BenMelek
New member
BALTIMORE – Şimdiye kadar gözler için bir şölen oldu: esrarengiz, akıl almaz derecede uzak ışık yamalarıyla dolu siyah uzay. Neptün, Jüpiter ve zaten bildiğimizi sandığımız diğer komşuların hayaletimsi portreleri. Nebulalar ve galaksiler, James Webb Uzay Teleskobu’nun nüfuz eden kızılötesi gözleriyle görselleştirildi.
Adını Apollo’nun aya iniş hazırlıkları sırasında NASA yöneticisi olan James Webb’den alan teleskop, NASA, Avrupa Uzay Ajansı ve Kanada Uzay Ajansı’nın ortak projesi. Sorunlu yirmi yıl ve 10 milyar doların ardından, bir yıl önce Noel’de, evreni hiçbir insan gözünün göremeyeceği dalga boylarında gözlemleme göreviyle başlatıldı. 21 fit genişliğindeki birincil aynasıyla Webb, selefi Hubble Uzay Teleskobu’ndan yedi kat daha güçlüdür. Faturalandırmaya bağlı olarak, teleskopta bir saatlik gözlem süresi NASA’ya 19.000 $ veya daha fazlaya mal olabilir.
Ama ne NASA ne de astronomlar o kadar parayı ve siyasi sermayeyi sadece güzel fotoğraflar için ödemedi — kimse şikayet etmiyor.
Hem Webb hem de Hubble’ı yöneten Uzay Teleskobu Bilim Enstitüsü’nün direktör vekili Nancy Levenson, “İlk görüntüler sadece başlangıçtı” dedi. “Gerçek bilim yapmak için daha fazlasına ihtiyaç var.”
Parlak (kızılötesi) bir gelecek
Aralık ayında üç gün boyunca yaklaşık 200 gökbilimci, teleskopun ilk sonuçlarını dinlemek ve tartışmak için enstitüdeki bir konferans salonunu doldurdu. Organizatörlere göre yaklaşık 300 kişi daha çevrimiçi olarak izlendi. Etkinlik, Webb’in başarılı lansmanı ve açılışının gecikmiş bir kutlaması ve parlak geleceğinin bir önizlemesi olarak hizmet etti.
Gökbilimciler birer birer kürsüye çıktılar ve 12 dakika sınırını karşılamak için bir keşif kozmosunda hızla ilerlediler. göreceli gençliklerinde zaten süper kütleli kara delikler üretmiş olan galaksiler. Yaşanabilir gezegenlere ev sahipliği yapabilecek kırmızı bir cüce yıldız olan Trappist 1’in yörüngesindeki yedi kayalık ötegezegenin bazılarının atmosferik çalışmaları. (Veriler, ötegezegenlerden en az ikisinin, bildiğimiz şekliyle yaşamı boğacak hantal ilkel hidrojen atmosferlerinden yoksun olduğunu, ancak su veya karbondioksit gibi daha yoğun moleküllerden oluşan kıt atmosferlere sahip olabileceğini gösteriyor.)
Montreal Üniversitesi’nden Bjorn Benneke, ötegezegenlerden birinden gelen verileri sunarken, “İş yapıyoruz” dedi.
Rice Üniversitesi’nden Megan Reiter, meslektaşlarını Karina takımyıldızındaki bulutlu bir yıldız oluşumu yatağı olan ve erken dönem gök şekerlerinin popüler bir parçası olan Kozmik Uçurumlar boyunca “derin dalışa” çıkardı. Yeni yıldızlardan gelen jetlerin, şok dalgalarının ve yakınlardaki daha büyük kütleli, kaynayan sıcak yıldızlardan gelen iyonlaştırıcı radyasyonun sürekli olarak kozmik coğrafyayı nasıl yeniden şekillendirdiğini ve yeni yıldızların oluşumunu tetiklediğini takip ediyor.
