak, ‘Ben bu Beşiktaş’ta oynarım’ dedim. 3 sene daha sonra da o ekibin bir ferdi oldum. Bu tercihimde kamuoyunda Beşiktaş’a karşı büyük sempatinin olması, tıpkı biçimde Süleyman (Seba) abi üzere topluma örnek olan pahalı bir liderin yer alması değerli rol oynadı. Yöneticilerden Celal Soydan vasıtasıyla Beşiktaş’a transferim gerçekleşti.
“FORMAYI ALANDA KAZANDIM”
-Beşiktaş’a da epey çabuk adapte oldunuz. Siyah beyazlı kulüpte sizi uygun karşıladılar diyebilir miyiz?
Beşiktaş, o devir transferleri daima bir alt ligden yaptı. Benim ismim İstanbul basınında hayli net bir biçimde lanse edilmişti. Bütün ekiplerin transfer listesinde birinci sıradaydım. Beşiktaş’a geldiğimde zorluk çekmedim. Zira şimdi tıpkı yaş aralığında oyunculardan heyeti bir takımdık. Yalnızca Ulvi (Güveneroğlu) abi ile Kadir (Akbulut) abi 5-6 yaş büyüktü. İstek (Çalımbay), Metin (Tekin), Ali (Gültiken), Feyyaz (Uçar), Zeki (Önatlı), Recep (Çetin)…Hep birbirimizle yaşıttık nerdeyse. Bu da benim adıma adaptasyonu kolaylaştırdı lakin realite alandaki performansınız. Saha ortasında kuvvetli şayet olmazsanız bu biçimde sizi ne kadar âlâ karşılasalar da büyük kadrolarda uzun müddet kalıcı olmak kolay değil.
“15 SENE BEŞİKTAŞ’TA OYNAMAK KOLAY DEĞİL”
– Biroldukça efsane futbolcunun tersine kulüp değiştirmek yerine yalnızca iki kadroda forma giyerek yeşil alanlara veda ettiniz. Bunun sırrı nedir?
Bizim devrimizde Amatör Lig, İkinci Lig ve Birinci (Süper) Lig vardı. Maraşspor İkinci Lig’e çıktığında onlarla yollarım kesişti. 4. senede benim de katkılarımla Muhteşem Lig’e çıktık. çabucak sonrasında Türkiye’nin en büyük kulüplerinden birine transfer oldum. Beşiktaş’taki serüven kolay değil tabi. 20 yaşında geliyorsunuz ve 35 yaşına kadar oynuyorsunuz. Büyük gruplarda rekabete açık olmak ve her sene saha performansınızı artırmak zorundasınız. Vakit zaman dalgalanma yaşasanız bile pes etmemelisiniz. Bir de bulunduğunuz ortamda memnunsanız epeyce fazla değişkenliği düşünmüyorsunuz. Bu süreçte ezeli rakiplerden önemli teklifler oldu. Ancak hiç bir vakit Beşiktaş’tan ayrılmayı düşünmedim. bu biçimde bir müddetçte yaşanmadı. Beşiktaş tarihinin en değerli 10-15 yılının ortasında en değerli oyuncu kümesinin ortasında yer aldım. Büyük başarılarımız oldu.
“BÖYLE JÜBİLE HERKESE NASİP OLMAZ”
-Türk futbolunun en görkemli jübilelerinden birini yaptınız. Hatta Feyyaz Uçar, ‘Şifo Mehmet’in jübilesinden daha sonra tekrar jübile yapılmamalı’ demişti. Bunun için ne yorumunuz nedir?
Türk futbol tarihinde değerli bir geceydi. Futbol ömründe emekliye ayrılan bir bireyin, son maçında o stadın 40 bin bireyle tam olarak dolması her futbolcunun hayalidir. Lakin bunun yanında sporla eğitimi yan yana getirme ismine ortaya koyulan efor değerliydi. Türkiye Eğitim Gönüllüleri Vakfı ile Beşiktaş’ın katkıları bir arada Milan üzere dev bir kulübün ve o periyot İtalya’da çalışan Fatih (Terim) Hoca’nın bu tertibe ortak olması manalıydı. Jübileden elde edilen tüm gelirin Türkiye Eğitim Gönüllüleri Vakfı’na yani ülkemizin geleceği olan çocuklara bağışlamak üzere bir tertibin ortasında oldum. Bunu da samimiyetle yaptım. Burada emeği geçen herkese senin vasıtanla bir kere daha teşekkür ediyorum. Gerçekten inanılmaz bir geceydi. Amatör ruhla yapılmış profesyonel bir jübilenin baş kahramanı olmak, taraftarla vedalaşırken statta yaşanan atmosfer tanım edilemezdi. Herkese nasip olmayan bir geceydi. yıllar geçmesine karşın 4 Ağustos 2001 gecesi her insanın hafızasında.