“Bu, kendi güneşimizin oluştuğunda neler yaşadığına dair bir şablon sağlayabilir” dedi Dr. Röportajda biniciler.
Sunumlar arasında, aralarında ve koridorlarda, 1989’da Webb teleskopu fikri ilk kez ortaya çıktığında orada bulunan kıdemli astronomlar birbirlerini tebrik ettiler ve teleskopun gelişimi hakkında savaş hikayeleri paylaştılar. Gençler, Hubble ile elde ettikleri başarıları geride bırakan veriler sunarken sesli bir şekilde nefeslerini tuttular.
Teleskobun işletilmesinden sorumlu proje bilimcisi Jane Rigby, bir yıl önce teleskop nihayet fırlatılmaya yaklaşırken yaşadığı duygusal kargaşayı hatırladı. Alet, 344 potansiyel “tek arıza” ile karmaşık bir süreç olan uzayda ortaya çıkmak üzere tasarlandı ve Dr. Rigby onları yalnızca tekrar tekrar sayabilirdi.
Baltimore’da “İnkar aşamasındaydım” dedi. Ancak lansman ve konuşlandırma kusursuz bir şekilde gerçekleşti. Şimdi, “Rüyayı yaşıyorum” dedi.
1989’da Uzay Teleskobu Bilim Enstitüsü’nde Webb’e yol açan önemli bir toplantıya başkanlık eden Santa Cruz, California Üniversitesi’nden bir astronom olan Garth Illingworth, basitçe, “Aşırı uçtum” dedi.
Toplantının ilk gününden sonra düzenlenen bir resepsiyonda, NASA’nın Goddard Uzay Uçuş Merkezi’nden John Mather ve Webb’in kıdemli proje bilimcisi, en başından teleskopu yapan 20.000 kişiye, onu uzayda test eden 600 gökbilimciye ve yeni teleskopu kadeh kaldırdı. onu kullanacak bilim adamları kuşağı.
“Planlamaya başladığımızda bazılarınız doğmamıştı bile” dedi. “Dene!”
Bir Geri Dönüş Makinesi
Şimdiye kadar kameralar, spektroskoplar ve diğer aletlerle dolu olan teleskop beklentileri aştı. (Çözümleme gücü, reklamı yapılandan iki kat daha iyidir.) Dr. Rigby, 26 yıl veya daha uzun süre hizmette kalması için yeterli manevra kabiliyetine sahip yakıt bıraktı.
“Bunlar cesaret verici rakamlar,” dedi o ve meslektaşları enstrümanlarından performans istatistiklerini söylerken. doktor Rigby, teleskop aletlerinin hala kalibre edildiğini, bu nedenle sayıların değişebileceği konusunda uyardı. Bir düğmeye basarak sonuçlarınızı yeniden hesaplamaya hazırlanın, lobideki bir grup gökbilimciye şöyle dedi: “Aksi takdirde hayatınızdan nefret edeceksiniz.”
Belki de Webb teleskobunun şimdiye kadarki en büyük sürprizi, Evren’in erken binyılındaki olaylarla ilgilidir. Galaksiler, yıldızları savaşla sertleştirilmiş kozmolojik modellerin öne sürdüğünden daha hızlı oluşturmuş, üretmiş ve beslemiş görünüyor.
Johns Hopkins Üniversitesi’nde o gün uğrayan Nobel fizik ödüllü ve kozmolog Adam Riess, “Galaksiler nasıl bu kadar çabuk yaşlandılar?” diye sordu.
Bir astronomun adlandırdığı gibi “kozmik bahar” olan bu eyaleti keşfetmek, JADES (JWST Advanced Deep Extragalactic Survey), CEERS (Cosmic Evolution Early Release Science), GLASS (Grism Lens- Amplified Survey From Space) ve PEARLS (Yeniden İyonlaşma ve Mercekleme Bilimi için Ana Galaksi Dışı Alanlar).