“ŞİFO, MEHMET’İN ÖNÜNE GEÇTİ”
-Size Şifo lakabını kim verdi?
Kahramanmaraş halkının bana layık gördüğü bir lakaptı.1986 Avrupa Şampiyonası’nda Belçika’da Enzo Scifo vardı. Maraş halkı, onun saha içi liderliğini , oyun zekasını, tekniğini benle bağdaştırırdı. Açıkçası lakap oluşturmak zordur, onu taşımak daha zordur. (Gülerek) Lakin Şifo lakabını toplum kabullendi. Hatta vakit zaman Mehmet’in önüne geçtiği süreçlerde fazlaca oldu.
-Bundan dolayı hoşnut musunuz?
Alışılmış….Ondan dolayı hiç bir vakit dert yaşamadım. kimi vakit tıkandığım noktalarda Şifo lakabı biroldukca sorunu çözdü diyebilirim. (Gülüyor)
“SCİFO’DAN DAHA İYİMİŞİM”
-Peki Enzo Scifo ile tanışma fırsatınız oldu mu?
Evet, oldu. Belçika ulusal maçında karşılıklı oynamıştık. ondan sonrasında da bir ortaya geldik. O 2000 yılında, ben 2001’de futbolu bıraktım. Scifo, 2000 yılının sonunda Anderlecht ile Antalya’ya kampa gelmişti. Biz de Beşiktaş ile Antalya’da kamptaydık. Ulusal medya bir tertip yaptı. Scifo ile beni yan yana getirdi. Basın toplantısı düzenledik. Hatta son soru hanginiz daha güzelsiniz halindeydi. Scifo, onare edici bir tabir kullandı. ‘Mehmet hala oynuyorsa benden daha yeterli oyuncu. Onun altını çizeyim’ dedi.
“SANTRAFORLARA TAŞ ÇIKARTTIM”
-Orta saha oynamanıza karşın bir santrafor kadar gol attınız. Sıkıntı oldu mu?
Valla santraforlardan fazla gol atmışımdır. (Gülüyor) Futbolun meyvesi gol olağan. Orta saha oyuncuları genelde oyunun her iki tarafında olmaya çalışır. Ben ofansif manada daha fazla zorlayan, forvet gerisi koşuları fazla deneyen bir oyuncuydum. Tahminen oyun içerisinde bunu 7-8 sefer yapıp bir sefer golle buluşurdum. Alt ligi de sayarsak 200’ün üzerinde golüm var. Ortalama her sene 15-16 gol bir orta saha oyuncusu için yüksek bir sayı. Golün her türlüsünü attım. Ayak içi, ayak dışı, sağ ayak, sol ayak, baş, röveşata birfazlaca gol var mesleğimde. Bunun istikrarlı bir oyun, iş ahlakı ve disiplini, yeterli çalışmanın karşılığı olduğunu düşünüyorum.
“MİLNE İLE BABA-OĞUL GİBİYDİK”
-Futbolculuk mesleğinizde olumlu ve olumsuz manada en çok etkilendiğiniz teknik adam hangisiydi?
Beşiktaş’a birinci geldiğim yıllar Gordon Milne’nin yaklaşımı, bakış açısı fazlaca olumluydu. Maraş’tan Türkiye’nin en büyük kulübüne geliyorsunuz, bocalayabilir misiniz? Evet, bocalayabilirsiniz. Oyunculuğunuzun yanında hocanızla ilgileriniz ve onun sizden ne istediğini bilmek işi biraz daha kolaylaştırıyor. O taraftan Gordon’un yeri beni epeyce başkadır. Onunla 6 sene çalıştım. Artık hoca-öğrencisi alakasından daha sonra baba-oğul üzere olduk. Hala ailece görüşürüz. Kendi ülkesinin pahalı isimleri ile çalıştım. Buna dünyanın en yeterli sol beklerinden Alman Brigel’den örnek verebilirim. Felkamp’ı,Toshack’ı Scala’yı sayabilirim. Türk olarak Rasim (Kara) hocayı sayabilirim. Bunların hepsinden bir şeyler almışımdır. Bunlardan aldıklarımı harmanlayıp şu anda teknik adam olarak öğrencilerime aktarmaya çalışıyorum.
“DAUM daha sonraDAN TAKTİĞİ UNUTTU”
-Christoph Daum’u saymadınız?
Evet… Daum da vardı. Daum, başkalarına nazaran daha taktikçiydi. Ancak o da vakit içerisinde Türkiye’ye alıştıkça buranın tertibiyle daha içli dışlı olmaya çalıştı.
“BEŞİKTAŞ’A HOCA OLMAK İSTERİM FAKAT…”
-Sizi ne vakit Beşiktaş’a teknik yönetici olarak bakılırsaceğiz?
Kısmet bu. Gerçek vakit, hakikat bireyler değerli hayat içerisinde. Beşiktaş’ın ortasından yetişen biri olarak kulübün rastgele ünitesinde bakılırsav almak epey büyük onurdur, gururdur. Bakacağız vakit neyi gösterecek?
-Hocalık için bugüne kadar teklif aldınız mı?
2005’ten beri teknik adamlık yapıyorum. Bu vakit zarfında dolaylı yollardan biroldukca şeyler oldu lakin resmiyet epey farklı bir şeydir. Beşiktaş’ta oynamış, emek vermiş, hizmet etmiş her arkadaşımın orada nazaranv yapması çok doğal. bir evvel biroldukça arkadaşım faal nazaranv aldı. Hepsi fazlaca başarılı oldu. Kulüplerin kurtuluşunda eski atletlerinin hizmetlerinin ne kadar ön planda olduğunu da Avrupa’dan da örnekleyebiliriz. Bu bizde daha geç oluşmaya başladı ancak eninde sonunda Beşiktaş’a hizmet etmiş insanların kulüpte faal nazaranv yapacağına inanıyorum. Biz de bakacağız. Hangi vakte geldiğine bakarak karar vereceğiz.
“FENERBAHÇE VE GALATASARAY’A GİTMEDİM”
-Günün birinde Fenerbahçe yahut Galatasaray’dan teknik yönetici olarak teklif alsanız kıymetlendirir misiniz?
Ben ömrümde hiç var iseyım üzerinde konuşmadım. Dediğim üzere futbolcuyken iki kulüpten de teklifler aldım. O günkü teklifleri de memnun olduğum yerden ayrılmak üzere bir niyetim yok diyerek kabul etmedim. Lakin gelen tekliflere de teşekkür etmiştim.
“SERGEN YALÇIN İLE GURUR DUYDUM”
-Eski kadro dostunuz Sergen Yalçın’ın Beşiktaş’taki performansını nasıl buluyorsunuz?
Çok başarılı buluyorum. Geçen dönem güç koşullara karşın düzgün bir teknik yöneticilik örneği, güzel bir Beşiktaşlılık duruşu gösterdi. Onunla gurur duyduk, keyifli olduk. Bu sene tabi beklenti biraz daha yükseğe çıktı. Transferlere bakıldığı vakit ligin en flaş ekiplerin başında Beşiktaş. Mevcut kadroyu koruyarak meslekli ve güzel oyuncular aldı. Bu harman gerçek olursa hem Türkiye’de tıpkı vakitte Şampiyonlar Ligi’nde muvaffakiyet gelir.
“HAYAL KURMADAN BÜYÜK MUVAFFAKİYETLER GELMEZ”
-Beşiktaş’tan Şampiyonlar Ligi için derece elde etme manasında bir beklentiniz var mı? Yarı final üzere…
Hayal kurmadan olmaz bu işler. Ben değil Sergen hocanın kendi ve Beşiktaş’ın geleceği için kesinlikle büyük amaçları vardır. Beşiktaş, her vakit ligde şampiyonluğu kovalayan grupların başında gelir. Avrupa arenasında başarılı olmak hayli farklı kategori. Bunu yapabilecek oyuncu takımı ve rotasyonun Beşiktaş’ta olduğunu düşünüyorum. Fakat şuna da katılmıyorum. Kuralar içerisinde en kolay küme burası. O denli bir kıymetlendirme futbolda yok. Futbolun realitesi alanda performansınız ve kadro beraberliğinizdir. Beşiktaş, bunu geçen sene epey düzgün yaptı. Döneme makus başlamasına karşın ikinci yarıda toparlandı ve şampiyon oldu. Bu sene daha oturmuş, daha kendini bilen, aldığı oyuncularla kalitesini artırmaya müsait bir Beşiktaş var. Ancak ulusal maç içinden daha sonra gerçekçi yorumu yapmak daha gerçek olur.
“PJANİC İÇİN NE DESEM ANLAMSIZ”
-Miralem Pjanic transferini nasıl değerlendiriyorsunuz? Beşiktaş’ın muhtaçlığı olan bir oyuncu muydu?