Webb’in kızılötesi görüşü bu çabanın temelidir. Evren genişledikçe, galaksiler ve diğer uzak gök cisimleri Dünya’dan o kadar hızlı uzaklaşıyor ki, onların ışıkları geriliyor ve görünmez, kızılötesi dalga boylarına kayıyor. Belirli bir noktada, en uzak galaksiler o kadar hızlı geri çekiliyorlar ve ışıklarının dalga boyu o kadar genişliyor ki, Hubble teleskobu tarafından bile görülemiyorlar.
Webb Teleskobu, yıldızlara sahip ilk galaksilerin çiçek açmaya başladığı, sadece bir milyar yıllık Evreni temsil eden bu bölgeleri ortaya çıkarmak ve incelemek için tasarlandı.
Hertfordshire Üniversitesi’nden ve JADES ekibinin bir üyesi olan Emma Curtis-Lake, “Maddenin soğuması ve yıldızları tutuşturacak kadar yoğun hale gelmesi zaman alıyor” dedi. Yıldız oluşum hızı, evren dört milyar yaşındayken zirveye ulaştı ve o zamandan beri düşüyor. Evren şu anda 13,8 milyar yaşında.
Gökbilimciler kozmik mesafeleri, uzaktaki bir nesne tarafından ne kadar ışığın gerildiğini gösteren kırmızıya kayma adı verilen bir parametre kullanarak ölçerler. Sadece birkaç ay önce, evrenin yaklaşık 646 milyon yaşında olduğu bir zamana karşılık gelen 8’lik bir kırmızıya kayma, yüksek kırmızıya kayma olarak kabul edildi. teşekkürler dr Curtis-Lake ve meslektaşları, rekor kırmızıya kayma şu anda 13.2’dir ve Evrenin sadece 325 milyon yıllık yaşına eşittir.
doktor Curtis-Lake ve ekibi teleskopu GOODS South adlı bir gökyüzü parçasına doğrulttu ve Hubble’ın göremediği galaksileri aradı. Aslında dört tane vardı, yaradılışın sıcak sisi içindeki hayaletler. Daha sonraki ölçümler, gerçekten de zamanın çok gerisinde olduklarını doğruladı.
Santa Cruz California Üniversitesi’nden bir JADES üyesi olan Brant Robertson, “Buna inandığımızı herkesin önünde söylemek istemedik” dedi.
Rekorun uzun sürmesi pek olası değil. CEERS işbirliği, Evren sadece 250 milyon yaşındayken kırmızıya kayması 16 olabilecek bir aday galaksi bildirdi.
Uzmanlar şimdiden, bu aşırı hevesli galaksilerin erken Evren’in mevcut teorilerinde gözden kaçan temel bir şeyi açığa çıkarıp çıkarmadığını tartışıyorlar. Belki de o zamanlar bazı alan veya etkiler yerçekimini artırdı ve galaksilerin ve kara deliklerin büyümesini hızlandırdı. Veya belki de tutarsızlıklar, yıldız oluşumunun kaotik detayları – “gastrofizik” – hakkındaki bilimsel belirsizlikleri yansıtıyor.
Son 20 yıldır gökbilimciler, karanlık enerji, karanlık madde ve bir miktar atomik maddeden oluşan bir evrenin sağlam bir “standart modelini” geliştiriyorlar. Bu modeli kırmak için çok erken, dedi Dr. Curtis Lake bir röportajda; Webb’in önünde otuz yıllık bir gözlem süresi var. “Erken aşamalardayız” dedi.
Son ders Dr. için. Teleskopun tarihçesini özetledi ve projeyi iptal edilmekle tehdit edildiğinde 2011’de destekleyen eski Maryland Senatörü Barbara Mikulski’ye teşekkür etti. Ayrıca NASA’nın bir sonraki büyük eylemini duyurdu: Gezegenleri bulup inceleyecek olan Yaşanabilir Dünyalar Gözlemevi adlı 12 metrelik bir uzay teleskobu.