Bunun planlamasını yapmadığım için görüş bildirmem yersiz. Kesinlikle ki Pjanic ile ilgili sonucu hoca vermiştir. Hoca bu biçimde bir oyuncuya gereksinimimiz var dediyse doğrudur. Alınan oyunculara bakıldığı vakit eksik olan yerler dolduruldu. Tahminen bir stoper daha bulabilirler. Medyada onun eksikliği tabir ediliyor. Bu sene büyük badirelerden biri 8+3. Yani 3 Türk oyuncuyu oynatırken 8 yabancının kombinasyonunu gerçek yapmak lazım. Yapmazsanız bu problem yaratabilir.
“TÜRKİYE’DE HER ŞEY 3-4 MAÇA BAĞLI”
-Yeni nesilden beğendiğiniz teknik adam var mı?
Şöyle söyleyeyim; teknik adamla yorum yapabilmek için o süreci takip etmek lazım. Türkiye’de çabucak şu oluştu; 3 maç, 5 maç, 10 maç…Aaa fazlaca uygun teknik yönetici…Aaa epey makûs teknik yönetici. Yani dünyanın üst seviye antrenörlerine baktığınız vakit gelişim süreci ve daha olgun devirlerinin olduğunu; ortalarda epey dalgalanmaların, hayal kırıklıklarının yaşandığını gorebilirsiniz. ötürüsı ile bir insanın yeterli teknik yönetici olması için sabır göstermek ve hakikat ortamı yaratmak gerekiyor. Fakat bu bizde daha kolaylaştı. 2-3 maçta güzel yahut berbat teknik yönetici oluyorsunuz. Bu yaklaşımı hakikat bulmuyorum.
“YAŞ DEĞİL İŞİNE SAHİP ÇIKMAK ÖNEMLİ”
-Türk futbolunun üç büyük emektar hocası Fatih Terim, Mustafa Denizli ve Şenol Güneş’in hala bakılırsav yapmalarını nasıl karşılıyorsunuz? Bilhassa son devirde Şenol Güneş için eski formunda değil biçiminde görüş bildirenler var.
Ben bu telaffuzlara katılmıyorum. Üç hoca da Türk futbol tarihinin mihenk taşları. Yaptıkları hizmetler ortada. Bunları tarihten silme talihimiz yok. Daima derler ya; bu yaşlı oyuncu, bu genç oyuncu diye…Futbolda artık yaşlısı genci yok artık. Güzel futbolcu var, berbat futbolcu var. Ayrımı bu biçimde yapmak lazım. Artık bu üç hocayla ilgili yaşları niçiniyle yorumlar yapılıyor. Dünyada 65 yaş ve onun üstünde çalışan fazlaca hoca var. Onların deneyimlerinden yararlanmak değerli. 30 yaşında olsan sana fazlaca genç diye ekip vermiyorlar. 68 yahut 70 yaşına geldiniz mi de yaşlısın bırak diyorlar. Bunun ortası nedir bilmiyorum. İşini yanlışsız yapan ve işine sahip çıkan her insan kendini sağlıklı hissettiği sürece bu işi yapabilir. Sen de ona inanıyorsan onu savunacaksın.
“O OLAY HARİÇ KEŞKEM YOK”
-Pişmanlık duyduğunuz bir olay var mı?
Ulusal Ekip’te (İsviçre maçı daha sonrası) yaşadığım bir müddetç var. O olay mesleğimde kıymetli bir yer teşkil ediyor. Ancak onda da hiç keşke demedim. Yaşanması gerekiyormuş. Her yaşanmış da beşere bir deneyim katıyor. Onun haricinde ömrümde hayli da şunu yapsaydım bunu yapmasaydım dediğim bir şey olmadı. Zira istediğim düşündüğüm her şeyi yapmaya çalıştım.
“HANGİ GOLÜMÜ ANLATSAM BİLMEM Kİ”
-Unutamadığınız gol yahut maç hangisi?
Goller epeyce var. 135 gol olunca…1989-1990 döneminde Galatasaray’ı 4-3 yendiğimiz maçta son golle şampiyon olmamız değerliydi. bir daha Galatasaray ile 1-1 birliktee kalarak kupa kaldırdığımız maç manalıydı. Maribor’da Şampiyonlar Ligi ön eleme maçını 3-0 kazandık, birinci golü attım. Tarihimizde birinci kez Şampiyonlar Ligi’ne katıldık. Harika Lig’de Sakaryaspor’a attığım birinci gol de benim için değerlidir. Her golün kendine nazaran başka bir değeri, anısı ve öyküsü var.
“HAGİ, ALEX’TEN ÇOK DAHA KARİYERLİ”
-Son periyotta ‘Türkiye’de forma giymiş en güzel 10 numara kimdi?’ tartışması var. Bu mevzu hakkında sizin de tercihinizi merak ediyorum. Teknik yönetici gözüyle Hagi’yi mi yoksa Alex’i mi kadronuzda görmek isterdiniz?
İkisi de farklı meziyetlere sahip oyuncular. Kıymetli olan kurduğunuz kadroda Hagi’ye mi yoksa Alex’e mi gereksiniminiz var? Onu fazlaca âlâ etüt etmeniz lazım. O devirde Galatasaray, hayli dinamik ve fazlaca koşan Türk oyunculardan şurası bir kadroydu. Onun içine Hagi’yi koyduğunuzda Hagi farkındalık yarattı ve UEFA Kupası’nı kazanıldı. Mesleğine baktığınız vakit da Hagi, Alex’e bakılırsa bence hayli önde.
ULUSAL EKİP’TE niye AZ OYNADIM?
-Bir de A Ulusal Kadro’da performansa göre değil de oynadığı kadroya göre oyunculara forma verildiği tezleri günümüzde de devam ediyor. Hatta o kadar parlak mesleğinize karşın sizin yalnızca 31 kere ulusal formayı giymeniz hala tartışılıyor. Ulusal forma için kulüp lobisi kıymetli mi?
Ben bunlara inanmıyorum. Ulusal Kadro’da seçen ve seçilenlere hürmet duymak lazım. Zira elinizde geniş bir oyuncu havuzu var. Bu havuzdan istediğinizi takıma alabiliyorsunuz. Benim dönemimde bu kadar az ulusal olmamın niçini ise iki üç kuşakla bir arada oynayan bir oyuncuydum. Biz yılda 1 yahut 2 ulusal maç oynardık. bu biçimde ulusal sayınızın fazlaca fazla üste çıkma bahtınız yoktu. Genç ve ümit ekiplerinde oynamadığım için ulusal grup mesleğim direkt A Ulusal Kadro ile başladı. ötürüsıyla bu da bir handikap oldu.
MEHMET ÖZDİLEK İLE BİR SÖZ BİR YANIT
Futbol: Hayat
Aile: Her şey
Süleyman Seba: Büyük lider
Gol: Sevinç
Taraftar: şayet olmazsa olmaz
Çarşı: Her şeye karşı (Gülüyor)
Hakem: Pas geçelim
Şöhret: Taşınması güç bir his
Beşiktaş: Tarih
Samsun: Memleket
KİMLİK KARTI
İsmi Soyadı: Mehmet Özdilek
Doğum tarihi: 1 Nisan 1966 (55 yaşında)
Doğum yeri: Samsun,
Mevkii: Ofansif orta saha
Forma numarası : 10
Altyapı mesleği: 1981-1984 Samsun Ladik
Profesyonel mesleği: 1984-1988 Kahramanmaraşspor 107 maç (63 gol), 1988-2001 Beşiktaş 386 maç (131 gol). Toplam : 493 maç (194 gol)
Ulusal ekip mesleği: 31 kere A Ulusal
Teknik yöneticilik mesleği: 2004 Malatyaspor, 2005 Türkiye (yardımcı antrenör), 2008-2013 Antalyaspor, 2013-2014, Gençlerbirliği, 2014 Çaykur Rizespor, 2015 Kayseri Erciyesspor, 2015 Gençlerbirliği, 2017 Türkiye (yardımcı antrenör), 2017-2018 Konyaspor, 2018-2019 BB Erzurumspor, 2019-2020 Denizlispor, 2020 BB Erzurumspor.
Muvaffakiyetleri
Beşiktaş: 1989-1990, 1990-1991, 1991-1992 ve 1994-1995 dönemlerinde Muhteşem Lig şampiyonlukları. (4 kez)
1988-1989, 1989-1990, 1993-1994 ve 1997-1998 dönemlerinde Türkiye Kupası şampiyonlukları. (4 kez)
1989, 1992, 1994 ve 1998’de Muhteşem Kupa şampiyonlukları.(4 kez)
1997 Başbakanlık Kupası şampiyonluğu.
2000 Atatürk Kupası şampiyonluğu.
1988, 1989, 1990, 1993, 1996’da Türkiye Spor Muharrirleri Derneği Kupası şampiyonlukları. (5 kez)