Yaptığımız her şeyin karşılığını aldık dedi. “İşte buradayız: Bu, burada neler olup bittiğine ilk kez baktığımız bir kutlama. Bu yapacağımız son şey değil.”
Adını Apollo’nun aya iniş hazırlıkları sırasında NASA yöneticisi olan James Webb’den alan teleskop, NASA, Avrupa Uzay Ajansı ve Kanada Uzay Ajansı’nın ortak projesi. Sorunlu yirmi yıl ve 10 milyar doların ardından, bir yıl önce Noel’de, evreni hiçbir insan gözünün göremeyeceği dalga boylarında gözlemleme göreviyle başlatıldı. 21 fit genişliğindeki birincil aynasıyla Webb, selefi Hubble Uzay Teleskobu’ndan yedi kat daha güçlüdür. Faturalandırmaya bağlı olarak, teleskopta bir saatlik gözlem süresi NASA’ya 19.000 $ veya daha fazlaya mal olabilir.
Ama ne NASA ne de astronomlar o kadar parayı ve siyasi sermayeyi sadece güzel fotoğraflar için ödemedi — kimse şikayet etmiyor.
Hem Webb hem de Hubble’ı yöneten Uzay Teleskobu Bilim Enstitüsü’nün direktör vekili Nancy Levenson, “İlk görüntüler sadece başlangıçtı” dedi. “Gerçek bilim yapmak için daha fazlasına ihtiyaç var.”
Parlak (kızılötesi) bir gelecek
Aralık ayında üç gün boyunca yaklaşık 200 gökbilimci, teleskopun ilk sonuçlarını dinlemek ve tartışmak için enstitüdeki bir konferans salonunu doldurdu. Organizatörlere göre yaklaşık 300 kişi daha çevrimiçi olarak izlendi. Etkinlik, Webb’in başarılı lansmanı ve açılışının gecikmiş bir kutlaması ve parlak geleceğinin bir önizlemesi olarak hizmet etti.
Gökbilimciler birer birer kürsüye çıktılar ve 12 dakika sınırını karşılamak için bir keşif kozmosunda hızla ilerlediler. göreceli gençliklerinde zaten süper kütleli kara delikler üretmiş olan galaksiler. Yaşanabilir gezegenlere ev sahipliği yapabilecek kırmızı bir cüce yıldız olan Trappist 1’in yörüngesindeki yedi kayalık ötegezegenin bazılarının atmosferik çalışmaları. (Veriler, ötegezegenlerden en az ikisinin, bildiğimiz şekliyle yaşamı boğacak hantal ilkel hidrojen atmosferlerinden yoksun olduğunu, ancak su veya karbondioksit gibi daha yoğun moleküllerden oluşan kıt atmosferlere sahip olabileceğini gösteriyor.)
Montreal Üniversitesi’nden Bjorn Benneke, ötegezegenlerden birinden gelen verileri sunarken, “İş yapıyoruz” dedi.
Rice Üniversitesi’nden Megan Reiter, meslektaşlarını Karina takımyıldızındaki bulutlu bir yıldız oluşumu yatağı olan ve erken dönem gök şekerlerinin popüler bir parçası olan Kozmik Uçurumlar boyunca “derin dalışa” çıkardı. Yeni yıldızlardan gelen jetlerin, şok dalgalarının ve yakınlardaki daha büyük kütleli, kaynayan sıcak yıldızlardan gelen iyonlaştırıcı radyasyonun sürekli olarak kozmik coğrafyayı nasıl yeniden şekillendirdiğini ve yeni yıldızların oluşumunu tetiklediğini takip ediyor.
“Bu, kendi güneşimizin oluştuğunda neler yaşadığına dair bir şablon sağlayabilir” dedi Dr. Röportajda biniciler.
Sunumlar arasında, aralarında ve koridorlarda, 1989’da Webb teleskopu fikri ilk kez ortaya çıktığında orada bulunan kıdemli astronomlar birbirlerini tebrik ettiler ve teleskopun gelişimi hakkında savaş hikayeleri paylaştılar. Gençler, Hubble ile elde ettikleri başarıları geride bırakan veriler sunarken sesli bir şekilde nefeslerini tuttular.
Teleskobun işletilmesinden sorumlu proje bilimcisi Jane Rigby, bir yıl önce teleskop nihayet fırlatılmaya yaklaşırken yaşadığı duygusal kargaşayı hatırladı. Alet, 344 potansiyel “tek arıza” ile karmaşık bir süreç olan uzayda ortaya çıkmak üzere tasarlandı ve Dr. Rigby onları yalnızca tekrar tekrar sayabilirdi.
Baltimore’da “İnkar aşamasındaydım” dedi. Ancak lansman ve konuşlandırma kusursuz bir şekilde gerçekleşti. Şimdi, “Rüyayı yaşıyorum” dedi.
1989’da Uzay Teleskobu Bilim Enstitüsü’nde Webb’e yol açan önemli bir toplantıya başkanlık eden Santa Cruz, California Üniversitesi’nden bir astronom olan Garth Illingworth, basitçe, “Aşırı uçtum” dedi.
Toplantının ilk gününden sonra düzenlenen bir resepsiyonda, NASA’nın Goddard Uzay Uçuş Merkezi’nden John Mather ve Webb’in kıdemli proje bilimcisi, en başından teleskopu yapan 20.000 kişiye, onu uzayda test eden 600 gökbilimciye ve yeni teleskopu kadeh kaldırdı. onu kullanacak bilim adamları kuşağı.
“Planlamaya başladığımızda bazılarınız doğmamıştı bile” dedi. “Dene!”
Bir Geri Dönüş Makinesi
Şimdiye kadar kameralar, spektroskoplar ve diğer aletlerle dolu olan teleskop beklentileri aştı. (Çözümleme gücü, reklamı yapılandan iki kat daha iyidir.) Dr. Rigby, 26 yıl veya daha uzun süre hizmette kalması için yeterli manevra kabiliyetine sahip yakıt bıraktı.
“Bunlar cesaret verici rakamlar,” dedi o ve meslektaşları enstrümanlarından performans istatistiklerini söylerken. doktor Rigby, teleskop aletlerinin hala kalibre edildiğini, bu nedenle sayıların değişebileceği konusunda uyardı. Bir düğmeye basarak sonuçlarınızı yeniden hesaplamaya hazırlanın, lobideki bir grup gökbilimciye şöyle dedi: “Aksi takdirde hayatınızdan nefret edeceksiniz.”
Belki de Webb teleskobunun şimdiye kadarki en büyük sürprizi, Evren’in erken binyılındaki olaylarla ilgilidir. Galaksiler, yıldızları savaşla sertleştirilmiş kozmolojik modellerin öne sürdüğünden daha hızlı oluşturmuş, üretmiş ve beslemiş görünüyor.
Johns Hopkins Üniversitesi’nde o gün uğrayan Nobel fizik ödüllü ve kozmolog Adam Riess, “Galaksiler nasıl bu kadar çabuk yaşlandılar?” diye sordu.
Bir astronomun adlandırdığı gibi “kozmik bahar” olan bu eyaleti keşfetmek, JADES (JWST Advanced Deep Extragalactic Survey), CEERS (Cosmic Evolution Early Release Science), GLASS (Grism Lens- Amplified Survey From Space) ve PEARLS (Yeniden İyonlaşma ve Mercekleme Bilimi için Ana Galaksi Dışı Alanlar).
Webb’in kızılötesi görüşü bu çabanın temelidir. Evren genişledikçe, galaksiler ve diğer uzak gök cisimleri Dünya’dan o kadar hızlı uzaklaşıyor ki, onların ışıkları geriliyor ve görünmez, kızılötesi dalga boylarına kayıyor. Belirli bir noktada, en uzak galaksiler o kadar hızlı geri çekiliyorlar ve ışıklarının dalga boyu o kadar genişliyor ki, Hubble teleskobu tarafından bile görülemiyorlar.
Webb Teleskobu, yıldızlara sahip ilk galaksilerin çiçek açmaya başladığı, sadece bir milyar yıllık Evreni temsil eden bu bölgeleri ortaya çıkarmak ve incelemek için tasarlandı.
Hertfordshire Üniversitesi’nden ve JADES ekibinin bir üyesi olan Emma Curtis-Lake, “Maddenin soğuması ve yıldızları tutuşturacak kadar yoğun hale gelmesi zaman alıyor” dedi. Yıldız oluşum hızı, evren dört milyar yaşındayken zirveye ulaştı ve o zamandan beri düşüyor. Evren şu anda 13,8 milyar yaşında.
Gökbilimciler kozmik mesafeleri, uzaktaki bir nesne tarafından ne kadar ışığın gerildiğini gösteren kırmızıya kayma adı verilen bir parametre kullanarak ölçerler. Sadece birkaç ay önce, evrenin yaklaşık 646 milyon yaşında olduğu bir zamana karşılık gelen 8’lik bir kırmızıya kayma, yüksek kırmızıya kayma olarak kabul edildi. teşekkürler dr Curtis-Lake ve meslektaşları, rekor kırmızıya kayma şu anda 13.2’dir ve Evrenin sadece 325 milyon yıllık yaşına eşittir.
doktor Curtis-Lake ve ekibi teleskopu GOODS South adlı bir gökyüzü parçasına doğrulttu ve Hubble’ın göremediği galaksileri aradı. Aslında dört tane vardı, yaradılışın sıcak sisi içindeki hayaletler. Daha sonraki ölçümler, gerçekten de zamanın çok gerisinde olduklarını doğruladı.
Santa Cruz California Üniversitesi’nden bir JADES üyesi olan Brant Robertson, “Buna inandığımızı herkesin önünde söylemek istemedik” dedi.
Rekorun uzun sürmesi pek olası değil. CEERS işbirliği, Evren sadece 250 milyon yaşındayken kırmızıya kayması 16 olabilecek bir aday galaksi bildirdi.
Uzmanlar şimdiden, bu aşırı hevesli galaksilerin erken Evren’in mevcut teorilerinde gözden kaçan temel bir şeyi açığa çıkarıp çıkarmadığını tartışıyorlar. Belki de o zamanlar bazı alan veya etkiler yerçekimini artırdı ve galaksilerin ve kara deliklerin büyümesini hızlandırdı. Veya belki de tutarsızlıklar, yıldız oluşumunun kaotik detayları – “gastrofizik” – hakkındaki bilimsel belirsizlikleri yansıtıyor.
Son 20 yıldır gökbilimciler, karanlık enerji, karanlık madde ve bir miktar atomik maddeden oluşan bir evrenin sağlam bir “standart modelini” geliştiriyorlar. Bu modeli kırmak için çok erken, dedi Dr. Curtis Lake bir röportajda; Webb’in önünde otuz yıllık bir gözlem süresi var. “Erken aşamalardayız” dedi.
Son ders Dr. için. Teleskopun tarihçesini özetledi ve projeyi iptal edilmekle tehdit edildiğinde 2011’de destekleyen eski Maryland Senatörü Barbara Mikulski’ye teşekkür etti. Ayrıca NASA’nın bir sonraki büyük eylemini duyurdu: Gezegenleri bulup inceleyecek olan Yaşanabilir Dünyalar Gözlemevi adlı 12 metrelik bir uzay teleskobu.
Yaptığımız her şeyin karşılığını aldık dedi. “İşte buradayız: Bu, burada neler olup bittiğine ilk kez baktığımız bir kutlama. Bu yapacağımız son şey değil.”